Ιφιγένεια εν Ταύροις - Δράμα σε πράξεις πέντε

Johann Wolfgang Von Goethe

Description

Project Gutenberg's Ifigeneia In Tauris, by Johann Wolfgang von GoetheThis eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and with almost no restrictions whatsoever. You may copy it,give it away or re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included with this eBook or online atwww.gutenberg.netTitle: Ifigeneia In Tauris Drama in five actsAuthor: Johann Wolfgang von GoetheTranslator: Konstantinos ChatzopoulosRelease Date: February 27, 2010 [EBook #31435]Language: Greek*** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK IFIGENEIA IN TAURIS ***Produced by Sophia CanoniNote: The tonic system has been changed from polytonic to monotonic. The spelling of the book has not been changedotherwise.Σημείωση: Το τονικό σύστημα έχει αλλάξει από πολυτονικό σε μονοτονικό. Η ορθογραφία του βιβλίου κατά τα άλλαπαραμένει ως έχει.ΤΟΥ ΙΔΙΟΥΤραγούδια της ερημιάς, Αθήνα 1898 Δρ 2.50 Τα ελεγεία και τα ειδύλλια, Αθήνα 1898 1.50 Αγάπη στο χωριό, Αθήνα 19100.80 Goethe: Ιφιγένεια εν Ταύροις, μετάφραση 1η έκδοση, Τοβίγκη(1) 1910 2.00 Ο πύργος του ακροποτάμου,Λογοτεχνική Βιβλιοθήκη Φέξη, Αθήνα 1915 3.00 Υπεράνθρωπος, Λογοτεχνική Βιβλιοθήκη Φέξη, Αθήνα 1915,3.00Geigerstam: Το βιβλίο του μικρού αδερφού, μετάφραση Αθήνα 1916 2.50ΤΥΠΩΝΟΝΤΑΙ ΣΕ ΛΙΓΟ Τάσω κι άλλα διηγήματα Goethe: Φάουστ, μετάφραση Hofmannsthal: Ηλέκτρα, μετάφραση1) [Η λέξη δεν διαβάζεται καλά]ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΟΜΙΛΟΥ ΑΡΙΘ. 1ΓΚΑΙΤΕΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΕΝ ΤΑΥΡΟΙΣΔΡΑΜΑ ΣΕ ΠΡΑΞΕΙΣ ΠΕΝΤΕΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ...

Informations

• Publié par: eftya
• Publié le: 08 décembre 2010
• Nombre de lectures: 60
• Langue: Greek, Modern (1453-)

Extrait

Project Gutenbre'g sfIgineie a TInriau bs,Joy nnahloW nagfov gethen Go  eBoThis sofkoi  esu rhtny aofe ywane on ta ereh tsoc ona mlso tna diwhtictions no restr .re uoYtahwveost, i vegi y mapyco eru-o  rwayai  tthe der t unse iorP eht fo smret Lrgbeenut Gctjehtiwiht Be s kooenic iseluncd de ugetbnre.gent or online at www.

ΤΥΠΩΝΟΝΤΑΙ ΣΕ ΛΙΓΟ Τάσω κι άλλα διηγήματα Goethe: Φάουστ, μετάφραση Hofmannsthal: Ηλέκτρα, μετάφραση 1) [Η λέξη δεν διαβάζεται καλά]

ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ Τραγούδια της ερημιάς, Αθήνα 1898 Δρ 2.50 Τα ελεγεία και τα ειδύλλια, Αθήνα 1898 1.50 Αγάπη στο χωριό, Αθήνα 1910 0.80 Goethe: Ιφιγένεια εν Ταύροις, μετάφραση 1η έκδοση, Τοβίγκη(1) 1910 2.00 Ο πύργος του ακροποτάμου, Λογοτεχνική Βιβλιοθήκη Φέξη, Αθήνα 1915 3.00 Υπεράνθρωπος, Λογοτεχνική Βιβλιοθήκη Φέξη, Αθήνα 1915,3.00 Geigerstam: Το βιβλίο του μικρού αδερφού, μετάφραση Αθήνα 1916 2.50

Note: The tonic system has been changed from polytonic to monotonic. The spelling of the book has not been changed otherwise. Σημείωση: Το τονικό σύστημα έχει αλλάξει από πολυτονικό σε μονοτονικό. Η ορθογραφία του βιβλίου κατά τα άλλα παραμένει ως έχει.

Produced by Sophia Canoni

*** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK IFIGENEIA IN TAURIS ***

Title: Ifigeneia In Tauris Drama in five acts Author: Johann Wolfgang von Goethe Translator: Konstantinos Chatzopoulos Release Date: February 27, 2010 [EBook #31435] Language: Greek

. ΙΘΑΡΥ  Ε Ι ΙΤΚΑ 1 Γ ΚΙΤΥΕΔΙΑΟΛΙΜΟ ΥΟ ΡΑΜΑ ΟΙΣ ΔΠΡΑΞ ΣΕ  ΕΝΑΙΙΦΕΓΑΤΡΥΕ  Ν Η ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΕΚΠΟΛΟΓΕΤΝΧΚΙ ΕΠΕΝΤΕΙΣ 

ΣΚΗΝΗ Α' ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ. Στους ίσκιους σας ασίγαστες κορφές του παλαιού, ιερού, πυκνόφυλλου άλσους, καθώς και στης θεάς το ατάραχο άδυτο, νιώθω ακόμα την ίδια ανατριχίλα, πρώτη φορά που τα πατώ σα νάταν, κι ο νους μου εδώ δε συνηθίζει. Τόσους χρόνους κρυμμένη με κρατεί εδώ τώρα μια θέληση υψηλή, που εμπρός της σκύβω• μα πάντα μένω ξένη, όπως στο πρώτο. Τι αχ! με χωρίζει απ τους καλούς μου η θάλασσα, και μακρές μέρες στέκω στο ακρογιάλι, με την ψυχή ζητώντας των Ελλήνων τη χώρα• και το κύμα μόνο κούφια βογκώντας μου απαντά στους στεναγμούς μου. Αλί του, από γονιούς μακριά κι αδέρφια που έρμη ζωή περνά! Του τρώγ' η λύπη την πιο γλυκειά χαρά μπροστά στα χείλη. Πάντα πίσω πετούν οι στοχασμοί του στις πατρικές στοές, όπου το πρώτο τον ουρανό τού άνοιξε μπρος του ο ήλιος, όπου τ' αδέρφια, παίζοντας, ολοένα πιο σφιχτά με γλυκούς δεσμούς δένονταν. Με τους θεούς δεν πιάνομαι• όμως είναι αξιολύπητη η θέση της γυναίκας. Στο σπίτι και στον πόλεμο ο άντρας άρχει, και στα ξένα δε χάνεται• τον πλούτο αυτός χαίρεται, αυτόν δοξάζ' η νίκη! και τιμημένο τέλος τον προσμένει. Πόσο στενή είναι η τύχη της γυναίκας! Απότομο άντρα να υπακούη της είναι παρηγοριά μαζί και χρέος• αλί της αν τη ρίξη στα ξένα ενάντια μοίρα! Κ' εμέ εδώ ο Θόας, άντρας γενναίος, μ' έχει σε σοβαρά, ιερά δεσμά σκλαβώσει. Ω, με ποια μου ντροπή, θεά, το λέω πως απρόθυμα μέσα μου δουλεύω τη σώτειρά μου εσέ! Με θέλησή μου έπρεπε τη ζωή μου να σου τάξω. Πάντα έλπισα σ' εσέ κ' ελπίζω ακόμα σ' εσέ, Άρτεμη, που εμένα τη διωγμένη κόρη του βασιλιά του πιο μεγάλου στην ιερή, απαλή σου αγκάλη πήρες. Ναι, του Δία κόρη, αν τον τρανό τον άντρα, που παίδεψες την κόρη του απαιτώντας, αν το θεϊκό Αγαμέμνονα, που σου έχει προσφέρει στο βωμό το πιο ακριβό του, από της Τροίας τα γκρεμισμένα τείχη στην πατρίδα τον γύρισες με δόξα, τη συμβία, την Ηλέκτρα και το γιο, τους θησαυρούς του αν του έχης φυλαγμένους: γύρνα και μένα εκεί και λύτρωσέ με, ως μ' έχεις απ το θάνατο λυτρώσει, κι απ' αυτή τη ζωή, θάνατον άλλο.

ΠΡΟΣΩΠΑ Ιφιγένεια Θόας, βασιλιάς των Ταύρων Ορέστης Πυλάδης Αρκάς Η σκηνή στο δάσος εμπρός στο ναό της Άρτεμης.

Για τη σκηνή η μετάφραση θεωρείται χειρόγραφο.

ΠΡΑΞΗ ΠΡΩΤΗ

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΘΕΟΤΟΚΗ

ΑΘΗΝΑ, 1916 ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟ ''ΕΣΤΙΑ,,

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ ΕΚΔΟΣΗ Β' ΑΝΑΘΕΩΡΗΜΕΝΗ

ΣΗΚΗΝΒ '

Ιφιγένεια. Αρκάς. ΑΡΚΑΣ. Να χαιρετήσω ο βασιλιάς με στέλνει της Άρτεμης την ιέρεια. Αυτή είν' η μέρα, που οι Ταύροι ευχαριστούνε τη θεά τους για θαυμαστές καινούριες νίκες. Τρέχω μπροστά απ το βασιλιά κι απ το στρατό, να μηνήσω: ο ένας φτάνει, ο άλλος σιμώνει.

ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ. Με προθυμία θα τους δεχτούμε, ως πρέπει• κ' η θεά μας προσμένει μ' ίλεο βλέμμα καλόδεχτη θυσία απ του Θόα το χέρι. ΑΡΚΑΣ. Της ιέρειας και γώ ας έβρισκα το βλέμμα, της τιμημένης κι άξιας, το βλέμμα σου, πιο ξάστερο, πιο φωτεινό, άγια κόρη, οιωνό καλό σ' όλους εμάς! Ακόμα η θλίψη όλη μυστήριο σου σκεπάζει τα βάθη• μάταια χρόνους καρτερούμε απ το στήθος σου λόγο εμπιστεμένο. Όσο στο μέρος τούτο σε γνωρίζω, είναι το βλέμμ' αυτό, που εμπρός του πάντα τρέμω• και σα με σίδερα η ψυχή σου μένει δετή στα τρίσβαθα του στήθους. ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ. Στην ορφανή κ' εξόριστη όπως πρέπει. ΑΡΚΑΣ. Λοιπόν εδώ ορφανή κ' εξόριστ' είσαι; ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ. Μπορούν πατρίδα να γενούν τα ξένα; ΑΡΚΑΣ. Μα εσένα ξένη σου έγινε η πατρίδα. ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ. Γιαυτό κ' η ματωμένη μου καρδιά δε γαίνει. Ότι η ψυχή στα πρώτα νιάτα με πατέρα, μητέρα και μ' αδέρφια εδέθη, ότι τα νέα βλαστάρια, ταίρι γλυκό, από των παλιών κορμών τη ρίζα τον ουρανό να φτάσουν θέλαν, ξένη αχ! μ' άδραξε κατάρα, απ τους καλούς μου με χώρισε, τον όμορφο δεσμό με σιδερένιο έσπασε χέρι. Πάει της νιότης η χρυσή χαρά, παν τ' άνθια των πρώτων χρόνων. Κι αν λυτρώθηκα, ήμουν ίσκιος μου μόνο• ο δροσερός ο πόθος της ζωής δεν ανθεί μέσα μου πάλι. ΑΡΚΑΣ. Δυστυχισμένη τόσο αν λες πως είσαι, αχάριστη μπορώ να σ' ονομάσω. ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ. Χάρη σας έχω πάντα. ΑΡΚΑΣ. Όχι την τέλεια, που η ευεργεσία ζητά• το φαιδρό βλέμμα, που μαρτυρά ζωή ευχαριστημένη και πρόθυμη καρδιά στον ευεργέτη. Όταν μια μοίρα όλη βαθύ μυστήριο στο ναό σ' είχε φέρει εδώ και χρόνια, σ' εδέχτη ο Θόας με σέβας και μ'   αγάπη, σα μια σταλμένη απ τους θεούς, και τούτος ο γιαλός, που των ξένων τρόμος ήταν, σ' εσέ καλός, φιλόξενος εστάθη. Πριν σου κανείς δεν πάτησε τον τόπο χωρίς θυσία, κατά συνήθεια αρχαία, στης Άρτεμης να πέση το ιερό. ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ. Ζωή δεν είναι μόνο ν' ανασαίνης. Ζωή είν' αυτή, που στο ιερό θλιμμένη περνώ, σα γύρω από τον τάφο του ίσκιος; Και να την πω ζωή χαρούμενη, όταν κάθε μια μέρα, σε όνειρα χαμένη, για τις θαμπές μας ετοιμάζει εκείνες μέρες, που, λησμονώντας τον εαυτό του, των πεθαμένων το θλιμμένο πλήθος στης Λήθης το γιαλό γιορτάζει; Μάταιη ζωή είναι τέλος πρώιμο• αυτή είν' η μοίρα της γυναικός και πιο πολύ η δική μου. ΑΡΚΑΣ. Τη γενναία σου την έπαρση, ο εαυτός σου να μη σου αρκή, τη συχωρώ, όσο κι αν σε κλαίω, που τη χαρά να ζης σου κλέβει. Τίποτ' εδώ δεν έκαμε ο ερχομός σου; Του βασιλιά ποιος φαίδρυνε τη θλίψη; Ποιος με γλυκειά πειθώ χρόνο με χρόνο την παλιά σκληρή εμπόδισε συνήθεια, κάθε ξένος ν' αφήνη στο βωμό της Άρτεμης θυσία τη ζωή του, κι από το βέβαιο θάνατο τους σκλάβους συχνά έστειλε στον τόπο τους και πάλι; Μην η θεά, αντίς ωργισμένη νάναι, που οι 'ματερές παλιές θυσίες της λείψαν, την πράα σου δέηση δεν ακούει περίσσια; Μη γελαστή δε φτερουγίζ' η νίκη στο στρατό γύρω; εμπρός δεν τρέχει κιόλα; Και τύχη πιο καλή δε νιώθουμ' όλοι απ τον καιρό που ο βασιλιάς, που χρόνια με αντρεία μας κυβερνά και φρονιμάδα, και τη γλυκάδα χαίρεται σιμά σου κι απ της βουβής υπακοής το χρέος μας αλαφρώνει; Μάταιη είν' η ζωή σου σε χίλιες άλλες βάλσαμο σα στάζη; Σα στο λαό, που ήρθες θεόσταλτη, είσαι αστέρευτη πηγή ευτυχίας καινούριας, και στο άξενο ακρογιάλι του θανάτου σώζεις και δίνεις γυρισμό στον ξένο; ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ. Τα λίγα χάνοντ' εύκολ' απ το μάτι, που εμπρός κοιτάζει πόσα ακόμα μένουν. ΑΡΚΑΣ. Ώστε παινάς τον που αψηφά ό τι κάνει; ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ. Τον που υψώνει ό τι κάνει κατακρίνουν. ΑΡΚΑΣ. Και τον που γαύρα δεν τιμά ό τι αξίζει και τον που μάταια ψεύτρα αξία σηκώνει. Πίστεψέ με, άκουσ' έναν, που πιστός σου είναι και τίμιος. Σήμερα αν μιλήση ο Βασιλιάς μαζί σου, ευκόλυνέ τον εκείνο να σου πη που έχει στο νου του. ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ. Με κάθε καλό λόγο με τρομάζεις• συχνά την πρόταση του έχω ξεφύγει. ΑΡΚΑΣ. Σκέψου τι κάνεις κι όφελός σου τι είναι. Απ τον καιρό, που ο βασιλιάς το γιο του έχασε, λίγους πια από τους δικούς του μπιστεύεται, κι αυτούς όχι σαν πρώτα. Με ζήλια βλέπει κάθε νέο από γένος κληρονόμο του κράτους του• φοβάται αβόηθητα γεράματα, έρμα κ' ίσως παράβολη ανταρσία και πρώιμο τέλος. Δεν ξέρει ο Σκύθης τη χάρη του λόγου, ο βασιλιάς πιο λίγο. Μαθημένος μονάχα να προστάζη και να πράττη, του λείπ' η τέχνη απόμακρα να στρίβη μια ομιλία σιγαλά προς το σκοπό του. Ας μην του φέρη εμπόδιο η άρνησή σου κ' η παρανόηση η σκόπιμη! Μ' αγάπη σύρε μεσοδρομίς κι απάντησέ τον!

όβο αν λύση πρώτ.α ΡΑΑΚ.ΣΓ αιίτκ  ΦΙ . ΙΝΕΓΕ. ΙΑν Τηήχυψυομ  πα φ οτ υμπάτη σ τουθεια είπδ σώόμοντσ η ερώτερομ αν'εί' .ςελό 'π Σ .ΣΑΚΡΑ ρππε ευμάιδ νεέ ίποτε νάστήριο τ όμρα.ιεζήτσυ οιρ  βτοιλασΚΑΑΡ ΣΣ. τα ί .ιΓΕΝΑΙΙΦΕΓτο μεια  ιέρστην  ςονέγ οτ ςιεβύρ; Ι ονίνκεό απυ σο υθ ιλ όμόπιοιγ νΙΓΙΦΕΙΕΝ ΤΑ.φερέ σειαα όπκ ίεον.νσεχτικά πως κρύβ χυψ ήναρ ορπ υοτ ήθειώ ντο τηνστι ερηύ ουγιθ ά ,αβ κι ναι•εν ταν δ ι ψε όθ ο π  κχήιέυρητ ιυψ νυοτ εχέ τεύω πως του πισςωλ γόαιπάιο αμό κπό αα•έν σια γιακ ιενίαπωΣ .ιεείχνσι δ. ΈτΡΚΑΣ αι Α ;κ κάκ ια αεμ ία σσυμβπως  το λ ςεέβαρ .οΦΚΡΣΑ τρη α έν μια ΓΑ.ΙΕΝΕΓΙΦΙ ;ιελέθ ε ΦΙΓΕΝΕΙΑΙίζερ; Α ειμει οβ φ ωνύτ οταΝ .χατ  λιά βασι το αίματ νοδ νεάρηξεσπ  Κε!ασύχΗσ. ΑΣΡΚ όκιτημρο οέν ιαμό του κά ο στοχασ  ηκσηλήροπαιά λλ παι βοράπρ σνεώχ .ήττ πΑω ηλυα ς π ήλσ οττ ςηωραμαι:  θάνί στγιατησαφόπα αμύοβοφ  αου πι,οςητάτκρ ιΓ αοττύ οεσι εκτεύω, δώσ' του π άιρενίε  ,ιαγύλατηισ ψ ηή τ υχ . ου ά ιτ ό ςεπ Ω .ΑΙΝΕΓΕΦΙ . Ι ήςορμπν  οεδά λλ ,ναάχηρτου ίξε , δείστη αβ οιλισέλβ  ,ωπχεΈρι,ταε άθ! τοί ιδνομ  .πΑτ νο ις. ΑΡΚΑΣ λλο ξέρε τήεχ δονά κ υκγλς άτσορπ ετ αν ιεζκαρδ' η ου σιά σοΤ νςά .,ςκ ιτάμ υςμοης τυν γκααίαρτνονα ιεγίόρδ ' ένα γενναίον ά 'μειπτσμενέ.αΣ  πο αήσχτ νοςσεα νημ νοτ Μ .ηω ,ηστον εαυ αφίνης νό!οη ο όττ υομ  μοςήθστο στή ργκ ησάμιρω υοτ νη ρόμο έρη τ ου φαι σ θ μυ άαθα γρ ,ικςήθητεμ ωιναηνέμα  τστπιμοά ταυ λ γόαι Ι . ΙΦΕΓΕΝΑΙ. Πώς; Στο νου τσαβ ο υοάβ ςάιλιτιό ι ζείοναεν γρτςα ςνά υγα ,οπτ' όαπά  τουνομάωι τ ν  οτσ νωο ρυνά σέβας τ και στο  εζαέτοπεδ ,βάθ αμ δειάζοςήθου τσ ητωβόμτ  ο ηπα σύρα μεει ν; Λέτ ςυολό ετόΤ ;αί βμευ τοη ίνκλν  ι πρώτη την τολμ υο ςεθύο ςακώλ ακυ ποέπσκτηη ιές  ήρη νητετρΆ ,ημ η πη κ'να θαρθέ ςητεραιδ σώ ςαθη π λλ άια . Α ναθέαρ μ ησώσ αμ άραχ ε  καλύτερρνό, τον υοτσ ετ οιγ οομπλο  τάιί αθ ταπ  νώρ πσ οτνωτ τχε ότανου, ψη μ θλίύαηρητμ εσ ςόπενυμ Σι.χε έοςοιόπ υοτ ιτίπσ οτσ ήίεαν ιητ νρπκοποή ο τελευταίος,  ςονέ β ή , λισα ςάι . μεο Πιτυευσμχισρτό ιεππα όρε οαίροτο χάλλοντ' ιδρέκ ιτ ,ώγε ασδοε  μουΌ : ζηξά  αν τιοκ αιμάροφ μθει,άταπά κάό υ αποκ,ή Ηαφδιήρθωρούσα  που τη  τίπσ οτσ ιτ ,υομ ; νηράυφ ' ε  μθαι ε δκιπ,αρείευο ςιος  ο γένοςικημσμχαοςένου πυρ γ,ωζί οτ τάρκτ ςο ιτιού δεν αισθανόομνυμ  αώταρη υσ  ντο σση, ου μουιμρε νητπσ υοτ άου πο, μ Όσοήρε. αητε χίίδηκ νκε  τ όούυρσχ ιου ταιεθήλα εμ ωπ αν , ΘόνειαφιγέΙ ια.γέτε ιροι  τλόκα γιά όιαβ υολισα αν ό τ ωππορούσα ίθε να μεμ .'Κε μ υοέ ακ .ωσύοκα θόρπ αΜ υμ στηύ ν'ή υλβο,ςλ ρχοέλγκυγό ουπακυμα στο ούω  γύεΦ).ιε ΓΙΦΙΙΕΝΕ κας ς λόγολό (ς. ωππ ςωτ υοπ σιοτΑ (μένη). Δε βλέ λλ ή οοπ ιιπ ,ακευτυσαι αίρενα χ τφ υοΜ .ΣΑΟΘ .αίχ  μόςλαο ν  αειάν  ςοτ νκα υόποθα , στους ούση! Συ υοπέ 'μλλοπ ςύολεσιιςύεοιννβαα  δόξακη, ούτο, πλτ νηκ ιαιαομε δυν τωα νίσον κώδι ε εθάΚ !υ οσ ήβαλυ ας. ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ. Βαισιλάκα αγάθη θ  αεάσος δίυ ! νησ ςΑχ υοζίραίν η  το όμοςτεί απαι νέξ ιωτΟ ν ων:νάχκι σοςναείο τραιγ Ο .ςτύοτ ςόλ ς, κάθε ιερό δικ όλεδτχςόμ ςα έξον απο σεό πο, καυ η 'κάνα .ηκγνόΜ  εκάπυοσ ύοσ χρμοου ετα τ πάνήριοτσυμ οτσ ςωΠ .ΣΑΘΟ ι.σεδώς ειέχς  ςό ακέναν ο θρ όαλα τόλεγεαν, δε θκ νονέθα ικ τ παμεό ως, σαζεαπι  ή ,ςονέγνετσ νατ μιαώροχόχι  κουΕΝΑΙΙΦΕΓέ ρκ .νΑγονιυψα και ούς ερεξοπ ςσ αιεκέτ πρ ι μ σος, ουιαπο  ιακήκπ σίητ , ωβασιλιά! Τι αν ή όπι σαρεαί χου σε αιμ ,ςιελέθ ςωαίνεολαβα απαίωμρέςεςιμ ιατ ςικ  νηξε ττήυ τολοφιίπλε Ι .ηζάμλο αν  νη πρόσμμπιστοσύη  ίπτσ η νε,απ υο ρθ ή υχ α σ γνά νια νότυαπμ ,ωνίυοπ  για νίκη να ευχακί ηανδ ηεώθ , ήρέ τθοπόα έσ μφω.ωσήτσιρ νόιλαΠ στοςάγνω σέν καιτσθήτσ οοπ υςο , κ αιτ ια νητοννέσεβηπ  αώρ τέσα  τειατ  ο ςτσχοζάΟ καθένα η θλίψη. όμ ιεύοκα ονκετάν το σαι κονλλμέόαα οτν αρσ  ιώτ. Καρέοςπό χνο α άι ,τσνηά νγσωητ προσφέρεις πολλΜ .άσορπσ άτμ υοντε πήρο φ ηγάευέτεκητσ υοε ,ιπ λλο δώ ά τά α δε ζηέκσ ητ πτ ιακ ηπνηλήγαη τηυ πο,  είναι, ο α δε σου νάετοχ.ςτύ εναπεα γιλόκαλπ Εω ίζομ ύακ υυοτ οαλ στηνου, κό μι δι υύν αομιοίκκ τα ΙΦ ω.έρ φσεα  νφη λισαβ Ω .ΑΙΕΝΕΓΙ τοι ίτσπμέωγδιυ ονέμεναλ οτ πα ,ρή κρομεαν παθέν ερκολθύιατ αύκ  πο, πρυ μέοσι ο νετσυδαίχυτεπ ιεξάθα μ' είχες στη ήσμ υον  αωσήθ , νο.

ΣΚΗΝΗ Γ'

λαςή μ  κ ε θ όρσ οτλάι,νο πμ' ε θα   ιακ ςομάθ ηκίρφκιε ανπιναί ντ αέκεπςι ,ητ νρτναή καρδιά σου τρόφεκ  ήλαατακέμαρ τνηφερέ κις σαι ικούυς δ στορίσωάληνη π  υ'κ ςομ είυ πο, ρα ώρηχα υγ αν ονέμσωδ ιαν• ίσως πδιωγμένη ' ηρπσόιρ ντφσάαι κ αρόεςίχπό α ςοτ υοσοτ πάρκ