Μοσκιές - Διηγήματα

Kostas Pasagianis

Informations

• Publié par: zoim
• Publié le: 01 décembre 2010
• Nombre de lectures: 35
• Langue: Greek, Modern (1453-)

Extrait

The Project Gutenberg EBook of Sweet Smells, by
Kostas Pasagianis
This eBook is for the use of anyone anywhere at
no cost and with almost no restrictions whatsoever.
You may copy it, give it away or re-use it under the
terms of the Project Gutenberg License included
with this eBook or online at www.gutenberg.org
Title: Sweet Smells Short Stories
Author: Kostas Pasagianis
Release Date: June 17, 2010 [EBook #32851]
Language: Greek
*** START OF THIS PROJECT GUTENBERG
EBOOK SWEET SMELLS ***
Produced by Sophia Canoni. First two corrections
by Gerge Cannis
23
Note: The tonic system has been changed from
polytonic to monotonic, otherwise the spelling of
the book has not been changed. Bold words have
been included in &. Words in italics have been
included in &.
Σημείωση: Το τονικό σύστημα έχει αλλάξει από
πολυτονικό σε μονοτονικό. Κατά τα άλλα έχει
διατηρηθεί η ορθογραφία του βιβλίου. Λέξεις με
έντονους χαρακτήρες περικλείονται σε &. Λέξεις με
πλάγιους χαρακτήρες περικλείονται σε _.
Κ. Γ. ΠΑΣΑΓΙΑΝΗ
Μ ο σ κ ι έ ς
ΑΘΗΝΑ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ Κ.
ΜΑΪΣΝΕΡ ΚΑΙ Ν. ΚΑΡΓΑΔΟΥΡΗ 1898
Σε ποιον άλλονε παρά &Σε Σένα&, που με ταθώο
της ζωής αφρόγαλα μαζί, φλέβα σε φλέβα την
ψυχή της Μάνης μας της ακριβής μέσα μου
έχυσες, κόμπο σε κόμπο μ' επότισες τη Ρωμέικη
Ψυχή τη Μεγάλη;
Σε ποιον άλλονε, σε ποιον παρά &Σε Σένα&, που
με ροδόγαλα και μοσκοφιλήματα, — ω
ταλησμόνητα φιλάκια σου τα ουράνια, που αιώνια
την ψυχή μου δροσίζουν, — φιλόστοργαγλυκοζύμωσες την καρδιά μου την άπλερη,
κατασταλάζοντας μέσα της της Ρωμέικης Ζωής
την Αγάπη;
Σε ποιον, σε ποιον άλλονε παρά &Σε Σένα&, της
Ζωής μου και της Ψυχής άγγελέ μου παρήγορε,
που στα γλυκόλαλά σου τα νανουρίσματα, στα
παραμύθια σου τα πανώρια, — της φαντασίας σου
και της Μάνης μας ξόμπλια αχτιδοΰφαντα, —
ανάθρεψές μου το νου, το αίοθημα ανάστησές
μου, εφύσηξες μέσα μου, με την τρανή την ψυχή
σου μαζί, τον έρωτα τον απέραντο στην Αθάνατη
τη Λαλιά Σου;
Θάνε μια μέρα λαμπρή, — ω χαρά, χρυσανατέλλει
η αβγή της, — και θάνε μέρα μεγάλη κι αγνή για
την αθάνατή μας Πατρίδα.
Παληκάρι ρωμιόπουλο, θεοφώτιστο κι αντριωμένο,
θαφίση τις χλωροπράσινες βουνοκορφές του
Ολύμπου ή του Μαίναλου.
Αθώρητο κι αγνώριστο, στης Πολιτείας τα
πολυτάραχα σπλάχνα αεροπατώντας θα κατεβή,
ιεροφάντης και μάρτυρας.
Πώς ήθελα να ζήσω να το ιδώ! Πώς ήθελα
να ζούσα να τακούσω!
Φουστανέλα ολόλεφκη σεμνά τη λυγερή του μέση
θα συσφίγκη.
Λεβέντικη φλοκάτα τις διάπλατές του πλάτες θα
σκεπάζη. Θα λαλή.Χρυσάφια νάματα θα ρέη το μαγικό του στόμα. Θα
ψάλη.
Δε θάχη συνηθισμένον τόνο το τραγούδι του.
Κοινόν ήχο η φωνή του δ&#