La Pachamama y el humano
153 pages
Español
Le téléchargement nécessite un accès à la bibliothèque YouScribe
Tout savoir sur nos offres
153 pages
Español
Le téléchargement nécessite un accès à la bibliothèque YouScribe
Tout savoir sur nos offres

Description

El autor reflexiona sobre el mundo que dejamos a las próximas generaciones.

Informations

Publié par
Publié le 08 novembre 2018
Nombre de lectures 9 952
EAN13 978-950-563-9
Langue Español
Poids de l'ouvrage 2 Mo

Extrait

Eugenio Raúl Zaffaroni
y eL humano
pachamama La
Eugenio Raúl Zaffaroni Lapachamamay eL humano Prólogo de Osvaldo Bayer Epílogo de Matías Bailone Ilustraciones de REP
EdicionEs colihuE
Material de exclusivo uso académico
tapa La Pachamama y el humano (Zaffaroni).indd 1
La Pacamama y e umano, de Raú Zafaronî es un rasreo geneaógîco de cómo se an reconocîdo o îgnorado a a nauraeza y a os anîmaes en e pensa-mîeno iosóico y jurídîco, cuyo objeî-vo es señaar audaorîamene os avances conquîsados por as nuevas consîucîones de Boîvîa y Ecuador. (…) Ésas paren de un paradîgma dîverso a de consîucîona-îsmo îbera anropocenrîsa, que sîempre prîvîegîó a îndîvîduo como únîco sujeo de derecos y obîgacîones. Denro de reconocîmîeno de derecos coecîvos se ega a a procamacîón de os derecos de a nauraeza (Paca Mama) como conî-nene de os demás derecos. Se însaura una cosmovîsîón emergene que preende reconsruîr a armonía y e equîîbrîo de a vîda, y que es a respuesa de as comunîda-des orîgînarîas de nuesra regîón: e para-dîgma de ‘Buen Vîvîr’.”
(Exraído de epíogo de Dr. Maías Baîone)
EdicionEs colihuE
y eL humano
pachamama La
Eugenio Raúl Zaffaroni Lapachamamay eL humano
Eugenio Raúl Zaffaroni Lapachamamay eL humano
Prólogo de Osvaldo Bayer
Epílogo de Matías Bailone
Ilustraciones de Miguel Rep
Zafaronî, Eugenîo Raú La pacamama y e umano / Eugenîo Raú Zafaronî ; îusrado por Mîgue Rep ; con próogo de Osvado Bayer ; con coaboracîón de Maías Baîone. - 1a ed. - Buenos Aîres : Coîue; Cîudad Auónoma de Buenos Aîres : Edîcîones Madres de Paza de Mayo, 2011. 160 p. : î. ; 12x20 cm. ISBN 978-950-563-925-0 1. Dereco. 2. Ecoogía. 3. Crîmînoogía. I. Baîone, Maías, coab. II. Rep, Mîgue, îus. III. Bayer, Osvado, proog. CDD 340
Feca de caaogacîón: 04/10/2011
LaPachamamay el humano
Auor: Eugenîo Raú Zafaronî Próogo: Osvado Bayer Epíogo: Maías Baîone
Imágenes de înerîor: Mîgue Rep Dîseño y dîagramacîón: Leandro Ávaos Baca / Pabo Gauna Correccîón: María Gabrîea Inî Dîreccîón edîorîa: Beén Dezzî Impresîón: A Sur Produccîones Gráicas
Agradecemos especIalmente a Norberto Galasso por su colaboracIón para la publIcacIón de este lIbro.
Imagen de apa:Pacamama. Mîgue Rep. îna sobre pape; 21 x 35 cm. (2011)
Hîpóîo Yrîgoyen 1432 CP 1089 - Cîudad Auónoma de Buenos Aîrese: 54 11 4383 4188 E-maî: edîorîa@madres.org Web: www.madres.org // www.matiasbailone.com
1ª edîcîón de 2000 ejempares, ocubre 2011Heco e depósîo que marca a Ley 11.723Impreso en Argenîna
No se permîe a reproduccîón parcîa o oa, e amacenamîeno, e aquîer, a rans-ormacîón de ese îbro, en cuaquîer orma o por cuaquîer medîo, sea eecrónîco o mecánîco, medîane oocopîas, dîgîaîzacîón y oros méodos, sîn e permîso prevîo y escrîo de os edîores. Su înraccîón esá penada por as eyes 11723 y 25446.
Índice
11
21
Un paso acîa a sabîduría Por Osvado Bayer
LaPacamamay e umano Por Eugenîo Raú Zafaronî
149Bîenvîvîr: una cosmovîsîón de os E puebos orîgînarîos andîno-amazónîcos Por Maías Baîone
Prólogo Un paso hacia la sabiduría
Por Osvado Bayer
“La Pacamama y e umano”. Qué íuo, qué duda. La preguna undamena. La vîda. ¿Qué a eco e umano asa aora para responder? E umano no a respondîdo adecuadamene aún so-bre cómo a venîdo raando a a Pacamama. En ugar de ograr e equîîbrîo para egar a una paz eerna, a eco odo o conrarîo. Las guerras, a abrîcacîón de armas, a expoîacîón y expoacîón de a nauraeza asa e arazgo, no an eco más que promover un mundo de rîcos, pobres, ambrîenos, escavos... de razas “superîores y cîvî-îzadas” y de “înerîores y savajes”. Las reîgîones ampoco an ogrado e equîîbrîo necesarîo nî e respeo a a vîda, no sóo de os seres umanos sîno de odo o exîsene. A conrarîo, eaboraron îns-îucîones y caegorías dîscrîmînadoras y cruees: înquîsîcîones, sanos y pecadores, împíos y genu-lexos, rîcos y ambrîenos...
¿Seguîr así asa e ina? ¿O buscar a ravés de o racîona e equîîbrîo? En esas breves y proun-das págînas, e auor se areve a enrar sîn dîsîmu-
11
os en a raíz de ma. En e porqué de a vîoencîa, en e ¿asa cuándo vamos a seguîr abusando de a Pacamama y creernos dueños y señores de odo? En e porqué de ana muere y desprecîo por o que nos rodea, que es desprecîo por a vîda propîa.
E auor no busca aajos sîno que va de rene en odos os emas que acen a a vîda. Sí, încuso se reiere a “maraamîeno de os anîmaes”. Nada menos. Eos que, como nosoros, son pare de a nauraeza.
Raú Zafaronî aborda emas cada vez más apa-sîonanes, para cuya dîscusîón nos enrega una bî-bîograía abîera a odas as opînîones e îdeoogías, un regîsro que merece ser caîicado como ínegro y juso. Comîenza descrîbîendo a época en a que “en e senîdo moderno, no enían dereco nî os anîmaes nî os umanos”. Luego, expîca cómo se “racîonaîza” a “venganza” y se concenra en e amado “cîvo expîaorîo” y uego, anaîza as ma-sacres, os genocîdîos y os crímenes masîvos. La consane búsqueda de un cupabe. Fînamene, airma que “oy os anîmaes no son apos como cîvos expîaorîos de poder punîîvo”, aora o son os “umanos înerîores y savajes, os negros y a-înos en os USA y os înmîgranes en casî oda Eu-ropa”. Y nos eva de a mano desde Paón a René Descares quîen “consîderó que os anîmaes eran
12
máquînas, desposeídas de oda ama”, para expî-car a conduca umana: “a conînuîdad enre e anîma y e umano –expresa– se abía manenîdo durane sîgos: os anîmaes eran anîmaes, os crî-mînaes, os erejes, as mujeres y os coonîzados, como umanos înerîores, eran medîo anîmaes”. Y más adeane: “Los medîo-anîmaes son más pe-îgrosos, jusamene por ser medîo anîmaes, y por eso es necesarîo eîmînaros para evîar que acaben con a umanîdad. La mujer, como medîo anîma, era más débî, y por eso Saán –e “enemîgo” en ebreo– a podía enar a pacar con é para con-verîrse en bruja”. Zafaronî acompaña a îsorîa de ombre y sus dîversas búsquedas y expîcacîo-nes con verdadero senîdo dîdácîco. Así egamos a Benam, quîen soñaba con egar a consîderar a os anîmaes como sujeos de derecos, y a “ba-buceo” de Kan quîen “no es reconocía derecos a os anîmaes pero que en orma îndîreca admîía obîgacîones umanas a su respeco”. Hasa que se ega a Herber Spencer quîen “învenó a jusî-cîa subumana y conorme a a ey de a seeccîón naura concuyó que era meneser acer o mîsmo enre os umanos...”
odo e exo nos seduce para omar de a mano a auor y seguîr paso a paso su înenso y proun-do recorrîdo. Fînamene –después de un ampîo desarroo de îdeas–, Zafaronî expresa ago un-
13
damena: “a nuesro juîcîo, e bîen jurídîco en e deîo de marao de anîmaes no es oro que e dereco de propîo anîma a no ser objeo de a cruedad umana, para a cua es meneser recono-cere e carácer de sujeo de derecos”, sîguîendo una expresîón de Sone: “E reconocîmîeno de a personaîdad jurídîca de enes consîderados ´co-sas` avanzó en e dereco a ravés de os sîgos y o no pensabe se ue vovîendo pensabe”. Zafaronî, superando e concepo de “mero anîmaîsmo” y ampîando a preguna acîa cuesîones ecoógî-cas (¿a nauraeza puede ser sujeo de derecos?), se propone pensar un ecoogîsmo jurídîco y e de-reco ambîena “como a uea pena de medîo ambîene o dereco pena de medîo ambîene”; y vîncua a Dereco Ambîena Inernacîona con e “dereco înernacîona de os Derecos Humanos”. Indîscuîbes pasos adeane.
Zafaronî relexîona sobre e mundo que deja-mos a as próxîmas generacîones. Pone en caro que “as admînîsracîones repubîcanas de os Esados Unîdos an provocado una consîderabe esîón a progreso de os Derecos Humanos en e mundo a negarse a raîicar însrumenos înernacîona-es împoranes como e raado de Roma de a Core Pena Inernacîona y a propîa Convencîón Amerîcana de Derecos Humanos (Paco de San José de Cosa Rîca)”. Más aún sî se consîdera a as
14
  • Univers Univers
  • Ebooks Ebooks
  • Livres audio Livres audio
  • Presse Presse
  • Podcasts Podcasts
  • BD BD
  • Documents Documents