Het Stoomhuis - De IJzeren Reus

Jules Verne

Description

The Project Gutenberg EBook of Het Stoomhuis, by Jules Verne
This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and with
almost no restrictions whatsoever. You may copy it, give it away or
re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included
with this eBook or online at www.gutenberg.org
Title: Het Stoomhuis
De IJzeren Reus
Author: Jules Verne
Release Date: July 4, 2010 [EBook #33075]
Language: Dutch
*** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK HET STOOMHUIS ***
Produced by Jeroen Hellingman and the Online Distributed
Proofreading Team at http://www.pgdp.net/
Oorspronkelijke voorkant.
Het Stoomhuis.
De IJzeren Reus.
Oorspronkelijke titelpagina.
Wonderreizen.
Jules Verne.
Het Stoomhuis.De IJzeren Reus.
De IJzeren Reus.
sRotterdam.—Jac . G. Robbers.
Gedrukt bij G.J. Thieme te Arnhem.I.I.Een vogelvrijverklaarde.
»Eene belooning van duizend gulden aan hem, die dood of levend een der oude hoofden van den opstand der Sipayers uitlevert, gezien in
1het presidentschap van Bombay, den nabob Dandou-Pant, meer bekend onder den naam van....”
nDit was de bekendmaking, die de inwoners van Aurungabad konden lezen in den avond van den 6 Maart 1867.
De laatste naam,—door sommigen verfoeid en voor altijd vervloekt, door anderen in het geheim bewonderd,—ontbrak aan de
afkondiging, die voor korten tijd was aangeplakt op den muur van een bouwvalligen bungalow, aan den oever der Doudhma.
Die naam ontbrak, omdat de onderste hoek van het aanplakbiljet, waar hij in groote ...

Informations

• Publié par: nifir
• Publié le: 08 décembre 2010
• Nombre de lectures: 32
• Langue: Nederlandse

Extrait

The Project Gutenberg EBook of Het Stoomhuis, by
Jules Verne
This eBook is for the use of anyone anywhere at no
cost and with
almost no restrictions whatsoever. You may copy it,
give it away or
re-use it under the terms of the Project Gutenberg
License included
with this eBook or online at www.gutenberg.org
Title: Het Stoomhuis
De IJzeren Reus
Author: Jules Verne
Release Date: July 4, 2010 [EBook #33075]
Language: Dutch
*** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK
HET STOOMHUIS ***
Produced by Jeroen Hellingman and the Online
Distributed
Proofreading Team at http://www.pgdp.net/Oorspronkelijke voorkant.
Het Stoomhuis.
De IJzeren Reus.
Oorspronkelijke titelpagina.
Wonderreizen.
Jules Verne.
Het Stoomhuis.
De IJzeren Reus.
De IJzeren Reus.
sRotterdam.—Jac . G. Robbers.
Gedrukt bij G.J. Thieme te Arnhem.I.
I.
Een vogelvrijverklaarde.
»Eene belooning van duizend gulden aan hem, die
dood of levend een der oude hoofden van den
opstand der Sipayers uitlevert, gezien in het
presidentschap van Bombay, den nabob1 Dandou-
Pant, meer bekend onder den naam van....”
Dit was de bekendmaking, die de inwoners van
nAurungabad konden lezen in den avond van den 6
Maart 1867.
De laatste naam,—door sommigen verfoeid en voor
altijd vervloekt, door anderen in het geheim
bewonderd,—ontbrak aan de afkondiging, die voor
korten tijd was aangeplakt op den muur van een
bouwvalligen bungalow, aan den oever der Doudhma.
Die naam ontbrak, omdat de onderste hoek van het
aanplakbiljet, waar hij in groote letters gedrukt stond,
was afgescheurd door de hand van een fakir
(Mohamedaanschen bedelmonnik), die dit op den toen
verlaten oever onopgemerkt had kunnen doen.
Tegelijk met dien naam was ook de naam verdwenen
van den gouverneur-generaal van het presidentschap
van Bombay, die met den onderkoning van Indië de
afkondiging onderteekend had.
Wat zou den fakir toch tot deze handeling bewogen
hebben? Hoopte hij door het verscheuren van dezebekendmaking, dat de opstandeling van 1857 aan de
algemeene vervolging en bestraffing van zijn persoon
zou ontsnappen? Kon hij werkelijk gelooven, dat zulk
een vreeselijke beroemdheid met de verscheurde
stukjes van dat papier in het niet zou verdwijnen?
Dat ware dwaasheid geweest, want andere
aanplakbiljetten in menigte verspreid, prijkten overal
op de muren der huizen, der paleizen, der moskeeën,
der hotels van Aurungabad. Daarenboven liep een
omroeper door de straten der stad en las met luider
stemme het besluit van het gouvernement. De
bewoners der geringste gehuchten in de provincie
wisten reeds, dat een gansch fortuin was toegezegd
aan hem, die dien Dandou-Pant in handen van het
gerecht zou stellen. Zijn naam was nutteloos
vernietigd en zou, voordat er twaalf uren verloopen
waren, de rondte van het geheele presidentschap
gemaakt hebben. Indien de inlichtingen juist waren,
indien de nabob werkelijk een schuilplaats in dit
gedeelte van Hindostan gezocht had, leed het geen
twijfel of hij zou weldra in de handen vallen van hen,
die er groot belang bij hadden hem te vangen.
Welk gevoel had dien fakir dan toch wel bezield bij het
verscheuren van een aanplakbiljet, waarvan reeds
verscheidene duizenden exemplaren getrokken
waren?
Een gevoel van toorn zeker,—misschien ook had hij
toegegeven aan een opwelling van minachting. Hoe
het zij, na de schouders te hebben opgehaald, drong
hij door tot het volkrijkste, maar armoedigst bewoonde
kwartier der stad.Men noemt Dekan het uitgestrekte gedeelte van het
Indische schiereiland, dat begrepen is tusschen de
westelijke Ghatta (passen of gassen, straten) en de
Ghatta van de golf van Bengalen. Dit is de naam, die
gewoonlijk aan het zuidelijk gedeelte van Indië, aan de
andere zijde van den Ganges, gegeven wordt. Dit
Dekan, waarvan de naam in het Sanskriet »Zuid”
beteekent, telt in de presidentschappen van Bombay
en Madras, een zeker aantal provincies. Een van de
voornaamste is de provincie van Aurungabad, welker
hoofdstad eertijds die van geheel Dekan was.
eIn de XVII eeuw bracht de beroemde Mongoolsche
keizer Aureng-Zeb zijn hof in die stad over, welke in de
vroegste tijden van de geschiedenis van Hindostan
onder den naam van Kirkhi bekend was. Zij had toen
eene bevolking van honderd duizend inwoners.
Tegenwoordig bezit zij er slechts eene van vijftig
duizend, onder de heerschappij der Engelschen, die
haar besturen uit naam van den Nizam (een
vorstentitel) van Hyderabad. Toch is het een der
gezondste steden van het schiereiland, tot nog toe
gespaard door de zoozeer gevreesde Aziatische
cholera en die zelfs nooit bezocht was geweest door
de in Indië zoo geduchte koortsen.
Aurungabad heeft prachtige overblijfselen van haar
vroegeren luister overgehouden. Het paleis van den
grooten Mogol, aan den rechteroever van de
Doudhma, het praalgraf van de begunstigde sultane
van Shah Jahan, vader van Aureng-Zeb, de moskee,
gebouwd volgens den sierlijken Tadje d’Agra, die zijn
vier minarets rondom een bevallig geronden koepel
ten hemel richt, nog andere monumenten, kunstiggebouwd, rijk versierd, getuigen van de macht en de
grootheid van den beroemdsten overwinnaar van
Hindostan, die dit koninkrijk, waarbij hij Kaboel en
Assam voegde, tot een ongekenden trap van
grootheid bracht.
Alhoewel de bevolking van Aurungabad, zooals wij
reeds zeiden, sterk verminderd was, kon toch een
man te midden van de zoo verschillende typen,
waaruit zij was samengesteld, zich nog gemakkelijk
verborgen houden. De fakir, hij mocht dan waar of
valsch zijn, onderscheidde zich in niets van die
volksmassa. Het krioelt van zijne gelijken in Indië. Zij
maken met de »Sayeds” (muzelmannen uit het
geslacht van den profeet) een lichaam uit van de
godsdienstige bedelaars, die te voet of te paard een
aalmoes vragen en deze weten te eischen, als men
haar niet goedschiks geeft. Zij versmaden ook de rol
van vrijwillige martelaars niet en genieten in de lagere
rangen van het Hindoesche volk een groot
vertrouwen.
De fakir, van wien hier sprake is, was een rijzig man
van vijf Engelsche voeten negen duim. Indien hij ouder
dan veertig was, bedroeg dit op zijn hoogst een paar
jaar. Zijn gelaat herinnerde aan de schoone
Mahratten-type, vooral door den glans zijner zwarte,
levendige oogen; maar moeielijk zou men anders op
dat door de kinderpokken vreeselijk geschonden
gelaat de fijne trekken van zijn ras herkend hebben.
De man was overigens in de kracht van zijn leven en
vlug en sterk. Als kenmerkend teeken ontbrak hem
een vinger aan de linkerhand. De haren rood geverfd,
ging hij half naakt, barrevoets, een tulband op hethoofd, nauwlijks bedekt met een versleten, gestreept
wollen hemd, om het middel toegehaald. Op zijn borst
waren in levendige kleuren de zinnebeelden te zien
van de twee behoudende en verwoestende beginselen
der Hindoesche godenleer, de leeuwenkop van de
vierde incarnatie (vleesch-mensch-wording) van
Vishnoe, de drie oogen en de symbolische drietand
van den woesten Çiva.
Evenwel heerschte er in de straten van Aurungabad
een licht te begrijpen drukte, meer bijzonder in die
waarin de cosmopolitische bevolking der geringe
wijken zich samendrong. Daar krioelde het buiten de
armzalige stulpen, die haar tot woning strekten.
Mannen, vrouwen, kinderen, grijsaards, Europeanen
of inboorlingen, soldaten der koninklijke of inlandsche
regimenten, allerlei soorten van bedelaars, boeren uit
den omtrek, ontmoetten elkander, praatten,
gesticuleerden, behandelden de afkondiging en
berekenden de kansen om de énorme som, door het
gouvernement uitgeloofd, te winnen. De
opgewondenheid der gemoederen zou niet grooter
hebben kunnen zijn bij het rad eener loterij, waarvan
de grootste prijs duizend gulden zou bedragen
hebben. Men kan er zelfs nog bijvoegen, dat er
ditmaal niemand was, die niet een goed briefje kon
nemen: dit briefje namelijk was het hoofd van Dandou-
Pant. Het is waar, dat men al zeer gelukkig moest zijn
om den nabob te ontmoeten en daarenboven
stoutmoedig genoeg om zich van hem meester te
maken.
De fakir,—blijkbaar de eenige, die niet door de hoop
bezield werd de uitgeloofde belooning te winnen,—bewoog zich te midden der groepen, bleef
tusschenbeiden eens staan om te hooren wat men
zeide, als iemand, die er misschien zijn voordeel mede
kon doen. Maar hij mengde zich niet in de gesprekken,
die gevoerd werden en, mocht zijn mond al stom
blijven, zijn oogen en ooren liet hij niet ongebruikt.
»Duizend gulden om den nabob op te sporen!” riep er
een uit, zijne kromme vingers ten hemel heffende.
»Niet om hem op te sporen,” antwoordde een ander,
»maar om hem te vatten, dat een groot verschil
maakt!”
»Dat zal waar zijn, want ’t is geen man om zich maar
zoo weerloos te laten gevangen nemen.”
»Maar vertelde men onlangs niet, dat hij in de jungles
van Népaul aan de koorts gestorven was?”
»Daar is niets van waar! De slimme Dandou-Pant
heeft zich voor dood laten doorgaan, om met meer
zekerheid in ’t leven te k