Παλιές Αγάπες

Andreas Karkavitsas

Description

The Project Gutenberg EBook of Old Loves, by Andreas KarkavitsasThis eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and with almost no restrictions whatsoever. You may copy it,give it away or re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included with this eBook or online atwww.gutenberg.orgTitle: Old LovesAuthor: Andreas KarkavitsasRelease Date: February 28, 2010 [EBook #31444]Language: Greek*** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK OLD LOVES ***Produced by Sophia CanoniNote: The tonic system has been changed from polytonic to monotonic.The spelling of the book has not been changed otherwise. Unusualwords that could be considered mistakes have been included in [].Pages 165, 166 are missing.Σημείωση: Το τονικό σύστημα έχει αλλάξει από πολυτονικό σε μονοτονικό. Κατά τα άλλα έχει διατηρηθεί η ορθογραφία τουβιβλίου. Ασυνήθιστοι λεκτικοί τύποι που μπορεί να εκληφθούν ως λάθη, έχουν περικλείονται σε []. Οι σελίδες 165, 166λείπουν.Α. ΚΑΡΚΑΒΙΤΣΑΠΑΛΙΕΣ ΑΓΑΠΕΣΕΚΔΟΣΙΣ ΔΕΥΤΕΡΑ ΕΠΙΔΙΟΡΘΩΜΕΝΗΟ ΕΒΥΘΟΣ. — ΔΥΟ ΣΚΕΛΕΘΡΑ. — Η ΚΑΚΗ ΑΔΕΡΦΗ. ΚΡΥΦΟΣ ΚΑΗΜΟΣ. — Η ΜΗΤΡΥΙΑ. — ΗΜΑΝΝΑ. — Η ΓΥΝΑΙΚΑ. — Ο ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤAΡΧΗΣ. ΤΑ ΤΥΦΛΟΠΟΝΤΙΚΑ, — Η ΠΑΤΡΙΔΑ. — ΗΣΜΥΡΝΙΑ. — ΗΡΩΩΝ ΤΕΚΝΑ. — ΤΟ ΠΑΛΑΙΜΑ. — Η ΘΥΣΙΑ. — ΘΕΟΣ ΑΘΑΝΑΤΟΣ.ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ΕΚΔΟΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Δ. ΚΟΛΛΑΡΟΣ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΝ ΤΗΣ «ΕΣΤΙΑΣ» 44 — ΕΝ ΟΔΩ ΣΤΑΔΙΟΥ 44 —1919ΠΑΛΙΕΣ ΑΓΑΠΕΣΟ ΕΒΥΘΟΣΉταν της Παναγίας της Καψοδεματούσας τον Αλωνάρη. Η παπαδιά αποβραδίς είδε όνειρο κακό. Ξημέρωνε Κυριακή καιτης Κυριακής τ' ...

Informations

• Publié par: foip
• Publié le: 08 décembre 2010
• Nombre de lectures: 44
• Langue: Greek, Modern (1453-)

Extrait

The Project Guetbnre gBEoo kfold Oov L, es AbyerdnK saakrastiv is e as Th is Bookht eof rfoa su eane onny areheywsoc on tiw dna t tonr sehta mlsos whatsotrictionam uoc yreveoY .  iveawt   ipy gi t, i  tu-es reryao rms e ter thundeG tcejorP eht foseenic Lrgbeenut sihooBero klno nc ideluwid  tth re.gro T g tiel :lO ine at www.gutenb K saerdnstivakra s A veLod   Ar:hout auyreFrb2 102 ,8leas as Rete: e Da Gr: k * eengLageua 13# ]444E[ 0kooB  GUTENBE PROJECTO  FHTSI**S ATTR** *ESVOL DLO KOOBE GR ασύοταμεδοψαΚ ςη ταςγίναΠας την ρβδαα οπδαάιπ παη. Ηωνάρν Αλς τοΉατ λύιαεδ ξο  Τι.νε οτ εμασιρέμησεμι έτης κ σανρεμε εοτλέγεάπτ  υαπ ό.ακημ ΞωνέρΚυε ε ςί εδίιενόκ ορ ιακής τ' όνερο ί ιρκα ήακ τ ι ςηΚ ρυ

Ο ΕΒΥΘΟΣ. — ΔΥΟ ΣΚΕΛΕΘΡΑ. — Η ΚΑΚΗ ΑΔΕΡΦΗ. ΚΡΥΦΟΣ ΚΑΗΜΟΣ. — Η ΜΗΤΡΥΙΑ. — Η ΜΑΝΝΑ. — Η ΓΥΝΑΙΚΑ. — Ο ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤAΡΧΗΣ. ΤΑ ΤΥΦΛΟΠΟΝΤΙΚΑ, — Η ΠΑΤΡΙΔΑ. — Η ΣΜΥΡΝΙΑ. — ΗΡΩΩΝ ΤΕΚΝΑ. — ΤΟ ΠΑΛΑΙΜΑ. — Η ΘΥΣΙΑ. — ΘΕΟΣ ΑΘΑΝΑΤΟΣ. ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ΕΚΔΟΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Δ. ΚΟΛΛΑΡΟΣ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΝ ΤΗΣ «ΕΣΤΙΑΣ» 44 — ΕΝ ΟΔΩ ΣΤΑΔΙΟΥ 44 — 1919

ΠΑΛΙΕΣ ΑΓΑΠΕΣ ΕΚΔΟΣΙΣ ΔΕΥΤΕΡΑ ΕΠΙΔΙΟΡΘΩΜΕΝΗ

Ο ΕΒΥΘΟΣ

ΠΑΛΙΕΣ ΑΓΑΠΕΣ

Produced by Sophia Canoni

Α. ΚΑΡΚΑΒΙΤΣΑ

Note: The tonic system has been changed from polytonic to monotonic. The spelling of the book has not been changed otherwise. Unusual words that could be considered mistakes have been included in []. Pages 165, 166 are missing. Σημείωση: Το τονικό σύστημα έχει αλλάξει από πολυτονικό σε μονοτονικό. Κατά τα άλλα έχει διατηρηθεί η ορθογραφία του βιβλίου. Ασυνήθιστοι λεκτικοί τύποι που μπορεί να εκληφθούν ως λάθη, έχουν περικλείονται σε []. Οι σελίδες 165, 166 λείπουν.

λε έ.γεη, με τα βλοημένοσ!υτ ςηό ενρι ά  ανειρπα έεν δάς ,απώΣ — ·αιτέτ όπ αμο οκάλφυλλ το  π ο πα Μ  αχω.ή ητφ

— Πώς να σωπάσω. παπά μου; Το είδα ολοφάνερο: Το σπίτι έπεσε, εσύ σκοτώθηκες, εγώ έμεινα έρμη κι απομόναχη. Γύριζα μέσα στα κρύα του χειμώνα ξώζαρκη και μάζωνα μπουκιά σε μπουκιά το ψωμί… Κι έτσι λέγοντας δερνότανε κι έκλαιγε η παπαδιά. Νταγκ — νταγκ!… Νταγκ — νταγκ!… ακούστηκε κείνη την ώρα η βραχνιασμένη φωνή του σήμαντρου πέρα, στου Μάζη. Ήταν ώρα για τη λειτουργιά. Ου να μου χαθήτε, τσακάλια, που θέλτε κι εκκλησιά! είπε με περιφρόνηση ο παπάς ετοιμάζοντας τα σύνεργα της δουλειάς. — Πήγαινε στη λειτουργιά σου, παπά μου· τέτια ημέρα σήμερα δεν κάνει να πιάσης δουλιειά· του είπε μισοκλαίοντας η παπαδιά. — Άφινέ με, παπαδιά, ήσυχο· σήμερα τα ήβρα τ' άλογα, σήμερα θ' αλωνίσω κι ας είνε και Λαμπρή! Τον καιρό δεν τον έχουμε πάντα στο χέρι· μόνο βάλε ψωμί στο τράστο και σώπα! — Σκιάζουμαι, παπά μου· το είδα ολοφάνερο τ' όνειρο. Το σπίτι έπεσε, εσύ σκοτώθηκες… — Μωρ' βάλε ψωμί στο τράστο κι άσεμε μη βλαστημήσω! την έκοψε άγρια ο παπάς. Και τα ξανθά του τα γένεια έτρεμαν από το θυμό. Εκείνη κατάπιε τα δάκρυά της και δεν είπε τίποτα. Ήταν καλή γυναίκα η καημένη· λόγο δεν ήξερε να γυρίση στον άντρα της. Ως τόσο εκείνος ετοιμάστηκε για καλά. Φόρεσε τα κοντά του τα ράσα, έβαλε ένα μάλλινο σκουφάκι στο κεφάλι, έδεσε μ' ένα σκοινί τη μέση του, κρέμασε το τράστο με το φαγί στον ώμο του, πήρε το χοντρό ραβδί του κι έφυγε χωρίς ούτε «γεια σου» να ειπή στην παπαδιά, που τον έβλεπε με θλιμένη ψυχή. Ο Παπαβασίλης ήταν από τα χωριά της Γαστούνης, από την Κελεβή, την πατρίδα του Παρασκευά του αρχιληστή. Πριν ρασοφορέση, ήταν άνθρωπος του σκοινιού και του παλουκιού. Τα χωριά έτρεμαν στ' όνομά του. Έδερνε κι έγδυνε, έγδυνε κι έδερνε ολημερίς. Ακόμη και τη γυναίκα του, αρχοντοθυγατέρα με τ' όνομα, την πήρε κλεφτή. Άξαφνα του βουλήθηκε να γίνη παπάς. Οι φρόνιμοι το βλεπαν σαν δύσκολο, μα εκείνος· — Ποιο; έλεγε κουνώντας το κεφάλι· σε λίγες μέρες τα βλέπετε. Και αληθινά· εκατό τάλλαρα και δυο ζευγάρια χήνες στο Δεσπότη και τέλειωσε τη δουλειά του. Ο Παπαβασίλης διωρίστηκε εφημέριος σε τέσσερα χωριά: Ζόγγα, Ζουλάτικα, Μάζη και Ρετούνη. Κάθε Κυριακή λειτούργαε και σ' ένα χωριό. Οι χωριάτες, διψασμένοι από παπά, έκαναν όλα του τα θελήματα. Μα εκείνος δεν ήταν για τέτιο αξίωμα. Περίπαιζε θεούς και ανθρώπους. Γιορτή καθεμερνή ένα το είχε. Τώρα καθώς έφτασε στ' αλώνι, έπιασε και λαιμάριασε τ' άλογα. Έξι άλογα φαλάγγια! Έπειτα τα έδεσε στο στυγερό. Γύρω τα χερόβολα ήταν απλωμένα κι έτοιμα για των αλόγων τις οπλές. — Άπλα!… άπλα!… άπλα!… φώναξε. Κι έσκασε στον αέρα το μακρύ καμουτσίκι του. Τ' άλογα στη φωνή του αντρειεύτηκαν, έσπρωξε ένα τ' άλλο κι έπειτα ρίχτηκαν όλα μπροστά. Γύριζαν και πατούσαν τα στάχυα με τα πόδια τους. Και κείνος από πίσω, έσκαε το καμουτσίκι και φώναζε άγρια: — Άπλα!… άπλα!… άπλα!… Το αλώνι έτρεμε στο πάτημα των αλόγων· ο κάμπος βούιζε στην φωνή του παπά. Ο ήλιος ανέβηκε μεσουρανίς. Μα τι ήλιος! Αβγό έψηνες στην αντηλιάδα του. Τ' άλογα ήρθαν κι απόκαμαν. Το πετσί τους έλαμπε καθρέφτης στον ίδρωτα· το ρουθούνι τους φυσομάναε σαν φυσερό· φρούμαζαν, χλιμιντρούσαν κι έτρεχαν γύρω στο στυγερό. Το άχερο τριβότανε κάτω από τα πόδια τους· το σιτάρι πεταγόταν ολόγυρα σαν σκλήθρες χρυσάφι. Και ο παπάς με το καμουτσίκι στο χέρι, πότε έτρεχε πίσω από τ' άλογα, πότε στεκότανε ανασαίνοντας βαριά και κοπιασμένα. Η σκούφια τού φυγε από το κεφάλι και τα δασόμαλλα έπαιζαν με τον άνεμο τρελλά και τα μακριά γένεια του έσταζαν ρουνιά τον ίδρωτα. Μα εκείνος πάντα έτρεχε φωνάζοντας: — Άπλα!… άπλα!… άπλα!… Και άμα έβλεπε κανένα άλογο να κοντοστέκεται, άρχιζε αμέσως τις βλαστήμιες. Κατέβαζε, ο άθεος, όλα τα καντήλια. Από το κάμα και την πολλή κούραση, σκάνε σε λίγο δυο άλογα. Ωχ! εκεί να έβλεπες τον παπά! Ούρλιαζε σαν λύκος· γύριζε τ' άγριά του μάτια εδώ και κει, ποδοπάταε τη γη. Άξαφνα σηκώνει τα χέρια και φασκελώνει τον ουρανό. — Θες δε θες, Παναγιά, λέει τρέμοντας από λύσσα, εγώ θ' αλωνίσω σήμερα και θα ξεσηκωθώ. Δεν είμαι γυναίκα να φοβηθώ τα όνειρα! Κι έσπρωξε έξω από το αλώνι τα σκασμένα τ' άλογα. Έπειτα έπιασε ο ίδιος την άκρη του σκοινιού και σκάζοντας το

τον Αλωνάρη, ακούνοατ ιλχμινιρτσί ς τηναΠαάςγιης τψαΚ μεδούοτα ςασνίγηου π παπκε οάκεθςά ,ον ,χ όρένσμνισακος τηο Μ .ιράφυπ ίεκε α  ειΝόκαλεΜλ νέανόμι μο· το Παρ …!αλλπά !αλππά ……α! ρυιλανο πα άυοπ : — Ά κοπααδιάάζη λοβοδοπ ιακ αταμ τνήΦωη ι καά ητ Τ .ςκ νημεθαήνρεω  γα μιράφοιο ν ογ μ ,  αμήυοανκ ια το γέρικο τ' άλοτσάιλαβα νασ ακηα ειήθΑλαρ σρατώαλ ςιΝόκςα .ρΒζίνε Βυ είς — ρίζα  μαιτοε ίτσπ κιαοπ ό άλλέινεπα ςναν προξμου στελ να.ε αΚ ι μ  ελβπέου πεςίκναγυι  οναζαμάΘ !ςητνέβεΤι λ ι. —  λέντλη γσ όκ ,ητελάιδ υο νεειέμν ολ παι κάβ οτσ ύοΤ .ονασ  έφτνερόστο ασε ,αέ τσμό αοτεπτι ι  κατανχιρίε·ασυοτ νάφ  εκη ςώπνεκροσημαίναν γι ααδτύνο.εΜ  αεδ ρεγυτσ οτ όπα ωτ  ται κραχε ' ά  Τό. θώκηα λπάτιρ οισο απάβανια σαν γ ατ ετάμ κέ υσιελμακύρθ ή. ιαα Ένζίνοατ ς εομγυρκέριξε κάκαι τον  οτ ναμ ι ,απαπάπεγώ  Μα υπούδε λ.ήχωτφ ηιδί νηΤ  πην τρά τιάαδαπ νμμή αοτ υαπάπ Έ .άνω από το υγρό  έμσατ ηνψ υο.ήχυι τσβυέσ ησεολ κ ήβρεπου  ως αιρόνοκ πμσο εάκεδρι βα τοε ωσπλ άαι κοπότ ήμαθιπ αιμ α γίδια σπίτι· τ πέσε τ ε  ο  αμηρέ α . κεράΠαελτρθηλάεκε  ηνίηφόψ,νασ αψα  έσκόλα,ήγα 'τα ακ ιμώ αοτχ ' ερστ ύνα έτο, π ατ ολλά 'τ όπα αννούλα.μοιρη Γισ  'ρώ αΑ 'πώ αρ τάοντη σθωπί κσα τ ςυά νη νάμ  οτ αν κ ιατ υο.αθ μ νέ πάρα μεο στη στπα εμ αθο ησήτνα σοςάρ Χμορό δτο όκαλ ςρΒζίςαθ  αβρίσκεται, μήτε  όνρε  υομβερκ ιτάι κατετόήτ μΝιε  ρκιμ ενίε ςαμ οίεαφοτκρνεο  Τά.οραιφ ναμ  ςτή ςωπανείαι κυμάτθα θ σ ανμ ατπμ αέμγησα, δινίά διείεκ ,ιμ αορκάαιε ώδκυπαρισσό. Λίγα  αμ μτοι νί πδιούλύογ ο ,α ακ ςορει θενά που βάτ! Ταατ— ήναμρυςόσ ατ υ ποτρφυειώντο σδ οτρτνεβίλο οναιανταφυλλιά και ογνυτ νηα ργοιρτ . υςώ Εγχε έτοι  ,ήχκ αμαρήπωτφ  ήθελε ηείνη πουομ.υ ώΤαρ κ ραιδ ά ι τσ έ —α·ασέρ γ ςανέθακ ήπιε αθαρωμτο ζιδή σαν ομ,υπω όρπσόνέ ο ατ άραψυομ  ατ νεγέ κια ταιασο ρπμόλαολ εκάφιλμ ου. Αχ! δε γεράννά νοτ εατ οπωρθα,νιρό χΆμ! χι όησκ  αάχ ς,όναίεγαπάτι αάμα ει·  αικ ξέ ι  ηυγανκί μαύρη γθάψη στη ίελκνυοσ αν  υοτ έουγελειδπα πιάκκυο'να ηχέ νεέ μα δα, άμάτι τα α ετότ ,ιαν …ομσκόν το σριτήισμπιά, τότε η ράχη κ πσίροζνυτ  ααμλλ η ε ρδκα χιάπάτυοπμαάιρυ,ιεζτότ ουλενα δαράμύη χρπθόιεα ασ νμυ α αι πξι έαι Νά.διπ απίΕ .ι ασαχέ ςώ ορστ ιην ττεύσκοΑ .νυοσήτωρ αθ ;α  Δεκα τομήντεβδοτσ αατ ν υο Ή .αίτ  ο δυέλσκα  νη έχ αιμ  ασάκ νυοριακ   το μνήμταν αυτόιοναύοή  θεαρ — . Π  αν ενάπ νυοψάκσ ομακ καιθα, ρηοί.αΕ μήτααθβ εκ ί δικ σταυ μνά μο νόρχγ αι αν αι ψάθ  νή μ. μα λΣεα ίγ ιαμ νέ ατφχωνόκ ουν κανένα σαν κ ζομαλογίι θλι κα 'ηβίτε

ΤΑ ΔΥΟ ΣΚΕΛΕΘΡΑ

έβρη. Τότε πέθαν ε ηόκηρμ υοη Α έτνν Κα.όμακροοιροκ ιστίοΤ !λυσ  ρλούζειαπλ ά… α!πά ……!αλΆ — . !αλπ ολύ. Άξαγύρισε π .α αΜδ  ε α ιδκάπο ι ίκτσουαμκάλλα τ' ί με μαζίρηζ αυγεσν ράιχ ταβό τάκ α ρπσαΌ .α  σι, κανάδοππρι  τά απανά ωοτ.υΚ λα ερχόνταν τρεχ τ ήυοβ ακιτκαμορούακ' φνμιε ηκστ ιαμέλεπκ τάρκάιυρίζή. Γαι βει κ έπεσε στρισε κι  .αΜο Θ  αόγανατ Ή . —ρτμα άσεικετη  !υούθιψ ,νομ εΘ λώνιΤ' α ρός! και ασ ννα ειντόκ υο ουάκν τον δες εόνατή νεδ ·αρώτ ε ενόρζ γύνω ελούοθε και τ' άλογα  οτσ υτσ όρεγαΜ .αν σίδ επώε τος   νανεθαλυο νκ ψόκοιντο σα χρί, τέμγαμορτστωλκ αντην σαού ήκιη  γ ενωζ 'τ οτ ωέ ·υ νομέ άναπ  μανισανικε χρτόάρν ρε όόβατα πα ήταν πρ ιράτισ οτ ηνώζαμα  ντάισχνλιε ισά χρκ ιαάιιρ οκφξε τΆρπαια. αλών υ ποέλστι νε κύ ταοφ νοκσυαλάθ ασσν δυνατώτερη, σαιαη β υο ήιγόνατ άςαπ π οεν δως π ογίλ εΣεβαλάτακν τοήσουχο.  βράτ ςηαμάττχπυν  α βακαα  ναι κγαλοοπ ·ηγύφ αν ηκίλ ουν αφήσ  τονύ να ισώμν  αολαγ'τά ι  κόεαπ! σηδεΕίεκηβάπα ,εδιένα τυγερό. νω στο σςωδ  εαθλΈιπεσπ  γ ·εκητσδε εσιρύκει καώ άτ μται παλεαι ,κη είπτσια. Κ τέλε ησε λώτσγ ητδ ,ηωκγάτ εσχεα η,ίλέσ ξσεχιτ  αάραστ υο .κΈαμε να λύση τ' ά .αΕ αλσσοράθν κε σανλινάσιγαωνε ιακ εζατίοκ οτ ςμολωάχατ κοςίνκε Τ ρώ αοτίκινασ.ν α του κοκ  τα μάτι Ξ .αίνφα ατ ιδόπέβυ ξερεερ ντοό  ο νεα· τλάκωρό π ατσάβκραλσσ ηάθτόη ήχ πενέμς πογίρεπ εναιμ ·αρυ. Τώρα δεν ανέβαι  εύγωρσ οτ ναπάπ μοε χάνααι κήλ ψμ ενίβ εβ ·αζιύο στη ασε , έπμέσησ ατιεατιθ,ασ ήτ ον τνομέ ς  . Ω πάπα  οτ οσόττφέ όρεν έρα, παραιτώνταςέ μρ οικα εππλσιχτρίανηκτο σέλ π ογα ιακκήγβπ να αόκναν θρσωακώτνί, σκοι το ψουν ασύοτηζ αν νασ , ς λοΤέ α.ειήθβον ρέ αλχμικ μάοππ  θλιβεράίντριζανατνοοτ ςψ ιανώλητάκαον τεφ κι άλάπ ,νασύκ ναβιαλ ζαμαούφρ σοωτκλ ν, αοφλάγονέ αιβμσου πια τ Τ' απά.εξερλάπ ατ ιδόπ αίεβ ωνηπος έβυ κ  ιράιχεσν  'ναφτασε το στυγερό . Έ ούετρπσεύ ροκεαμραφ αμηνίκ ούριο κκάπο με ιμα,ίοβσ ςλφίδωχαρ ,ου βτώή  δνεωςίχνα ,ιαβέβέναενιατο νερό  νερό. Μα  κείετ  οέ τφνα ε ο  τμασήροντου τζάΜ οπ ηήσ υνιαμε τον Εσπερινό.  π Ο παςάτ  οκάυοεσ  ν —γκτα. !.γκτα — κγατν..!κγατνγκ — νταγκ!. νταύοτσ .καάπιλκη ε οσάιπ νυαν νλωφ ιττσρίσιναέρν γαάπωνα όποζτνςαα λι του. Ν  το κεφά ,ςένωφ ςιτ ,αιλέα όλ, έςαρ χις τ οπλυΤ  αυο.ε 'τ κάαινα πήγ πουάκια λφγορέ αοτ υοβκσστις στάνες, τη  νωτλυκσ νώιγ ατ, ού γτογιαύα σμ ατβ οτ ,ή υσυοάνό ασυρανφιασυγνέ  υοπ αιδ ναζιρύγ ουΆκ. χα πάκο ταε ν νερό.  δεν ήταάι .κΕίεπμ οαμρκ τα, οονπρα ινάσιλ αιδάβελβΈτ επ ίνος Εκετου.ους  ςμώτσυοτι αέ επ κά ον ττιμάο ικάριληζ εμ εζατίοκ