Per lo desvolopament d'ua fòrça politica occitanista navèra

Latrubeg

Sujets

• Partit Occitan
• Gustave Alirol
• Autonomisme
• Régionalisme
• Occitanie
• Occitania
• Alliance libre européenne

Informations

• Publié par: Voxpopuli
• Nombre de lectures: 15
• Langue: Occitan (post 1500); Provençal

Extrait

Per lo desvolopament d'ua

fòrça politica occitanista navèra

Lo movement occitanista qu'a tostemps trantalhat enter çò qui's defeneish com ua accion culturau

d'un costat e çò qui's defeneish com ua accion politica de l'aute.

Que sabem plan las duas causas que son ligadas. L'occitanisme, qui a per basa prumèra la

promocion de la lenga e de la cultura occitanas, sap que

la question lingüistica ei ua question

hòrt politica, sustot en França.

Personalitats importantas de l'occitanisme, personalitats qui an trabalhat dab e per la lenga, qu'an

sovent dit la necessitat d'aver ua influéncia sus la decision politica.

Aquera necessitat que hasó espelir per las annadas 70 e 80 organizacions politicas occitanistas a

costat d'ua mavença associativa culturau.

Dempuish, lo temps qu'a passat e l'occitanisme qu'a contunhat de víver enter accion politica e

accion culturau quitament se sabèva que, de còps que i avèva, miava accions qui èran ua mescla

d'accion politica e d'accion culturau. En realitat qu'èran globalament accions de hemnas e d'òmis

engatjats dens la definicion de çò que deu estar lo monde de doman dab una vision occitana e

occitanista.

Aqueth movement occitanista culturau o politic, sovent entermesclat, qu'a contunhat de portar per

las annadas passadas un messatge cap a la societat e cap a las institucions.

Lo resultat qu'ei positiu mes pas satisfasent enqüèra.

Aqueth movement qu'a permetut de sortir la question de la lenga deu silenci politic general.

Aquesta lenga, qui ei l'element qui hè l'identitat de basa deu país d'òc, qu'ei en perilh. Mes

l'occitanisme dens la soa globalitat qu'ei arribat a tornar méter en causa l'ida qu'èra dens la logica,

dens lo sens de l'istòria, que la lenga podosse desaparéisher. Aquesta remesa en causa qu'ei un

eveniment politic creat per un movement associatiu majoritariament qualificat de culturau.

Los « culturaus » e los « politics » ? E i a un dialògue impossible ?

Dempuish las annadas 80 progrès qu'ei estat hèit dens l'estructuracion de l'ensenhament de la

lenga, puish qu'ei vienguda la professionalizacion d'ua partida deu movement culturau e un

desvolopament important de la creacion artistica.

Dempuish 2005, logicament en seguida d'aqueras evolucions, de granas mobilizacions en

favor de la lenga e de la soa reconeishença qu'an provat que i avèva un movement popular

qui vòu defénder la soa identitat culturau e lingüistica.

Tot l'occitanisme que i a sentit ua

legitimacion de la soa accion. Qu'èra lo resultat deu tribalh d'ua generacion.

Las organizacions politicas occitanistas que portèn la lor pèira a tot aquò. Qu'observèn, parlèn,

prepausèn causas dens lo domèni politic en tribalhar sus las questions de descentralizacion, en

har véder qu'èra logic de ligar las questions politicas, sociaus e economicas dab las questions

culturaus e lingüisticas. Entà

har víver la lenga e la cultura que cau lo territòri occitan que

demore viu dab hemnas e òmis que i tribalhan.

Vertat ei, uns occitanistas non compregón pas tostemps que d'autes se presentèssen a eleccions

o entrèssen dens l'accion politica. Au cap d'un moment los qui hasèvan

politica qu'èran un pauc

amars de véder que los « culturaus » no's volèvan pas implicar dens çò politic. Totun, aqueth

amarum n'èra pas justificat pr'amor har accion culturau qu'ei har accion politica.

Vertat ei, qu'arribè que los occitanistas « culturals »

avossin un pauc de mauhisança cap aus

occitanistas «

politics » per paur, benlhèu, de's comprométer. Aquesta dificultat de l'ua e l'auta

branca de l'occitanisme a's rencontrar se pòt explicar peu hèit qu'èm

tots estats mei o mensh

formatats a pensar que las solas organizacions politicas qui valen son las qui son dirigidas

de París estant e qui son organizadas exagonalament. Deu costat deus « politics » ua

tendéncia a non pas préner la question lingüistica com un element mobilizator màger pòt

explicar tanben aquera dificultat de comunicacion.

Quin deu cambiar l'occitanisme ?

Que devem adara mesurar los cambiaments qui son intervenguts dens la nosta societat pendent

lo temps que los nostes movements se botavan en plaça. Lo monde tanben qu'a cambiat. Las

regions en França qu'an mei d'existéncia que per las annadas 70, l'Euròpa s'ei estructurada, las

comunicacions an cambiat, suu territòri occitan e suu planeta en generau.

L'occitanisme culturau e l'occitanisme politic qu'an hèit lo camin d'anar cap a las autas regions e

aus autes pòbles de l'exagòne. Aquò tanben qu'ei nau.

L'occitanisme que deu cambiar ; qu'ac senteish, qu'ac pressenteish ; mes que cèrca de

quin biais aquò se harà.

L'occitanisme qu'a de préner en compte l'ambicion navèra de quauques collectivitats a préner mei

de responsabilitats e a assumir mei de competéncias fàcia a un Estat qui a la volontat permanenta

de tornar centralizar e de tornar préner las competéncias qui avèva abandonat. La refòrma en

cors pertocant las collectivitats qu'ei ua illustracion d'aquò. Qu'ei ua refòrma qui hè pesar un perilh

mortau sus las timidas politicas lingüisticas entamenadas dens las regions per exemple. Que hè

pesar tanben un perilh sus la vita deus nostes territòris.

Uns occitanistas qu'an causit de's presentar sus listas a las eleccions regionaus de 2010. Las

condicions politicas qu'èran optimaus entà aquò har.

Cinc conselhèrs regionaus occitanistas qu'estón elegits a las eleccions de març de 2010 sus las

listas Europe Ecologie. Los cinc que son sòcis deu Partit Occitan e donc de la federacion Regions

e Pòbles Solidaris. Qu'an començat de tribalhar.

Lo projècte occitanista : politic o culturau ?

Per aquesta rason que lançam ua crida a

la refondacion deu movement

occitanista dab un

ahortiment de la soa capacitat d'intervencion dens lo domeni politic.

Lo biais de har politica, de s'engatjar dens la vita publica, qu'a cambiat e que cambiarà enqüèra

per las annadas qui vienen.

Los partits que deven préner en compte aqueths cambiaments. Lo Partit Occitan tanben, solide.

Qu'ei çò qui ve prepausam.

L'engatjament deus ciutadans que's hè d'ara enlà sus projèctes. Òm entra pas mei dens un

partit com dens ua glèisa.

L'occitanisme qu'ei segurament portaire d'un projècte politic peu sègle qui vien de començar.

Solide, lo movement ecologista politic exagonau qu'a tribalhat en collaboracion dab los

occitanistas. L'un qu'avó besonh l'aute e l'aute qu'avó besonh l'un. Que

sembla totun que

l'existéncia d'ua formacion politica occitanista autonòma

e capabla de har alianças

(electoraus segur, mes mei qu'aquò) s'ac pensa utile ei absoludament necessària se volem que

las nostas ideas sian presas en compte.

Har alianças lhèu mes a quin prètz ? Pas en abandonar las nostas

conviccions pregondas.

Lo movement occitanista qu'ei estat plan permeable a las ideas de l'ecologia politica e sovent

l'occitanisme estó en punta dens los combats qualificats d'ecologistas.

Totun los qui gabidan lo

movement ecologista en França n'an pas enqüèra pro pres en compte la reivindicacion

occitanista

e segurament n'an pas pres la mesura de la portada politica de la reivindicacion

lingüistica e de la necessitat d'aplicar lo federalisme dens l'encastre de l'Estat francés. Quauques

sectors de l'ecologia politica que s'afirman federalistas mes non son pas majoritaris. Qu'avem

tanben a defénder l'idea que lo combat qui miam ei a la pagèra de l'Euròpa. Uns aliats nostes

prenen aquò en compte mes pas tostemps e pas pro. Qu'avem a har progressar l'idea que no's

pòt pas concéber ua defensa de la diversitat biologica sens promòver la diversitat lingüistica e

culturau.

Donc entà har audir la votz de l'occitanisme que cau que i aja ua dinamica pròpia qui aurà

la capacitat de portar las nòstas reivindicacions.

Quin serà estructurada aquera dinamica ? Qu'ei d'aquò qui cau parlar tots amassas.

Que vòu díser que devem poder har ua mudason shens arrenegar la nosta istòria, l'istòria de

l'occitanisme, mes shens ne har un objècte sacrat. Que devem tanben compréner que las

estructuras existentas, los noms qui pòrtan tanben que son estats apèrs, aisinas entà'ns miar on

èm.

Donc, ne'ns devem

pas deishar enganar per un culte de las estructuras o per un

patriotisme associatiu o partidista.

La modernizacion de l'occitanisme qu'ei, qu'ac credem, ua necessitat absoluda.

Una

generacion navèra espèra quauquarren. Que devem préner en compte la soa cultura politica, lo

son biais de véder e de compréner l'engatjament e la soa faiçon de concéber l'intervencion deus

òmis e de las hemnas sus l'anar de la societat.

Que'vs convidam a participar a ua amassada ubèrta a tots. Aquera amassada que's harà prumèr

au nivèu de las regions entà s'acabar per una amassada panoccitana.

Per tot lo sud de la Gasconha que ns'amassaram lo divés 10 de junh a Pau a 20h30 au Complèxe

de la Republica

Que v'esperam nombrós per ua discussion ubèrta a tots e a totas las tendéncias de l'occitanisme

e au delà

David Grosclaude

Guilhèm Latrubesse

David Grosclaude

Guilhèm Latrubesse

Envit a ua amasssada de reflexion sus l'aviéner de

l'occitanisme

Amiga

Amic

Que'ns permetem de v'invitar a ua amassada qui's debanarà

lo

divés 10 de junh a 20h 30 au Complèxe de la Republica a Pau.

Que trobaratz ací un tèxte qui vòu servir de basa au noste debat.

Que prepausam ua reflexion sus l'accion e l'estructuracion de

l'occitanisme, a noste e pertot en país occitan.

Que siatz en acòrd dab la nosta analisi, interessats entà har un tròç

de camin dens la reflexion, critics dab l'accion passada, en

desacòrd dab la nosta vision de la situacion, que seratz

planvienguts entà devisar e escambiar las ideas.

Amassadas com aquesta que seràn organizadas per las

setmanas qui vienen pertot dens las regions occitanas entà

poder arribar abans la fin de l'annada a ua amassada qui harà

ua sintèsi e qui prepausarà ua seguida concreta.

Mercés de l'atencion que portaratz a la nosta iniciativa ; en ve

pregar de créder a las nostas salutacions occitanistas.

David Grosclaude

Guilhèm Latrubesse