Conférence de presse du 27 juin 2007 Présentation du Rapport du Comité d'Etude sur le Vieillissement

Banque Nationale De Belgique - Nationale Bank Van België

Informations

• Publié par: Ubbe
• Nombre de lectures: 51
• Langue: Nederlandse

Extrait

Conférence de presse du 27 juin 2007
Persconferentie van 27 juni 2007


Présentation du Rapport du Comité d'Etude sur le Vieillissement
Voorstelling van het verslag van de Studiecommissie voor de
vergrijzing


par Guy QUADEN, Gouverneur de la Banque nationale de Belgique
door Guy QUADEN, gouverneur van de Nationale Bank van België



Je suis heureux de vous présenter le rapport annuel du Comité d'étude sur le
vieillissement que je préside désormais en tant que vice-président du Conseil
supérieur des finances, accompagné de Jan Verschooten, vice-président du
Comité et commissaire-adjoint du Bureau fédéral du Plan.

Vous connaissez tous la problématique générale. Il y a une bonne nouvelle : nous
allons, vous allez vivre plus longtemps. Et il y a une mauvaise nouvelle : cela va
coûter cher aux finances publiques, en tout cas si nous voulons vivre plus
longtemps dans des conditions convenables.

Le rapport 2007 du Comité d'étude sur le vieillissement (CEV) - le sixième du
genre - confirme l'ampleur du défi qu'impliquera le vieillissement de la population
pour les finances publiques belges tout au long des prochaines décennies. Dans
les hypothèses du scénario central retenu par le CEV, les évolutions
démographiques se traduiraient par un coût budgétaire du vieillissement de 4,4 %
du PIB entre 2006 et 2030 et de 6,2 % du PIB entre 2006 et 2050.
L'accroissement attendu des dépenses publiques de pensions et de soins de
santé additionnées est de respectivement 5,8 % et 8,0 % du PIB pour les périodes
2006-2030 et 2006-2050, tandis que les dépenses de chômage, d'allocations
familiales, d'incapacité de travail et de prépension seraient en recul.

U kent het goede nieuws : we gaan langer leven en het slechte nieuws : maar dat
zal duur zijn voor de openbare financiën.

Het rapport van de Studiecommissie voor de vergrijzing (SCvV) van 2007 - het
zesde verslag van de Commissie - bevestigt de omvang van de uitdagingen
waarvoor de vergrijzing van de bevolking de Belgische overheidsfinanciën plaatst
in de komende decennia. Onder de door de SCvV in haar basisscenario
gehanteerde hypothesen zouden de demografische evoluties ervoor zorgen dat de
budgettaire kosten van de vergrijzing oplopen tot 4,4 % van het bbp tussen 2006
en 2030 en tot 6,2 % van het bbp tussen 2006 en 2050. De verwachte toename
van de overheidsuitgaven voor pensioenen en gezondheidszorg samen bedraagt
respectievelijk 5,8 % en 8,0 % van het bbp voor de periodes 2006-2030 en
2006-2050, terwijl de uitgaven voor werkloosheid, kinderbijslag,
arbeidsongeschiktheit en brugpensioen zouden dalen.
2.
In vergelijking met de raming van de SCvV in 2006, werden de budgettaire kosten
van de vergrijzing opwaarts herzien, namelijk met 0,6 % van het bbp tegen 2030
en met 0,4 % van het bbp tegen 2050. Die herziening kan worden verklaard door
de impact van een aantal nieuwe maatregelen enerzijds en door de herschatting
van bepaalde evoluties anderzijds. Daarentegen zijn de hypothesen met
betrekking tot de demografie, de arbeidsmarkt en de productiviteit nagenoeg
ongewijzigd gebleven.

Parmi les mesures nouvelles (en ce compris les modalités d'exécution de
certaines mesures décidées antérieurement), il faut citer la possibilité d'attribuer le
bonus pension aux bénéficiaires de la pension minimum garantie - modalité
particulièrement importante dans le cas des pensions des travailleurs
indépendants -, la reprise par l'Etat du paiement des pensions de la SNCB
(toutefois compensée par des recettes supplémentaires en matière de cotisations
sociales), le relèvement important de la garantie de revenu aux personnes âgées
et un certain assouplissement - négocié dans le cadre du dernier Accord
Interprofessionnel - des restrictions à l'accès à la prépension qui découlent du
Pacte de solidarité entre les générations.

La réestimation de l'évolution de certaines dépenses a également contribué à
l'accroissement du coût budgétaire du vieillissement. Elle concerne les pensions
de la fonction publique et celles de La Poste. La nouvelle méthodologie de
projection des dépenses publiques de soins de longue durée dispensés aux
personnes âgées dépendantes n'a quant à elle pas occasionné de modification
significative des résultats.

Compte tenu des incertitudes qui entourent les hypothèses de base de tout
exercice de projection à très long terme, il me semble important d'évaluer la
sensibilité des résultats à des modifications de ces hypothèses. L'édition 2007 du
rapport du CEV comprend des analyses de sensibilité portant sur les hypothèses
en matière de croissance de la productivité, d'évolution de l'emploi et d'espérance
de vie "en bonne santé". Je remercie le secrétariat du Comité de s'être livré à ces
exercices.

Wat de arbeidsproductiviteit betreft, die per hypothese 1,75 % bedraagt in het
SCvV-scenario, werd de impact van een verlaagde (of verhoogde) gemiddelde
groeivoet van 0,25 % per jaar bestudeerd. De stijging (of daling) van de
budgettaire kosten van de vergrijzing bedraagt 0,5 % van het bbp tegen 2030 en
1 % van het bbp tegen 2050 in de hypothese waarin de parameters van de
welvaartsaanpassingen onveranderd blijven ten opzichte van het basisscenario
(stijging van 0,5 % per jaar van de niet-forfaitaire uitkeringen, toename van 1 %
per jaar van de forfaitaire uitkeringen, verhoging van 1,25 % per jaar van de
loongrens). Deze resultaten illustreren de gevoeligheid van de budgettaire kosten
van de vergrijzing voor de productiviteitshypothesen wanneer de generositeit van
de welvaartsaanpassingen niet wordt aangepast aan de schommelingen van de
productiviteitsgroei. In een scenario waarin die schommelingen een weerslag
hebben op de welvaartsaanpassingen, is de impact op de budgettaire kosten van
de vergrijzing ongeveer twee derde kleiner.

Wat de werkgelegenheid betreft, gaat het basisscenario uit van een toename van
de werkgelegenheid waarmee een structurele werkloosheidsgraad van 8 % 3.
geleidelijk zou worden bereikt tegen 2030, wat een forse daling inhoudt ten
opzichte van de werkloosheidsgraad van 13,9 % die werd opgetekend in 2006.

Ik herinner eraan dat het werkloosheidsconcept dat in de verslagen van de SCvV
wordt gebruikt is gebaseerd op administratieve gegevens. Het omvat alle
personen die zijn ingeschreven als niet-werkende werkzoekenden en de oudere
niet-werkzoekende werklozen. Dit concept onderscheidt zich van de
geharmoniseerde werkloosheidsgraad, die is gebaseerd op de gegevens van de
"arbeidskrachtenenquête". Hierbij wordt een striktere definitie van werkloosheid
gehanteerd waarin de oudere niet-werkzoekende werklozen niet zijn opgenomen.
De geharmoniseerde werkloosheidsgraad, die we in de verslagen van de
Nationale Bank gebruiken en die in 2006 8,2 % bedroeg, ligt dan ook aanzienlijk
lager dan de werkloosheidsgraad die in dit verslag wordt vermeld.

In een alternatief scenario werd de impact bestudeerd van een toename van de
werkgelegenheid waarbij de werkloosheid zou terugvallen tot 4 % in 2030 en op
dat niveau zou blijven tot 2050, terzelfder tijd zou het aantal bruggepensioneerden
met de helft verminderen in vergelijking met het basisscenario. In dit alternatieve
scenario zou de werkgelegenheidsgraad worden verhoogd met 3,6 procentpunten.
Dat stemt overeen met ongeveer 230.000 banen in 2050 en met een economische
groeivoet die gemiddeld met 0,12 % per jaar hoger zou liggen tijdens de
projectieperiode. In dit scenario zouden de budgettaire kosten van de vergrijzing
1,4 % van het bbp lager uitvallen. In een omgekeerd scenario, waarbij de
structurele werkloosheid slechts zou dalen tot 12 % tegen 2030 en het aantal
bruggepensioneerden 50 % hoger zou liggen in vergelijking met het basisscenario,
zouden de budgettaire kosten van de vergrijzing bijkomend met 1,5 % bbp
toenemen. De budgettaire kosten van de vergrijzing lijken dus bijzonder gevoelig
te zijn voor de werkgelegenheidsvooruitzichten.

Pour réduire la facture du vieillissement, ou en faciliter le paiement, il est donc
clair que trois actions s'imposent simultanément :

- accélérer la réduction de la dette publique et les charges qui y sont liées par la
constititution d'excédents budgétaires structurels, afin de libérer des ressources
pour les dépenses liées au vieillissement;

- stimuler les gains de productivité;

- renforcer le taux d'emploi.

Accroître simultanément la productivité et l'emploi est un énorme défi. Il fut