Reisbrieven uit Afrika en Azië - benevens eenige brieven uit Zweden en Noorwegen

Aletta H. (Aletta Henriette) Jacobs

Informations

• Publié par: zowyang
• Publié le: 08 décembre 2010
• Nombre de lectures: 49
• Langue: Nederlandse

Extrait

The Project Gutenberg EBook of Reisbrieven uit Afrika en Azië, by Aletta Henriëtte Jacobs This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and with almost no restrictions whatsoever. You may copy it, give it away or re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included with this eBook or online at www.gutenberg.net Title: Reisbrieven uit Afrika en Azië benevens eenige brieven uit Zweden en Noorwegen Author: Aletta Henriëtte Jacobs Illustrator: Cornelis André Vlaanderen Release Date: July 25, 2009 [EBook #29507] Language: Dutch *** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK REISBRIEVEN UIT AFRIKA EN AZIË *** Produced by The Online Distributed Proofreading Team at http://www.pgdp.net/ Oorspronkelijke voorkant: Reisbrieven uit Afrika en Azië door Aletta H. Jacobs, W. Hilarius Wzn.—Almelo Dr. Aletta H. Jacobs. DR. ALETTA H. JACOBS. Reisbrieven uit Afrika en AziëBenevens eenige brieven uit Zweden en NoorwegenDoor Dr. Aletta H. Jacobs Uitgeverslogo: Werkend hopen.Tweede goedkoope druk Gedrukt en uitgegeven in het jaar 1915 Door W. Hilarius Wzn. te Almelo Boekdrukkerij W. Hilarius Wzn., Almelo.Inhoud. Bladz. Het zesde internationale Congres van den Wereldbond voor Vrouwenkiesrecht. 1 Naar Dalecarlië. 17 Op weg naar Alisco. 27 Lapland. 32 Het land van de Middernachtzon. 39 Om de Noordkaap. 44 Op den terugweg van Lapland. 54 Aan boord van de “Walmer Castle”. 57 Madera. 62 Aan boord van de “Saxon”. 71 Aankomst in Kaapstad. 84 Ons verblijf in Kaapstad. 90 De reis naar Port Elisabeth en bezoek bij Olive Schreiner. 102 Ons verblijf in Port Elisabeth. 110 Ons verblijf in Bloemfontein. 117 Ons verblijf in Kimberley. 125 In den trein door Rhodesia en aankomst in Zambesie. 132 De Victoria Watervallen. 139 In Pretoria. 145 Johannesburg. 158 Durban. 166 Aan boord van de “Avondale Castle”. 173 In Zanzibar en Mombasa. 184 Tusschen Mombasa en Port-Saïd. 193 In Palestina. 201 Van Jeruzalem naar Beirût. 227 Algemeenheden en indrukken over onzen laatsten tocht. 237 In Quarantaine. 243 Caïro. 251 Aan boord van de “Prinses Juliana”. 279 Op Ceylon. 285 In Britsch-Indië van Colombo tot Madras. 312 Bombay. 323 Van Bombay tot Jaipur. 339 Van Agra tot Delhi. 349 Van Delhi tot en met Lucknow. 351 Benares. 366 Calcutta en Darjeeling. 374 In Burma. 385 Burma en opweg naar Penang. 393 Penang en Medan. 401 Aan boord van de “Van Noort” en aankomst te Batavia. 409 Op Java. 416 Op Sumatra’s Westkust. 432 Op Java. 456 Aan boord van de Tjimanoek. 507 Hongkong. 515 In de Philippijnen. 522 In China. 576 In Japan. 673 Op den terugtocht. 705Voorwoord. Met zekeren schroom zend ik deze brieven, die als dagbladartikelen bedoeld waren en door “De Telegraaf” gepubliceerd werden, thans in boekvorm de wereld in. Nooit is bij het neêrpennen er van de gedachte in mij opgekomen dat zij dien weg nog eenmaal zouden nemen. Eerst toen ik in het land terug was en van zoo verschillende zijden het verzoek tot mij kwam om die brieven te verzamelen en in boekvorm uit te geven, ben ik daartoe schoorvoetend over gegaan. Maar al te goed ben ik mij bewust dat er aan vorm en stijl veel ontbreekt en dat zij flink onder handen hadden moeten worden genomen, alvorens zij op nieuw gedrukt en uitgegeven werden. Daartoe ontbrak mij de tijd. Doch ook indien ik aan het veranderen was begonnen, zou ik de lust niet hebben kunnen weerstaan om in menige brief wat uitvoeriger over verschillende punten uit te weiden en hier en daar onderwerpen tusschen te voegen, die in dagblad-artikelen minder op hun plaats waren. Daardoor zouden dan evenwel deze brieven, die nu reeds zulk een grooten omvang bezitten, veel te uitgebreid zijn geworden. Zooals men goede vrienden op de hoogte houdt van wat men ziet en ondervindt op een langdurige reis door vreemde landen, zoo schreef ik ’s avonds, dikwijls na een vermoeienden dag, mijne wedervaringen neder. Geen dag ging voorbij, waarop ik niet eenige uren aan dit werk besteedde. Daardoor zijn het zuivere afdrukken geworden van de indrukken die ik ontving. Dat over de positie der vrouw in verschillende landen met voorliefde gewag wordt gemaakt is heel verklaarbaar. De reisgidsen en meeste beschrijvingen over de landen die wij bezochten, die mijne reisgezellin en mij in handen kwamen, spreken over de vrouwen van het land niet of slechts zeer oppervlakkig. Wij moesten daardoor zelf datgene onderzoeken, wat ons het meeste belang inboezemde. Hieruit zou al van zelf volgen dat dit bij het wedergeven van mijne indrukken dikwijls op den voorgrond moest treden, maar ook omdat wij de positie dier vrouwen in sommige gevallen eene verrassend gunstige vonden en in alle Aziatische landen “het ontwaken der vrouw”, haar strijd voor verheffing, zoo duidelijk voor oogen zagen, kon ik mijne vreugde daarover in mijne brieven niet onderdrukken. Aan mijne reis door Afrika en Azië ging een zesweeksche tocht door Zweden en rond de Noordkaap vooraf. Ik heb gemeend ook de brieven, die ik daarover schreef, in dezen bundel te moeten opnemen; voor mij zelve toch begon daarmede mijn reis en zijn zij daarom in deze “Reisbrieven” te huis. Aletta H. Jacobs.OrnamentHet zesde internationale congres van den Wereldbond voor Vrouwenkiesrecht. Stockholm, 12 Juni 1911. I. Is het omdat het mooie Zweden zoo velen heeft gelokt, of moet het toegeschreven worden aan het niet meer te loochenen feit, dat in alle landen de vrouwen beginnen te ontwaken en de groote waarde van het kiesbiljet beginnen te beseffen en zij in deze twee- jaarlijksche congressen van den Wereldbond de opvoedende kracht voelen, die haar tot den strijd voor politieke vrijheid geschikt maakt, zeker is, dat nog nimmer te voren zoo vele vrouwen uit verschillende landen bijeen kwamen, om te hooren bespreken op welke wijze wij elkander in dezen strijd het best kunnen steunen en hoe de regeeringen van de landen, waar de vrouwen het kiesrecht hebben, ons in dezen strijd kunnen ter zijde staan. Met een gevoel van nationalen trots deel ik mede, dat Nederland, of liever de Vereeniging voor Vrouwenkiesrecht, met ruim veertig van hare leden op dit congres vertegenwoordigd is en dat deze groote vertegenwoordiging door de Zweedsche vrouwen en door het bestuur van den Wereldbond ten hoogste wordt op prijs gesteld en wij in sommige opzichten een zeer bevoorrechte plaats innemen. Ook de Mannenbond voor Vrouwenkiesrecht in Nederland is zeer waardig vertegenwoordigd door zijnen president, den luitenant-kolonel Mansfeldt uit Utrecht, en zijne beide secretarissen, de heeren Kehrer uit Gorinchem en Van der Mandere uit Den Haag. Verder liet de Nationale Vrouwenraad van Nederland zich vertegenwoordigen door hare presidente, mej. Baelde uit Rotterdam, die tevens presidente is van de Rotterdamsche afdeeling van de Vereeniging voor Vrouwenkiesrecht. Op voorstel van de Vereeniging voor Vrouwenkiesrecht zond mrs. Catt eene uitnoodiging aan den Bond voor Vrouwenkiesrecht, welke deze beleefdheid beantwoordde met mevrouw Isaachsen en mej. Boissevain als afgevaardigden te zenden. Nu ik toch over de vertegenwoordiging ben begonnen te schrijven, wil ik meteen mededeelen, dat 22 landen afgevaardigden zonden en dat het door ons allen hier betreurd wordt, dat België, op het Londensch congres zoo schitterende door zijn vijf bekwame afgevaardigden, thans geen vertegenwoordigsters zond, terwijl Italië op ’t laatste oogenblik moest berichten, dat haar afgevaardigde door ziekte verhinderd was te komen. Daartegenover staat echter, dat IJsland thans drie afgevaardigden zond, Servië en Bulgarije goed vertegenwoordigd zijn en dat van Portugal een schrijven inkwam met ’t verzoek zich door Dr. Aletta Jacobs te mogen laten vertegenwoordigen. Daar elk land echter zijne eigen vertegenwoordigsters moet zenden, is het verzoek van Portugal door het Bestuur van den Wereldbond afgewezen, doch is er besloten, als de statuten van de Portugeesche organisatie goedgekeurd zijn, dit land toch in den Wereldbond op te nemen. Ook van de vrouwen van Rumenië en Gallicië waren schriftelijke verzoeken ingekomen om zich bij den Wereldbond te mogen aansluiten. Het is van meer dan eene beteekenis, als men reeds eenige dagen vóór zulk een congres begint, in de stad aanwezig is en de voorbereiding kan gadeslaan. Nog zoo kort geleden had ik zelf zulk eene voorbereiding geleid, toen in 1908 in Amsterdam het congres aldaar plaats vond, en ’t was met niet weinig genoegdoening dat ik zag, hoe het Bestuur in Zweden van de door ons land verstrekte aanwijzingen geprofiteerd heeft en met inachtneming van de voor elk land bijzondere wijzigingen, onze organisatie heeft gevolgd. Ook in Zweden bestond een centraal comité, met tal van sub-comité’s, die al het werk verricht hebben en die ieder voor zich de hulp hebben ingeroepen van zoovele en zulke leden der vereeniging, die daarvoor het meest geschikt bleken. Reeds direct bij het binnenkomen van Stockholm werden de aankomenden verrast door een zeer groote vlag in de kleuren van den Wereldbond, wit met goudgeel, wapperende boven een tafel, waarachter een drietal dames zaten, die de gasten alle noodige inlichtingen verschaften en hen met het verkrijgen van bagage, omnibus of rijtuig behulpzaam waren en voor zoover zij zich niet van te voren door het reisbureau van een goed hotel hadden voorzien, hen hielpen een goed hotel of pension te vinden. In het Grand-Hotel, alwaar het hoofdkwartier gevestigd is, hebben honderd afgevaardigden een kamer gevonden, doch bovendien zijn in dit hotel vele kamers gereserveerd voor het centraalbureau, alwaar alle mogelijke inlichtingen verkregen kunnen worden omtrent het te houden congres. Verder is er een bureau voor vreemdelingenverkeer, alwaar alle inlichtingen omtrent uitstapjes in de omgeving van Stockholm en voor verdere tochten, na afloop van het congres gegeven worden; zijn er twee kamers, waarin de propagandamiddelen der verschillende landen op afzonderlijke tafels zijn uitgestald, alsmede de brochures, boeken en vlugschriften, die voor propagandalectuur dienst doen. Een kamer is gereserveerd voor de pers, e