Üzeyir Lokman ÇAYCI : KARANLIĞA SAVAŞLA YAZILANLAR

Üzeyir Lokman Çayci

Informations

• Publié par: TUCORA
• Publié le: 08 mars 2020
• Nombre de lectures: 49
• Langue: Turkish
• Poids de l'ouvrage: 1 Mo

Extrait

KARANLIĞA SAVAŞLA YAZILANLAR Bir daha ısınamayacaksın, soğuyan ellerin uzanamayacak dostluklara! En azından bir kez olsun geriye bakma fırsatın var… Çiçeklerle dostluğunun süresini... sevginden aldığın hazları... iç güzelliğinle saçtığın ışıkları bir daha gözden geçir! Ne yazık ki Senin yarınlarına onlar karar verecekler. Belki bir daha mart gelmeyecek. Karlar içine gömülemeyecek çocuk ayakların. Senden sonra okullardan savaş izleri silinemeyecek. Sen anılacaksın kitaplarla. Kan izlerini görmeden, acıları hissetmeden son bir defa daha sarıl ananın kollarına Nefes nefese Vedalaş çiçeklerle. Acılar duygularına adım attıkça zaman daralıyor. Anıların Saplanırken yüreklerine yaşayanların Sen asla unutulamayacaksın. Öfkeleri olduğu yerde bırakmak yerine Neden savaşmak istiyorlar? Ne istiyorlar senden hiç düşündün mü? İçlerindeki düşmandı onları harekete geçiren! Biliyorum kendileriyle bile dost olamayanların çılgınlıklarıyla karşı karşıyasın.

Elimden bir şey gelmiyor ! Özünde ölümler, gözyaşları olan savaşlarla seni hedef alan düşmanlıklara engel olamıyorum. Sen çok küçüksün... Seni çok seviyorum! Korkuya gölge, ağıta malzeme arayanların reçetelerindeki fos duygular yarın bir bir ortaya dökülecek… Tutkular kan lekelerini mürekkepleriyle yazarkan ellerini titretecek bazılarının. Gözlerin arkada kalmasın çocuk! Sofra başında bir lokma ekmeği yemeden aç acına gözyaşlarıyla düşerse üzerine anan, ona gülümsemeyi unutma! Şu an çıkar kokan savaş tacizleri altında yaşıyorsun... Irak pencerelerinde titriyor. Yaşlı çizgiler senin de peşine düşüyor! Biliyorum tank uçlarında çiçekler yaşayamaz... Savaş sevgi değil acı taşır evlere ! Kan izlerini görmeden, acıları hissetmeden son bir defa daha sarıl ananın kollarına Nefes nefese Vedalaş çiçeklerle. Acılar duygularına adım attıkça zaman daralıyor. Üzeyir Lokman ÇAYCI Mantes la Ville, 01.03.2003

CE QUI S’ECRIT PAR LA GUERRE DANS LE NOIR Tu ne pourras plus te réchauffer, tes mains froidies ne pourront plus se tendre vers l’amitié ! Tu as le temps de regarder en arrière ne fût-ce qu’une fois… Revois encore une fois la durée de ton amitié avec les fleurs… le plaisir que tu prends à aimer… la lumière que tu répands par la beauté de ton for intérieur ! C’est malheureux Mais ce sont eux qui décideront de tes lendemains. Peut-être que le mois de mars ne reviendra plus. Tes pieds d’enfant ne pourront plus s’enfoncer dans la neige. Les traces de guerre ne seront plus effacées dans les écoles après toi. Les livres parleront de toi. Jette-toi pour une dernière fois dans les bras de ta mère avant de voir les traces de sang, de ressentir les souffrances. Dis adieu aux fleurs à souffle coupé. Le temps se rétrécit au fur et à mesure que les souffrances piétinent tes sentiments. Tu ne seras jamais oublié pendant que tes souvenirs se plantent dans les cœurs des vivants. Au lieu de laisser les colères là où elles sont pourquoi veulent-ils faire la guerre ? As-tu jamais pensé à ce qu’ils veulent de toi ? C’est leur ennemi interne qui les mobilise ! Je sais que tu te trouves face à la folie de ceux qui ne peuvent même pas s’entendre avec eux-mêmes. Je n’y peux rien ! Je ne peux empêcher les animosités qui font de toi une cible par des guerres dont l’essence est de tuer et de provoquer des larmes. Tu es tout petit… Je t’aime très fort ! Demain les faux sentiments contenus dans les recettes de ceux qui cherchent une ombre pour la peur et un matériau aux complaintes seront étalés les uns après les autres… Les passions feront trembler les mains de certains pendant qu’ils dessinent les tâches de sang avec leur encre. Tu peux en être sûr, mon enfant ! Si à table ta mère affamée tombe sur toi en larmes avant de manger une seule bouchée de pain, n’oublie pas de lui faire un sourire, mon enfant ! A présent, tu vis sous les menaces de guerre qui sentent le pétrole. L’Irak vibre devant tes fenêtres. Les lignes vieilles se mettent à te suivre également ! Je sais que les fleurs ne vivent pas aux bouts des canons… La guerre porte des chagrins et non des joies dans les foyers ! Jette-toi pour une dernière fois dans les bras de ta mère avant de voir les traces de sang, de ressentir les souffrances. Dis adieu aux fleurs à souffle coupé. Le temps se rétrécit au fur et à mesure que les souffrances piétinent tes sentiments. Üzeyir Lokman ÇAYCI

Traduit par Yakup YURT Mantes la Ville, le 01.03.2003

What Is Written in the Dark by War

You can no longer warm your cold hands, nor offer them in friendship. You have time to look back only once to see the life of your friendship with the flowers, the pleasure you take in love, the light ignited in your heart of hearts. It is most unfortunate, but there are those who decide your tomorrows. Perhaps the month of March will not return, and the feet of a child will not break the snow. The marks left by war will not longer retire in the schools after you. Books will speak of you. Throw me once more into the arms of my mother, before the bloody marks show, before the agonies. Bid adieu to the flowers, their breath cut off. The time narrows and suffering tramples on your sentiments. You will never forget while memories sink into living hearts. Why do they wish to make war instead of leaving their fears and resentments? Have you ever though about what they want of you? It is their internal enemy that mobilizes them! I know that you find yourself facing the folly of those who cannot hear themselves. I can do nothing! I cannot prevent the animosity that makes you a target of killing and sorrow. You are a tiny tot - I love you dearly! Tomorrow the poisons embedded in the recipes of those who seek cover for their fears and complaints will slacken...passions will surely cause hands to tremble while they design with blood as their ink. You can be sure of it my child! If your starving mother falls on her tears at the table before she can eat a morsel of bread, do not forget to give her a smile, my child! At present, you see who smells like oil, under the menacings of war. Iraq vibrates before your windows, and old lives. I know that flowers do not live in the mouths of canons...war holds grief, not joy, in its foyers! Throw yourself once more into the arms of your mother before the blood flows, and the suffering. by Uzeyir Lokman CAYCI Mantes la Ville, 01.03.2003 Traduit par by Yakup YURT en français French free verse translated into English free verse by Joneve McCormick

ESCRITO EN LA OSCURIDAD POR LA GUERRA No podrás más calentarte, tus manos frías ya no se tenderán a la amistad. Tienes el tiempo justo para mirar atrás y observar lo que alguna vez fue y ya no es. Repasa por un momento la época de tu amistad con las flores,

el dulce placer de amar, la luz que derramabas desde la tierna belleza de tu corazón. Es triste pero aquí están quienes deciden tus mañanas. Quizás no alcances el mes de marzo. Tus pies de niño no podrán hundirse más en la nieve. Después de ti, las marcas de la guerra jamás serán borradas de las escuelas. Los libros hablarán de ti. Métete por última vez entre los brazos de tu madre, antes de ver las huellas de muerte de la sangre, de experimentar el sufrimiento. Con la respiración contenida, dile adiós a las flores. El tiempo se estrecha a medida que la penas pisotean tus sentimientos. Jamás serás olvidado mientras tu recuerdo esté sembrado en el corazón de los vivos. En vez de dejar en su lugar la cólera, ¿porqué desean hacer la guerra? ¿Jamás has pensado tú, qué desean ellos de ti? Es su propio enemigo interno quien los mueve. Yo sé que te encuentras de cara a la insania de quienes no pueden entenderse a sí mismos. No puedo hacer nada. No puedo impedir la animosidad de quienes hacen de ti una víctima de guerras cuya esencia es la muerte y la provocación del llanto. ¡Tú eres tan pequeño y te amo tanto! Mañana, serán exhibidos, unos tras otros, los falsos sentimientos contenidos en las recetas y los ingresos de quienes buscan la oscuridad para sembrar el miedo y temas para canciones tristes. Las pasiones harán temblar las manos de algunos mientras ellos dibujan manchas de sangre con su tinta de fuego. ¡De eso puedes estar seguro, mi niño! Si en la mesa, tu madre hambrienta cae sobre ti, llorando, antes de probar un bocado de pan, no olvides sonreírle, mi niño. En el presente, tú vives bajo amenazas de guerra que buscan el petróleo. Irak vibra delante de tus ventanas. Las viejas líneas igualmente se ponen a seguirte. Yo sé que las flores no viven en las afueras de los cañones. La guerra trae pesadumbre a los hogares, no alegrías. Métete por última vez entre los brazos de tu madre,

antes de ver las huellas de muerte de la sangre, de experimentar el sufrimiento. Con la respiración contenida, dile adiós a las flores. El tiempo se estrecha a medida que la penas pisotean tus sentimientos. Üzeyir Lokman ÇAYCI Mantes la Ville, 01.03.2003 Este poema ha sido escrito por Üzeyir Lokman ÇAYCI , originalmente en turco. Traducido al español por Mercedes Ortega González-Rubio, a partir de las versiones inglesa y francesa.

© Üzeyir Lokman ÇAYCI Traductores: © Manuel Guillermo Ortega © Yakup YURT © Joneve McCormick

LA CASA DE ASTERIÓN ISSN: 0124 - 9282

Revista Trimestral de Estudios Literarios Volumen IV - Número 14 Julio-Agosto-Septiembre de 2003

SUPLEMENTO LITERARIO CARIBANÍA ISSN: 0124 - 9290

DEPARTAMENTO DE IDIOMAS FACULTAD DE CIENCIAS HUMANAS - FACULTAD DE EDUCACIÓN UNIVERSIDAD DEL ATLÁNTICO Barranquilla - Colombia

Yer aldığı yayınlar : A été publié dans :

¤

1° Gönülden Gönüle Dergisi - 0cak. şubat. mart 2003 N° 23 - (Yunanistan) 2° Çorumlu 2000 Dergisi - NIsan 2003 N°49 (Türkiye) 3° 00.00.2003 Anafilya izdüşüm - Havuz Yayınları (Germany) 4° 00.01.2005 Les Cahiers Vosgiens, l’Union des Ecrivains de l’Est, N° 10 – 11 (France) 5° The Forum, Spring 2002, N° 21, of Phi Sigma Iota (USA) 6° Mai 2003 (extraits) Les Voleurs de Feu, Tract d'action poétique, Numéro 16 (France) 7° 15.07.2011, Yozgat Haber, Sayı : 2857 (Türkiye) 8° Bursa Kent Gazetesi, 2003 ¤

Bazik.net

Voleurs de Feu - Tract Earthlink.net Resistance chiffonrouge.org rubrique Tyriel.com Iwvpa.net Poetera.it Boards2 Melodysoft.com Lexia Kultura Extra Terredescale Kuzgeschichten E-stories Club Senegal Ken Gazetesi Wvpa Poetera.it Cristiaquebec Members cox.net Madpoetry Phisigmaiota.org Zehir Mekan Ögretmenler forumu Geyik biziz Goto Bilkent Dilhane Dergisi Siir Hayat Taneler Anafilya Siir Parki Yersiz Yurtsuz Hersey Net Türk Partner Kilis Postasi Poemas-del-alma Casa de Asterion Gündem Mersin Alaturla Online Nonle-blood-sosyomat Poetassigloveintiuno blogspot Onurlu Hamle Storn Magazine Litteratureadart Izol Haber Ajansi Agent 234 Uslanmam Twitoaster Tabut.net 301 gençlik Hüryildiz Felsefe Ekibi Alasere

Nazilli.gen Poesia solidaria del mundo Bor Haber Networkedblogs Nigde Haberi

¤ « KARANLIĞA SAVAŞLA YAZILANLAR » İLE İLGİLİ MESAJLAR VE YAYINLAR : IRAQ ET LES VIOLENCES Üzeyir Lokman ÇAYCI est un grand poète d'origine turque résidant en France, Site :http://www.artmajeur.com/serap/ mais il n'y a pas besoin d'être poète pour comprendre sa colère, son dégoût, et son indignation !!! ... Nonobstant toute manipulation par l'image, j'ai toujours dit que l'intervention américaine en Irak (contre l'O.N.U. ! ) était une énorme connerie ! Ils ont bonne mine, nos "défenseurs" de la liberté ! ... Ils se conduisent encore pire que leurs ennemis ! Et je dirai qu'ils sont punis par où ils ont péché et voulu justifier l'injustifiable : la propagande médiatique ! Jean-Jacques Rey http://perso.wanadoo.fr/j-j.rey-feuxdelamer/ vendredi 14 mai 1999 00:13 ¤

¤ Sent: Friday, April 11, 2003 8:07 AM Merhaba Üzeyir Bey, O zarif slaytı benimle paylaştığınız için sağolun. Muhteşemdi. Bu arada bana dün bir mail geldi. Aşağıya aynen aldım.''Karanlığa savaşla yazılanlar'' isimli sayfa ile ilgili. Eğer sizin de izniniz olursa ''evet''diyeceğim. Beni bilgilendirirseniz mutlu olurum. Sevgilerimle

Yasemin GÜNALP

¤

''Sevgili Yasemin Hanım, bugün tarafıma yollamış olduğunuz"KARANLIĞA SAVAŞLA YAZILANLAR"başlıklı ''savaşa hayır'' konulu sayfanızı bu ayın sonunda Baykel Kent tiyatrosu olarak oynayacağımız oyunda göstereceğimiz «savaşa hayır» konulu slayt gösterisinde izniniz olursa

kullanmak istiyoruz. Eğer bu teklifimizi kabul ederseniz çok mutlu olacağız. Sevgi ve barışla kalmanız dileği ile'' Baykel Kent Tiyatrosu

¤ ¤ Thursday, June 10, 2004 Sujet : CE QUI S’ECRIT PAR LA GUERRE DANS LE NOIR Bonjour, J'ai lu votre poème avec beaucoup d'attention, continuez ce que vous faites félicitations, nous sommes avec vous Restant à votre disposition

Caroline Roose

¤ Şiirle... Hande Keser Şiirden anladığım, Orhan Veli, Melih Cevdet Anday, Nazım Hikmet... O kadar. Şiir yazmak kadar, okumak, okuyabilmek, okuduğunu anlayabilmek de bir sanattır bence. Her önüne gelenin yapamayacağı bir iş yani. Savaş, Kuzey Irak’a doğru kayarken ve Türkiye, gelişmeleri yakından izlemek yerine, Başbakanlık’ta dün yapılan zirve sonrasındaki açıklamanın gösterdiği gibi, resmen savaşın içinde yer alırken, Bir şiir paylaşılmayı hak ediyor sizlerle. Şair, Üzeyir Lokman Çaycı. Fransa’da yaşayan, bol ödüllü, çok yönlü bir sanatçı olan Çaycı’yla ben şiire olan ilgisizliğim nedeniyle ne yazık ki bu kadar geç karşılaşıyorum. “Karanlığa savaşla yazılanlar” başlıklı şiirini aynen aktarıyorum: Bir daha ısınamayacaksın, soğuyan ellerin uzanamayacak dostluklara! En azından bir kez olsun geriye bakma fırsatın var… Çiçeklerle dostluğunun süresini... sevginden aldığın hazları... iç güzelliğinle saçtığın ışıkları bir daha gözden geçir! Ne yazık ki Senin yarınlarına onlar karar verecekler. Belki bir daha mart gelmeyecek. Karlar içine gömülemeyecek çocuk ayakların. Senden sonra okullardan savaş izleri silinemeyecek. Sen anılacaksın kitaplarla. Kan izlerini görmeden, acıları hissetmeden son bir defa daha sarıl ananın kollarına Nefes nefese vedalaş çiçeklerle. Acılar duygularına adım attıkça zaman daralıyor. Anıların saplanırken yüreklerine yaşayanların

Sen asla unutulamayacaksın. Öfkeleri olduğu yerde bırakmak yerine Neden savaşmak istiyorlar? Ne istiyorlar senden hiç düşündün mü? İçlerindeki düşmandı onları harekete geçiren! Biliyorum kendileriyle bile dost olamayanların çılgınlıklarıyla karşı karşıyasın. Elimden bir şey gelmiyor! Özünde ölümler, gözyaşları olan savaşlarla seni hedef alan düşmanlıklara engel olamıyorum. Sen çok küçüksün... Seni çok seviyorum! Korkuya gölge, ağıta malzeme arayanların reçetelerindeki fos duygular yarın bir bir ortaya dökülecek… Tutkular kan lekelerini mürekkepleriyle yazarken ellerini titretecek bazılarının. Gözlerin arkada kalmasın çocuk! Sofra başında bir lokma ekmeği yemeden aç acına gözyaşlarıyla düşerse üzerine anan, ona gülümsemeyi unutma! Şu an çıkar kokan savaş tacizleri altında yaşıyorsun Irak pencerelerinde titriyor. Yaşlı çizgiler senin de peşine düşüyor! Biliyorum tank uçlarında çiçekler yaşayamaz... Savaş sevgi değil acı taşır evlere ! Kan izlerini görmeden, acıları hissetmeden son bir defa daha sarıl ananın kollarına Nefes nefese vedalaş çiçeklerle. Acılar duygularına adım attıkça zaman daralıyor.

Üzeyir Lokman Çaycı, 1 Mart 2003’te yazmış bu şiiri. Yani ABD’nin Irak’a özgürlük için başlattığı işgalden kısa bir süre önce. Sanki yaşanacakları önceden görür gibi. Sanki benim dün tanık olduğum, bir televizyon kanalında dehşetimin eşliğinde gözüme sokulan 5 yaşındaki Iraklı çocuğun parçalanmış cesedini benden önce görmüş gibi. Sanki her şeyi önceden bilir gibi... Hiçbirimizin elinden bir şey gelmedi! Engel olamadık o çocuğu hedef alan düşmanlıklara... Savaşa karşı olduğumuz için yaygın basının Genel Yayın Yönetmenleri tarafından suçlandık. Türkiye’nin kaçırdığı fırsatların sorumlusu olduk. Kerkük’te, Musul’da, Bağdat’ta aç köpekler gibi savaş ganimetlerini yağmalayanlardan farklı olduğumuz için bu sorumluluğu seve seve taşırız. Yeter ki savaşın izleri silinebilsin, yeter ki Iraklı çocukların yürekleri yeniden ısınabilsin. Bursa Kent Gazetesi, 2003