Les têtes rapportées dans la sculpture grecque archaïque - article ; n°1 ; vol.122, pg 53-74

Antoine Hermary

Description

Bulletin de correspondance hellénique - Année 1998 - Volume 122 - Numéro 1 - Pages 53-74
In spite of a renewed interest in the techniques of manufacturing Greek sculptures, certain questions have not been the subject of detailed research: this is the case with the separately carved heads of the Archaic period. The three principal methods of attaching the head to the trunk (dowel, tenon and mortise, or shallow cavity) are each discussed in turn, with new drawings made in the Acropolis Museum. The association between the use of a particular technique and a geographical region is clearly apparent: Athens for the two first methods (notably the second) and Greece and the East for the third. In this last group, the large kore from the sanctuary of Athena at Erythrae deserves special attention, and the closeness of this work to the statues of the famous sculptor Endoios which Pausa- nias saw there must be seriously considered.
Malgré un renouveau d'intérêt pour les techniques de fabrication des sculptures grecques, certaines questions n'ont encore fait l'objet d'aucune recherche détaillée : c'est le cas pour les têtes travaillées séparément à l'époque archaïque. Les trois principaux modes de raccord de la tête sur le tronc (par goujon, par tenon et mortaise, dans une cuvette d'encastrement) sont successivement présentés, avec de nouveaux dessins réalisés au musée de l'Acropole. La relation entre la pratique d'une technique particulière et une aire géographique apparaît clairement : Athènes pour les deux premiers modes de raccord (surtout le second), la Grèce de l'Est pour le troisième; dans ce dernier groupe, la grande koré du sanctuaire d'Athéna à Erythrées mérite une attention particulière, et le rapprochement entre cette œuvre et les statues du célèbre sculpteur Endoios que Pausanias a vues à cet endroit doit être sérieusement pris en considération.
Παρά το ανανεωμένο ενδιαφέρον για τις τεχνικές κατασκευής των ελληνικών γλυπτών, ορισμένα σχετικά προβλήματα δεν έχουν ακόμη μελετηθεί λεπτομερειακά : ανάμεσα τους η περίπτωση των αρχαϊκών κεφαλών που έχουν σμιλευτεί χωριστά. Στο άρθρο παρουσιάζονται διαδοχικά οι τρεις βασικοί τρόποι συναρμογής της κεφαλής στον κορμό (με συνδετικό γόμφο, με τόρμο και εντορμία, με κοιλότητα υποδοχής), με νέα σχέδια που εκπονήθηκαν στο μουσείο της Ακρόπολης. Προκύπτει καθαρά ο συσχετισμός μιας ιδιαίτερης τεχνικής με ένα συγκεκριμένο γεωγραφικό χώρο : στην Αθήνα εφαρμόζονται οι δύο πρώτοι τρόποι σύνδεσης (κυρίως ο δεύτερος), ενώ στην ανατολική Ελλάδα ο τρίτος. Στη δεύτερη αυτή ομάδα αξίζει να επικεντρώσει κανείς την προσοχή στη μεγάλη κόρη του ιερού της Αθηνάς στις Ερυθρές, ενώ πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη ο συσχετισμός του έργου αυτού με τα αγάλματα του περίφημου γλύπτη Ένδοιου, τα οποία ο Παυσανίας είδε επί τόπου.
22 pages
Source : Persée ; Ministère de la jeunesse, de l’éducation nationale et de la recherche, Direction de l’enseignement supérieur, Sous-direction des bibliothèques et de la documentation.

Informations

• Publié par: BULLETIN_DE_CORRESPONDANCE_HELLENIQUE
• Publié le: 01 janvier 1998
• Nombre de lectures: 13
• Langue: Français
• Poids de l'ouvrage: 1 Mo

Extrait