The Esperantist, Vol. 1, No. 2

Various

Informations

• Publié par: mesong
• Publié le: 08 décembre 2010
• Nombre de lectures: 145
• Langue: Esperanto

Extrait

The Project Gutenberg EBook of The Esperantist, Vol. 1, No. 2, by Various This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and with almost no restrictions whatsoever. You may copy it, give it away or re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included with this eBook or online at www.gutenberg.net Title: The Esperantist, Vol. 1, No. 2 Author: Various Release Date: May 8, 2009 [EBook #28721] Language: Esperanto Character set encoding: UTF-8 *** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK THE ESPERANTIST, VOL. 1, NO. 2 ***

Produced by David Starner, Andrew Sly and the Online Distributed Proofreading Team at http://www.pgdp.net (This book was produced from scanned images of public domain material from the Google Print project.)

Transcriber’s Notes A few minor typographical errors have been corrected without notice. However, many grammatical errors and odd spellings have been left as in the original.

No. 2.

SINGLE COPIES PRICE FOURPENCE NET THE ESPERANTIST

The Esperanto Gazette for the spreading of the International Language.... Edited by H. BOLINGBROKE MUDIE ANNUAL SUBSCRIPTION: 3/- (4 francs: 1½ roubles: 75 cents). Published by THE ESPERANTO CLUB, 41, Outer Temple, London, W.C.

December, 1903.

CONTENTS. The HON. SECRETARIES of ESPERANTO SOCIETIES are Page BOURNEMOUTH, I. F. H. Woodward, - E DITOR ’ S N OTES .q N , roow sE Swithin’od, St. oR s.da 1 71 8 DUBLIN, C. Fournier, Esq.,     

     Moscheles) T HE B EGGAR M AID (C. Bicknell) 20 "T HE T EMPEST ," continued from page 5  21 (translated by A. Motteau) A N A UTUMN D AISY (Ben Elmy) 22 T HE B ITER B ITTEN  22(Paul Mathews) T HE T HREE F RIENDS  23(Elise Bauer) T HE S OUND   OF   A V OICE  24(J. Ellis) P HONETIC L ONGHAND E SPERANTO 25 C OMRADES   IN O THER L ANDS 26 T WO F ABLES 27 T HE A NGEL   AND T HE C HILD  27(A. Motteau) C DNNEECORRSEOP N OTES 28 V ARIOUS I TEMS   OF I NTEREST 29 S ICEMEPSN   OF   THE N EW D SEINARICTIO 30 S YNOPSIS   OF G RAMMAR 3 32 1-

The Remington THE UNIVERSAL TYPEWRITER. Just think of it! THE INTERNATIONAL MACHINE. Unbound by ties of nationality: The common bond of union of all civilised peoples. The Remington can be supplied fitted for Esperanto. THE REMINGTON TYPEWRITER COMPANY, 100, Gracechurch St., London, E.C.

Celtic Association, St. Stephen’s Green. EDINBURGH, Miss Tweedie, M.A., 2, Spence Street. GLASGOW, J. Hunter, Esq., 138, Darnley Street, Pollokshields. HUDDERSFIELD, G. H. Taylor, Esq., 13, Birkly Hall Road. KEIGHLEY, J. Ellis, Esq., Compton Buildings, Bow Street. LONDON, H. Bolingbroke Mudie, 41, Outer Temple, W.C. MANCHESTER, Dr. A. von Mayer, Central Hall. NEWCASTLE, H. W. Clephan, Esq., 3, Cotfield Terrace, Gateshead. PLYMOUTH, J. A. Thill, Esq., 6, Barton Crescent, Mannamead. PORTSMOUTH, Dr. Greenwood, 21, St. George’s Square. SURBITON, P. Howard, Esq., The Bungalow, Crane’s Park. N.B.—It is earnestly hoped that gentlemen who are willing to form local groups will communicate with the Hon. Sec., Esperanto Club, who will do all in his power to assist them in the work.

La Remington LA UNIVERSALA SKRIBMAŜINO. Pripensu je tio! LA INTERNACIA MAŜINO. Tute liberiĝita de naciaj ligiloj: La Komuna unuigilo por ĉiuj civilizitaj popoloj. La Remington estos liverita kun Esperantaj presliteroj. LA REMINGTON TYPEWRITER KOMPANIO, 100, Gracechurch St., Londono, E.C.

A NEW WORK You should have to perfect your knowledge of Esperanto is the just- published Esperanta Sintakso laŭ verkoj de Doktoro Zamenhof kaj aliaj aŭtoroj. Verkita de PAUL FRUICTIER. NUR EN ESPERANTO. From THE ESPERANTO CLUB, 1/6 Post Free.

We beg to remind our Readers not to omit to translate the letters enclosed in the Text Book, and to send the translations to us with four penny stamps. T HE A DRESARO —a list of Esperantists—will then be sent, by means of which one can correspond all over the world in Esperanto.

Adresareto de Personoj kiuj deziras Korespondadi en Esperanto. Doktoro G. BASUTTIL, Misida, Malta. Interŝanĝos poŝtsignojn. Rev. H. T. W. BUTLER, St. Paul’s Vicarage, Middlesbrough, Yorks. Ĉiam respondos je ĉiuj demandoj. H. W. CLEPHAN, Esq., 3, Cotfield Terrace, Gateshead. Pri muzikaj aferoj. Sinjoro C. CHARRIER, Calle Zabala, 77, Montevideo, Uruguay. Kolektas ilustritajn poŝtkartojn. Ĉiam respondos. Frl. V. DESPORTES, 17, Boulevard Voltaire Chaumont, Haute Marne, France. Interŝanĝo de Kuiristaj receptoj. J. A. D. HENDERSON, Esq., 97, Donegall St., Belfast, Ireland. Alilandaj sistemoj de stenografio. G. LEDGER, Esq., 9, Tancred Road, Endymion Road, Finsbury Park, London N Nur letere, pri ĉiuj sciencaj aferoj. L. LAROSE, Esq., 813, Mount Royal Avenue, Montreal, Canada. Respondos je poŝtkartoj skribitaj en Esperanto. M. MAURICE MARTIN, Studento ĉe la kolegio de Châteaudun (Eure et Loire), France. Ilustritaj Poŝtkartoj. C. G. STUART MENTEATH, Esq., 23, Upper Bedford Place, London, W.C. Ĝardenaj Urboj kaj "Darwinismo" por la Homaro. Sinjoro A. de MARICH, Budapest, IV. Realtanoda u. 5. 11/7 Hungary. Ilustritaj Poŝtkartoj kaj muziko. C. REEVE, Esq., 3, Effingham Road, Lee, Kent. Komercaj temoj kaj komercaĵo kun samlandanoj per stenografio Pitman.

This is a reduced facsimile of the design for an illustrated Postcard. It is obtainable in two patterns, Inland and Foreign. All the finest quality ivory cards. Price for propaganda purposes, 1/1 for 50. State whether Inland or Foreign are required.

THE ESPERANTIST. The Esperanto Gazette for the spread of the International Language.

ABONPAGOJ ESTAS RICEVEBLAJ ĈE SUBSCRIPTIONS SHOULD BE SENT TO

The Hon. Sec., ESPERANTO CLUB, 41, Outer Temple, London, W.C. M. Paul Fruictier, 27, Boulevard Arago, Paris, France. A. Saint Martin, Esq., 79, St. Christopher Street, Montreal, Canada. M. M. Seynaeve, 3, Rue de l’Avenir, Courtrai, Belgium. Herr Ahlberg, 50 Döbelnsgatan, Stockholm, Sweden. A. Agius, Esq., Strada S. Gaetano, 92, Hamrun, Malta. G. W. Messerly, Esq., Port-of-Spain, Trinidad, B.W.I. Nepresitajn manuskriptojn la Redakcio resendos se oni aldonis poŝtsignon. Alsendatajn artikolojn la Redakcio laŭ bezono korektos. bscription, 3s. Per Annum. No. 2.  DECEMBRO, 1903. poC ,seiiSelgn uS . net 4d.

PRI LA ESTONTECO.

CONCERNING THE FUTURE.

"Neniu el ni estas senerara, eĉ la plej juna." "We are none of us infallible, even the e La Redaktoro de T HE E ARTNSITPES deziras sendi, young st." kiel eble plej frue, siajn koregajn dankesprimojn  The Editor of T HE E TSITNARSPE desires to send as al sia legantaro pro la amindaj leteroj kiujn li tage  early as possible his most hearty expression of ricevas. En la unua artikolo de la unua  thanks to his readers for the kind letters which he  

E SPRENAITTS peto antaŭmetiĝis ke oni bonvolu sendi proponojn pri la plibonigo de la plej juna el Esperantaj Ĵurnaloj. Sekve, multaj amikoj skribis siajn pensojn pri la afero. Por komenci je la komenco, kelkaj samideanoj kritikis la verdeceto de la kovrilo. Sed multajn leterojn ni ankaŭ ricevis, precipe de niaj legantinoj, tute aprobante ĝin. Ni do kredas ke estus bedaŭrinde ŝanĝi ĝin sen unuanima konsento, tial la dua kajero ankaŭ havas similan verdan eksteraĵon. Sed la gravegaj kritikoj estis pri la internaĵo. Kelkaj legantoj trovis ke nedividata paĝo estis iom malfacila por legi. Precipe en la interesa originala verko "Itala Somero" ili tion eltrovis. Kvankam nedividataj paĝoj havas pli belan vidiĝon, ni ne daŭrigos ilin en la estonteco, kaj ni dankas la amikojn kiuj montris la malbonaĵon. Adepta Esperantisto kredis ke la modelo estis tro alta; ke la dua Gazeto ne povus esti tiel interesa kiel la unua, k.t.p. Vere tio ĉi estus gravega afero, kaj Britaj Esperantistoj devas zorgi ke la profetaĵo ne estos prava. Ni estas tute certaj ke, se oni nur sendos ĉi tie kiel eble plej multaj artikoletoj—precipe originalaj verkoj —sufiĉe interesaj Gazetoj rezultos. La sama kritikisto ankaŭ opiniis ke ne estis sufiĉe da Angla lingvo en la unua numero. Ĝi enhavas nur dekses paĝojn, kaj la plimulto de la legantaro deziras legi Esperantaĵojn, ne Anglaĵojn. Unu el niaj sindonemaj kunverkantoj promesis marki ĉiujn vortojn, kiujn ne troviĝos en la lernlibro, kaj ni ĉiam donos iliajn tradukojn. Tiamaniere ni esperas ke ni plaĉos tiujn, kiuj deziras vidi pli en la Angla lingvo, sen limigi la interesan enhavon. Inter la amikoj kiuj skribis pri la granda celo de Esperanto, unu diris "Zenofono gvidis la perditajn Grekojn el la neterpoma [1] lando orienta de poezio, sablo kaj romanco. Kaj vi, mia samideano, devas, per via Gazeto, gvidi la sonĝajn Esperantistojn malsupren al la ĉiutagan landon de porkaĵo kaj faboj!" Vere tiu ĉi estas bona konsilo, ĉar Esperanto devas esti "Pana kaj butera lingvo" por komerco kaj ĉiutaga vivado. Sed ĉu nia legantaro deziras ke ni neniam presigos poezion kaj interesajn rakontetojn? La plimulto da leteroj kiuj tage venas enhavas gratulojn pri la poemoj kaj rakontetoj. Alia helpanto de tiu ĉi bonfaranta movado havas gravajn internaciajn rilatojn kun fremdaj firmoj, kaj proponis ke ĉiuj komercaj Esperantistoj skribu al sia fremda klientaro, antaŭmetante Esperanton, kiel taŭga helpanta lingvo, kaj petante ke ili lernus ĝin por estontaj komunikaĵoj. Bonega ideo! Se oni konsentos tiel fari, La Esperanto Klubo presigos anoncpaperojn kaj disdonos ilin inter siaj komercaj membroj. La Hon. Sek. estos feliĉa ricevi specimenojn de la proponita anonco. Ree dankante ĉiujn kunverkantojn, ni petegas pri originale verkitajn artikolojn por la Gazeto. En ĉiuj landoj estas la sama afero. Oni trovas      

daily receives. In the first article of the first E SPERANTIST a request was put forward that one should send proposals for the improvement of the youngest of Esperanto journals. In consequence of this, many friends have written their opinions on the subject. To begin at the beginning, some friends-in- Esperanto criticised the somewhat greenness of the cover. But we have also received many letters, especially from our lady readers, fully approving of it. We therefore think it would be regrettable to change it without unanimous consent; thus the second number has a similar green exterior. But the most serious criticisms were concerning the interior. Some readers found that an undivided page was somewhat difficult to read. Especially in the interesting original work, The " Italian Summer," did they experience this. Although undivided pages have a more pleasant appearance, we will not continue them any more, and thank the friends who pointed out the defect. An adept Esperantist thought the standard was too high; that the second Gazette could not be as interesting as the first, and so on. This truly would be a most serious matter, and British Esperantists must take care that the prophecy be not verified. We are quite certain that if one will only send as many articles as possible —especially original works—sufficiently interesting Gazettes will result. The same critic also opined that there was not enough English in the first number. It contains only sixteen pages, and the majority of readers desire to read Esperanto matter, not English. One of our painstaking collaborators has promised to mark all words not to be found in the Textbook, and we will always give their meanings. In this manner we hope to please those who wish to see more in English, without limiting the interesting matter. Among the friends who have written of the great purpose of Esperanto, one has said "Xenophon led the lost Greeks through the barren eastern land of poetry, sand, and romance. And you, my friend-in-Esperanto, must—by means of your Gazette—guide the dreamy Esperantists down into the everyday land of pork and beans!" Truly this is good counsel, for Esperanto must be a "Bread and butter language" for commerce and daily life. But do our readers wish us never to print poetry and interesting narratives? The majority of the letters which continue to arrive daily contain congratulations on the poems and short stories. Another helper of this beneficent movement has weighty international relations with foreign firms, and has proposed that all commercial Esperantists should write to their foreign clients, submitting Esperanto as a suitable auxiliary language, and asking them to learn it for future communications. A most excellent idea! If this be approved, the Esperanto Club will have circulars printed and will distribute them among its commercial members. The Hon. Sec. will be

18

gran an nom ron a s ep u o , u ra as: "Ho! Mi vidas ke via lingvo estas bona nur por tradukaĵoj. Kiam vi havos vian propran verkaron, mi eklernos Esperanton. Sed, en la nuna tempo, mi pliamas mian patrujan lingvon " . Mi skribis tiun ĉi peton al nia bona amiko, Sinjoro Ben Elmy, kaj, kiel rezulto, niaj legantoj nun havos la grandan plezuron legi Esperantan poemeton, kun Angla traduko . Aliaj amikoj jam respondis al tiu ĉi peto kaj sendis la interesajn rakontetojn kiuj estas tie ĉi presitaj kaj korege ĉiuj devas danki ilin por la granda helpo kiun ili donis al Esperanto, tielfarinte. Kvankam tradukoj estas tre akcepteblaj, originalaj verkoj sendube estas indaj je antaŭeco. L A R ROTOAKED . FOOTNOTE: [1] Lit.: "Potatoless."

KION MAX MÜLLER DIRIS.

Mi deziras scii ĉu T HE E TAINSETRSP estas preta por akcepti en ĝiaj kolonoj la liberan uzon de la ĉiam ĉeestanta persona pronomo "Mi." Eble mi, ĝin enkondukante, estas iomete maltima, sed mi ne povas eviti la opinion ke, eĉ nova lingvo devas enhavi almenaŭ kelkajn el la nekonvenaĵoj kiujn ĉiuj malnovaj lingvoj necese toleras. Tio, kion mi tuj rakontos, nur estas malgranda persona memoraĵo, sed ĝi kunligas kun la nomo de famega lingvisto; tre citinda aŭtoritato. Mi estis en Venezio, ne staranta inter palaco kaj malliberejo, sed gondole glitanta sur la kanaloj de la feina urbo, tiel kiel ĉia mortemulo devas fari, se li deziras elpruvi ke vivo estas vivinda. Mi tiam estis leganta artikolon "Rememoraĵoj" de Max Müller, kaj ĝi tiel ĉarmis min ke, tuj post mia reveno hejme, mi skribis al li iom simile al jeno— "Mi estas al vi nekonato. Se mi ne skribos tuj sub la puŝo de la impreso, mi tute ne kuraĝus fari tion. Sed, kompreneble, ni devus koni unu la alian. Vi, baptofilo de Max Maria von Weber, mi baptofilo de Felix Mendelssohn! Vi lernis latinan kaj grekan lingvojn en Leipzigo, mi ankaŭ lernis tie; sed vi studiis ĉe la Nikolai-Schule kaj mi ĉe la Thomas-Schule; jen la malsameco de la rezultato klariĝas. Sed ni, kiel knaboj, ambaŭ devis manĝi niajn pomojn el la korbo de la sama maljuna vendistino en Grimmaischer Strasse, k.t.p." Nu, Max Müller respondis al mi tute afable. Li sciigis min ke li iam aŭdis mian patron ludi fortepianon kune kun Mendelssohn, ke li ankaŭ estis vidinta unu el miaj pentraĵoj tial ni ne estis nekonatoj. Ĉu mi venus Oxfordon post mia reveno en Anglujo, kaj ĉu mi volus esti lia gasto? Post kelkaj monatoj mi do iris, kaj pasigis

glad to receive specimens of the proposed announcement. Again thanking all collaborators, we appeal for original work for the Gazette. In every land it is the same. One finds a great number of people, sceptics, who continually say, "Oh! I see that your language is only good for translations. When you have your own literature I will take up the study of Esperanto. But, at present, I prefer my national tongue." I wrote this request to our good friend, Mr. Ben Elmy, and, as a result, our readers now have the great pleasure of reading an Esperanto poem with English translation . Other friends have already responded to this appeal, and all must thank them most heartily for the great help they have given to Esperanto in so doing. Although translations are very acceptable, original works are, without doubt, worthy of precedence. Literal translation.

WHAT MAX MÜLLER SAID.

I wonder whether the columns of T HE E TSAREPSITN are disposed freely to admit that ever-present personal pronoun, "I." I am perhaps bold in introducing it, but I cannot help thinking that a new language must have to put up with some of the inconveniences, at least, that all old languages have had to tolerate. What I have to relate is but a little personal souvenir, but it is connected with the name of a great linguist, and an authority well worth quoting. I was in Venice, not standing between a palace and a prison, but gliding along the canals of the fairy city in a gondola, as every mortal should if he desires to realise that life is worth living. I was reading an article, "Reminiscences," by Max Müller, which delighted me so that the first thing I did on returning home was to write to him, somewhat on these lines— "I am a stranger to you, and if I don’t write on the spur of the moment, I should not venture to do so at all. Yet surely we ought to know one another. You, a godson of Max Maria von Weber, and I a godson of Felix Mendelssohn! You learnt your Latin and Greek in Leipzig, and so did I; only you went to the Nicolai-Schule and I to the Thomas- Schule, which accounts for the difference in the result. But we must have eaten our schoolboy apples from the same old woman’s basket in the Grimmaische Strasse, etc., etc." Well, Max Müller answered in the kindest spirit. He had heard my father play with Mendelssohn, and he had seen a picture of mine, so we were not strangers. Would I come to Oxford on my return to England and be his guest. Some months later I went, and spent several days at his house. There was a unique

19

malmultajn tagojn en lia domo. Tiu ĉi estis senegala okazo por sciiĝi liajn opiniojn pri la alpreno de universala lingvo. Ĉu la afero estas ebla ?" mi demandis. " "Netaŭge kian lingvon oni elektos. Mi bezonas vian aŭtoritaton por silentigi tiujn kiuj kredas ke la propono nur estas ĥimera " . "Nu," li respondis, "vi devas demandi tion de pli junaj kritikistoj ol mi. Vi scias ke mi jam skribis mian kredon ke Esperanto estas la plej bona sistemo ĝis nun elpensita; mi ne povas diri plu." Mi petegis, eble iom supermezure, sed sensukcese. Sed, kiam mi estis forironta el lia gastama domo, li redonis al mi albumeton (baptopatran donacon de Mendelssohn), en kiu mi petis ke li skribu sian nomon, kaj mi legis—"Ĉu universala lingvo estas ebla? Jes.—M.M."

opportunity of fully ascertaining his views on the adoption of a universal language. "Is such a thing possible  asked him. "Never?" I mind which language is to be selected. I want your authority to silence those who look upon anything of the kind as chimerical." "Well," he said, "you must go to younger people for an answer to that. You know that I have given it as my opinion that Esperanto is the best attempt at a universal language yet made, and that is as much as I can say." I pressed him, perhaps rather unduly, but without success. But as I was leaving his hospitable house he handed me back a little album (a godfather’s gift from Mendelssohn), in which I had asked him to inscribe his name, and I read—"Is a universal language possible? Yes.—M.M." F ELIX M OSCHELES .

Oxford, July 2, 10 p.m Is a universal language possible? Yes. M. M. Felix Mendelssohn: Wenn Menschen aus einander gehn So sagen sie, Auf Wiedersehn,—auf Wiedersehn. Felix Moscheles: Die Sprachen sind auch aus einander gegangen. D’rum theilen sie alle dasselbe Verlangen. Auf Wiedersehn, auf Wiedersehn! F. Max Müller. Felix Mendelssohn diris. "Ĝis la Revido, Ĝis la Revido "—Se homoj disiĝas ili diras . Felix Moscheles diris. —La lingvoj ankaŭ estas disiĝitaj, do ĉiuj partoprenas la saman deziron. "Ĝis la Revido, Ĝis la Revido!"

L’ALMOZULINO.

20

THE BEGGAR MAID (T ENNYSON ). Ŝi, de beleco nedirebla La manojn sur la brusto tenis: L’Almozulino nudpieda Al reĝo Kofetuo venis. La reĝo, kun mantel’ kaj krono, Renkonti ŝin malsupreniris "Nature, ŝi pli bela estas Ol lumo," ĉiuj Grafoj [2] diris. Ŝi, en mizera vesto, ŝajnis Al ili, lum’ tra nuboj hela; Ŝin laŭdis ili, pro okuloj, Piedoj, haroj, mieno bela. Neniam estis en la lando Vizaĵ’ aŭ ĉarm’ anĝela tia, Kaj ĵuris Kofetuo "Estos L’Almozulin’ reĝino mia. " C. B ICKNELL . FOOTNOTE: [2] Counts; barons.

[Tradukis Esp. 6266.] 21

[Copyright reserved.] LA VENTEGO (Daŭrigo). ( Vidu la komencon en Novembra Nro. ). AKTO I. S CENO I. ( daŭrigo ). ( Revenas la S UBESTRO .) S UBESTRO .—Faligu la grandmaston! vigle [3] ! pli malsupren! Penu direkti la ŝipon al la maro! ( Ekkrioj interne ) Malbenon al tiuj kriegoj! Ili bruegas pli laŭte ol la blovado, aŭ eĉ nia propra kriado! ... ( Revenas S EBASTIANO , A NTONIO   kaj G ONZALO ) Ree? ankoraŭ? Kion vi faros tie ĉi? Ĉu ni devos ĉesigi nian penadon kaj droni? Ĉu vi deziras iri al la marfundo? S EBASTIANO .—Ha peston al via faringo, kriemulo, [4] blasfemanta malbenita hundo! S UBESTRO .—Nu, do, laboru vi mem! A NTONIO .—Pendu, malbona hundo; pendu, filo de malvirtulino, insultema bruegulo! Ni ne tiel kiel vi timas droni. G ONZALO .—Ho! lin mi asekuras [5] kontraŭ la dronado, kvankam la ŝipo ne estus pli fortika ol nuksa ŝelo. S UBESTRO .—Direktu la ŝipon! Du gradojn plie, al la maro ... haltu! ( Venas M ARISTOJ   tute akvokovritaj .) M ARISTOJ .—Ĉio estas perdita! ni preĝu! ni preĝu! Ĉio perdita! ( Foriras ĉiuj ) S UBESTRO .— Kion? Ĉu malvarmiĝos niaj buŝoj? G ONZALO .— La reĝo kaj la princoj ĉiuj preĝas: Samstate ni kun ili preĝi devas. S EBASTIANO  perdas paciencon..— Mi A NTONIO .— Ni pereos: Per la maldiligento de drinkuloj— ( Al S UBESTRO )Larĝfaŭka bruegulo mi tre volus Vin vidi droni en dek maralfluoj [6] ! G ONZALO  tamen, li post ĉio restos,.— Pendonta,

Ja, kvankam plendos ĉiu guto akva Kaj larĝe malfermiĝos por lin gluti.... ( Ekbruoj interne )Ĉiel’ kompatu! nun fendiĝas ŝipo! Adiaŭ do, edzino kaj infanoj! Ho ve, [7] adiaŭ, frato! Ĝi fendiĝas! A NTONIO  ĉiuj nun fundiru kun la reĝo! ( .— Ni Foriras ). S EBASTIANO  iru tuj al li adiaŭ diri! ( .— Ni Foriras ). G ONZALO .—Nun, volonte, mi ŝanĝus mil mejlojn da marakvo nur por seka terpeco, longa erikejo, [8] bruniĝinta dornstipejo, [9] io ajn! Estu do la superega Volo! Sed mi preferus seke morti. ( Foriras ). S CENO 2.— Sur insulo—antaŭ la ĉambreto de P RPEOSOR . ( Venas P SOEPRRO   kaj M IRANDO .) M IRANDO  patro, se per via povo— Karega . La maro tiel brue sovaĝiĝis, Ho trankviligu ĝin! Nun preskaŭ ŝajnas Malbonodoran peĉon Ĉiel’ vomi. [10] Se supraj ondoj ne estingos fajron ... ... Suferis mi kun la malfeliĉuloj Videble kiuj dronis en la ŝipo! Kreitoj noblaj ili estis, eble, Kaj, jen! nun estas ĉiuj disrompitaj ... ... Ĝemegoj ĝis la mia kor’ atingis! Se ia dio estus mi potenca, En teron volus mi trapuŝi maron, Prefere ol engluti belan ŝipon Ŝarĝitan tute je animoj homaj! ... P SORROPE  plu miregu nun, kaj kvietiĝu;.— Ne Al via kompatema koro diru: Ne malbonaĵ’ okazis. M IRANDO .— Ho ve, patro! P ORPSREO  ja, filino, ĵus okazis.— Nenio, Krom ĉio, kion mi efektivigis Por vi, filino mia, karulino! Vi kiu ido estas nescianta, Ĉar, nek vi scias pri l’elveno mia, Nek konas min pli altan ol Prosperon, La mastron de malriĉa tia loko, Kaj simplan patron vian. M IRANDO  neniam.— Mi Imagis plie. P ROROSPE .— Estas nun la tempo, Kaj vin mi devas plie tuj informi. —Forprenu la magian [11] veston mian— ( Demetas la mantelon ). Magio restu. Plu ne ploru, kara; Konsolu vin. Terura la vidaĵo De ŝippereo, kiun vi bedaŭras, Okazis tiel, per magia povo, Ke iu, kiu estis en la ŝipo Nek mortis, nek eĉ haron tie perdis, —Kriegojn kvankam aŭdis vi, kaj vidis Fundiri ŝipon—Sidu, nun, Mirando, Ĉar vi plimulte devas tuj sciiĝi. ( Daŭrigota ). FOOTNOTES: [3] Cheerily, actively. [4] Noise-maker, brawler. [5] Insure. [6] Tides. [7] Alas!

[8] Heath. [9] Prickly broom (or furze) patch. [10] Vomit. [11] Magic.

LEKANTETO AŬTUNA.

"Purpurvestata kara aŭtuna flor’, Vi ploras, do, pri morto de l’somero? Funebra, certe, estas la kolor’, Kaj ĉiam servas al la malespero!" "Ha, ne! Vi ne forgesu, kara mia, Purpuro apartenas al majesto; Kaj plaĉas al la vintroreĝo nia, Ke prezentiĝu mi en deca vesto!" 12a Okt., 1903. B EN E LMY .

THE MICHAELMAS DAISY.

"Dear little Autumn flower, with purple clad, Dost thou thus weep the death of Summer fair? Funereal, truly, is thy colour sad, And ever serves as symbol of despair!" "Ah, no! dear friend, remember yet one thing — That purple, too, is Majesty’s display; And ’t is the pleasure of our Winter king, That I present myself in meet array!" Tradukis B EN E LMY .

MORDANTO MORDITA (Originale Verkita).

Tiu ĉi okazis dum mia lernado ĉe la universitato. Bruno estis unu el miaj plej intimaj amikoj kaj ni ofte renkontis nin kun aliaj samideanoj ĉe la loĝejo de unu aŭ alia por amika kartoludeto. En tiu ĉi okazo la renkontejo estis ĉe Bruno. Blanko, alia amiko, alvenis kun mi je la dirita horo, sed tie troviĝis neniu. "Pendu" ni diris. Ni atendis longan tempon: Bruno ne venis. Ni do ekkoleriĝis, kaj deziris repagi al Bruno pro tiu ĉi malplezuro. "Kion ni faros? " "Malsaĝkaptilon!" [12] "Bonege!" Ni formovis la tablon en angulon de la ĉambro. Sur la tablo, per la helpo de kapkuseno [13] el la dormoĉambro, de kelkaj vestoj, kaj de la lamposfero [14] sur kiu ni figuris malbelegan vizaĵon, kaj en kiu ni enmetis kandeleton, ni konstruis terurigan kreitaĵon. Tiam ni atendis. Baldaŭ ni aŭdis la paŝojn de la alproksimiĝanta Bruno, kaj ni retiris en la dormoĉambron. La pordo de la ĉambro malfermiĝis: Bruno eniris. Subite terurplena kriego surdiĝis niajn orelojn. Nia mizera amiko enfalis preskaŭ senmove en sian seĝegon, nur murmurante—"Mi ĝin vidis! Mi ĝin vidis! Mi estas viro mortonta!" Tiu ĉi rezultato surprizis nin. Ni neniam deziris kaŭzi tian malfeliĉecon. Kredante ke nia amiko nur ridegis, mi ekkriis "Brandon! Rapide, rapide, alportu la brandon!" Estis senutile. La glaso ekfalinte el la mano de la suferanto, rompiĝis sur la tapiŝo. Tre malrapide, el la disigitaj vortoj de la malsanulo, ni eltiris la sciigon ke li kredis vidi la aperaĵon kiu ĉiam montras sin al membro de la familio Bruno, antaŭ la subita morto de tiu persono. Ni penis klarigi la aferon, sed sensukcese. Mi do eliris por venigi kuraciston. Loĝante en la koleĝo, estis necese ke mi petu permeson de la koleĝestro, ĉar vespere je dirita horo la pordego fermiĝis por ke neniu povu senpermese eliri. La koleĝestro, maljuna sinjoro, bonvolega al la junuloj kiuj venis sub lia flego, kvankam gravmaniera kaj solenvizaĝa, aŭskultinte mian klarigon, tuj donis al mi la deziratan permeson, samtempe dirante—"Estas granda malfeliĉeco, granda, grandega! Mi kredas ke mi mem iros por lerni ĉu mi povos ion fari." Ĉar la koleĝestro tre malofte vizitis la loĝejon de koleĝanoj, tiu ĉi propono estis tiel ne atendita ke mi tute forgesis la kuraciston, kaj sekvis la estron al la loĝejo de Bruno.

22

Enirante en la ĉambron ni trovis Brunon ankoraŭ flegatan de Blanko, ŝajne neniel pliboniĝitan. La vizitanto neatendita, klinante sin super la junulo diris amindavoĉe—"Mia kara Bruno, mi tre bedaŭras aŭ...." Kvazaŭ elektriĝita, la trompoplena Bruno eksaltis sur siajn piedojn elkriante per la plej sana voĉ o—"Pardonu al mi, Sinjoro, tute senintence mi petolis [15] antaŭ vi ." Unue iom enuata, sed baldaŭ komprenante la ŝercon, nia bona estro trankvile diris—"H—m! Belega ekzemplo de ‘Mordanto mordita’. Bonan Nokton, Sinjoroj, bonan nokton." Tiel parolinte li ridetante foriris. P AUL M ATHEWS , Esperantisto 7799.

FOOTNOTES: [12] Booby-trap. [13] Pillow. [14] Lamp globe. [15] Played the fool.

Almozulo : Donu al mi pencon, Sinjorino! Sinjorino : Ĉu vi ne povas trovi laboradon! Almozulo metio estas senutila al la nuna tempo.: Ne, mia Sinjorino : Kial? Kion vi faras? Almozulo : Mi forŝovelas neĝon de pavimo. G.C.L.

LA TRI AMIKOJ. Konfidu je nenia amiko ne pruvinte lin. Ĉe la festena tablo ni trovas pli multajn ol ĉe la pordo de la malliberejo. [16] Homo havas tri amikojn; du el ili li multege amis, la tria estis al li indiferenta, kvankam tiu ĉi estis la plej sincera el ĉiuj. En tago li devis aperi antaŭ la juĝisto ĉar li estis grave sed maljuste kulpigita. "Kiu el vi," li diris, "venos kun mi por atesti por mi, ĉar mi estas grave kulpigita kaj la reĝo koleriĝis?" La unua el liaj amikoj tuj diris ke, pro aliaj aferoj, li ne povus iri kun li. La dua akompanis lin ĝis la pordo de la juĝejo, tiam li iris returnen pro timo de la kolera juĝisto. Sed la tria, al kiu li malplej konfidis, eniris, paroladis por li kaj atestis tiel ĝoje pri lia senkulpo, ke la juĝisto liberigis lin.—— Homo posedas tri amikojn en tiu ĉi mondo. Kiel li kondutos je la horo de la morto, kiam Dio vokos lin antaŭ sian juĝejon? Mono, lia plej bona amiko, forlasos lin unue. Liaj parencoj akompanos lin ĝis la pordo de la tombo, kaj tiam returnos domen. La tria, kiun li ofte forgesis dum la vivo estas liaj Bonagoj. Nur tiuj ĉi akompanos lin ĝis la trono de la Juĝisto. Ili antaŭiros, parolos, kaj trovos por li kompaton kaj pardonon. E LISE B AUER .

FOOTNOTE: [16] Prison.

23