Traucs dins lo Nonrés (racontes en occitan)

Felip Carbona

Description

L’autor nasquèt en 1944 a Foix, brèç enrodat de las montanhas pus polidas del mond. Las quitèt pro lèu, tròp lèu. Los estudis acabats, tornèt a Bordèu, puèi a Tolosa, vilas universitàrias pus vesinas de las montanhas de son còr. Las pòt atal cortejar a temps e léser. Militant occitanista de longa, s’encarguèt del sector Recèrca de l’Institut d’Estudis Occitans puèi ne foguèt, qualques annadas, lo President. Baileja, dempuèi bèl temps, la revista « Lo Gai Saber ».

« Nos caliá caminar... » fa lo raconte d’un viatge en 2CV vielhassa a travèrs del Saarà, traversada qu’auriá poscut s’acabar marridament.

A l’escòla d’un alpinisme de tria : « Escorreguda dins la nuèit » conta una prumièra experiéncia d’esquí d’escorreguda en Nauta-Vesubia.

« Santa-Victòria », o coma menar una prumièra escalada de nauta dificultat, dins la montanha que Cézanne illustrèt tant-e-mai : lo Mont Venturi.

« Indo-Cosh 72 », expedicion dins lo Pamir afgan : far lo camin de París a Kabol e tornar, en R4 vièlhas, subrecargadas e “poiridas”. D’aquí un fum d’aventuras “mecanicas”. « Gochan » ne conta una.

Quatre racontes cortets sul tèma de l’aventura e dels esports de montanha, aquelis Traucs dins lo nonrés prepàusan un autre biais d’escritura e d’inspiracion, pauc utilisat dins las letras d’Òc duscas ara.

Sujets

• Desierto del Sahara
• Voyage
• Montagne Sainte-Victoire
• Sahara

Informations

• Publié par: Editions des Régionalismes
• Nombre de lectures: 1
• EAN13: 9782824055817
• Langue: Français

Extrait

isbn

Tous droits de traduction de reproduction
et d ’ adaptation réservés pour tous les pays.
Conception, mise en page et maquette : © Éric Chaplain
Pour la présente édition :
© edr/ ÉDITION S des régionalismes ™ — 2005/2011/2016/2021
EDR sarl : 48B, rue de Gâte-Grenier — 17160 cressé
ISBN 978.2.8240.0409.9 (papier)
ISBN 978.2.8240.5581.7 (numérique : pdf/epub)
Malgré le soin apporté à la correction de nos ouvrages, il peut arriver que nous laissions passer coquilles ou fautes — l’informatique, outil merveilleux, a parfois des ruses diaboliques... N’hésitez pas à nous en faire part : cela nous permettra d’améliorer les textes publiés lors de prochaines rééditions.


AUTOR

FELIP CARBONA




TITOL

TRAUCS DIN LO NONRÉS




Abans-prepaus
L ’ autor nasquèt en 1944 a Foix, brèç enrodat de las montanhas pus polidas del mond. Las quitèt pro lèu, tròp lèu. Pro tard çaquelà per ne servar lo languiment e n’èstre rosegat pendent los tres ans d’estudis a París.
Los estudis acabats tornèt a Bordèu, puèi a Tolosa, vilas universitàrias pus vesinas de las montanhas de son còr. Las pòt atal cortejar a temps e léser. A la prima de 1968 E. L*** li farà descubrir l’escalada dins Aussau.
« Nos caliá caminar... » nos mena dins la region d’Amguid, al centre del Saarà, la setmana aprèp Pascas, en 1969. Son companh, Jacme M***, es un pè-negre qu’a conegut a Bordèu.
Veniá de tornar quand E. L*** li prepausèt, malgrat son incompeténcia, de participar a una expedicion dins la Cordilhèra Blanca, montanha pus nauta del Peró. I pujarà a l’acrin del Nevado Pisco (5.800 m) lo 15 d’agost.
Un an de servici militar a Selon de Provença (octobre 1969-setembre de 1970) li farà costejar un alpinista de tria, l’Antòni M***. Ambe el l’escòla sirà ruda e los progrèsses rapides... per fòrça.
« Escorreguda dins la nuèit » conta la prumièra experiéncia d’esquí d’escorreguda en Nauta-Vesubia al mes de febrièr de 1970.
« Santa-Victòria » , prumièra escalada de nauta dificultat, se debana en junh de la meteissa annada dins la montanha que Cézanne illustrèt tant-e-mai, lo Mont Venturi per li tornar son nom vertadièr.
En 1972 participarà a « Indo-Cosh 72 », expedicion dins lo Pamir afgan. De dètz-e-sèt membres siran dos a far lo camin de París a Cabol e a tornar en veitura. Las tres pauras R4 èran plan vièlhas, subrecargadas e « poiridas ». D’aquí un fum « d’aventuras mecanicas ». « Gochan » ne conta una. Las R4 tornaran totas a París.



I. Nos caliá caminar
« Un pichon raconte per res dire
pel plaser d’escriure en òc »
V eniam, Jacme e ieu, de passar Pascas a Tamanrasset.
Desempuèish quinze jorns aviam quitat Tolosa, la ciutat ròsa, ande ganhar Tamanrasset, la Roja... Que dire d’aquelh viatge ? Fèc una aventura fòra del comun dins un país extraordinari : paisatges fantastiquis, espacis grandis, nòblis toarègs, immensitats de sable, nuèits estelhadas de l’Orient, l’aventura a l’alba de cada maitin...
— Non ! Non ! E non ! Tot aquò es publicitat per toristas en mal d’exotisme, o literatura per aventurièrs de cadièra-lhonga.
Pus simplament un tròç de la nòstra vida veniá de se debanar dins una escorreguda d’Occitania a las montanhas de Ogar en passant per l’Andalosia e pel Marròc. Era de segur una aventura, mès una aventura sense res d’extraordinari, una aventura tota simplòta fargada de descubèrtas interessantas e d’anuèg, de plhasers e d’embèstiaments, ont òm demòra un òme coma les autris : un jorn le fetge que malauteja, l’endoman l’èrnha que vos embarana, la nuèit, quand la sòm non vòl pas venir.
Èrem doncas a Tamanrasset e nos caliá tornar que las vacanças universitàrias s’acabàvan a la fin de la setmana. Pr’amor qu’èrem tanbens fartis d’espacis e que’l nòstre balam cap al sud èra romput.
Èrem vengudis per In Salah e çò que se disiá, autriscòps, la pista imperiala numerò un. Le gost del càmbiament nos fèc gaitar la carta e decidir de passar per Amguid, Fòrt-Flatters e Oarglà. Culhíguem d’entressenhas sul novèlh itinerari. Desempuèish cinc ans l’armada francesa aviá quitada la basa d’Amguid. Caliá pas esperar rescontrar qualqu’uns dins aquelh canton. Comptar les quilomètres : les cambiar en litres d’essença. Comptar les jorns : les cambiar en litres d’aiga. Ajustar...