Üzeyir Lokman ÇAYCI : AYHAN BARAN

Üzeyir Lokman Çayci

Informations

• Publié par: TUCORA
• Publié le: 24 avril 2020
• Nombre de lectures: 91
• Langue: Turkish
• Poids de l'ouvrage: 17 Mo

Extrait

BOR İLÇEMİZ HAZİNE AVUKATI

AYHAN BARAN

Üzeyir Lokman ÇAYCI

«Avukat Ayhan Baran 18 Temmuz 1923 tarihinde Karaman’da doğdu» Annesi miralay Mesut PİROĞLU'nun kızı, Türkçe ve Fransızca öğretmeniFatmatüzzehra, babası,1893yılında Erzurum Pasinler ilçesi doğan Bekir Sami idi. Babasına Mustafa Kemal ATATÜRK tarafındanşahika anlamaına gelen Baran ismi verildi ve ismi Baran BARAN olarak kayıtlara geçti.

Kötülüklergibigüzellikler de kalıcıdır, her zaman iz bırakırlar... Biz bugüzel ailenin her zamangüzelliklerineşahit olduk...Çiçekgibi aramızda yaşadılar. Atatürk sevdaları, vatan sevgileriyle birlikte adeta içimizde anıtlaştılar...

Kaprissiz, onurlu ve insan sevgisiyle bezenmiş duygularıyla varlıklarını gösterdikleri için hayırla anılıyorlar.

Vilayetleri aşan dostluk bağları kuran BARAN ailesini, Kuddusi Baba ve Bor halkı da bağırlarına bastılar.

Ayhan BARAN ve Baran BARAN ailesi, sadakat, insan ve vatan sevgisi demektir... Onların Türkiye’yi kucaklayan ve yelpazelenen aşklarında bütün insanlarımız rahatça kendilerini görebilirler... Tıpkı Mustafa Kemal ATATÜRK gibi... Onların varlıkları, hatıraları ve sözleri içlerimizden asla silinmeyecektir!

Anlattıklarımınçerçevesinde 16.04.1925 tarihlerinde Bor kaymakamı olarakgörev yapBor ilan Baran BARAN’a, çemiz ve insanlarımızçok etkiyapıyor. Veyıllar sonra dönüpdolaşıpBor’a yerleşiyorlar. Bir ışık gibi uzun süre varlık göstererek çevremizi aydınlatıyorlar.

Ayhan BARAN, Karaman’da doğduğunuşiirlerine de aksettiriyor... Doğduğu kasabaya olan sevgisini ve hasretinişiirleriyle türküleştiriyor, özlemlerini de şiirleştiriyor... Dünyaya adım attığı yöre için, ilk soluk aldığı, doğduğu anları düşünerek duygularını adeta şiirlerinde resimleştiriyor... Dağları morlaştırıyor, sevgisini su gibi coşturuyor, derde derman kılıyor doğduğu kenti hasretiyle...

Sümbülleri, gülleri açtırıyor, bülbülleri, kuşları uçuruyor mısralarında... Karaman kasabası, şiirlerinde adeta bir tablo gibi sunuluyor.

Diyorum ki Karaman’lıların, Niğde’lilerin, Erzurum’luların ve Yozgat’lıların kendilerini ilgilendiren Ayhan BARAN’dan, onun hasretinden ve taşıdığı duygu çağlayanlarından haberleri var mı?

Şûkriye BARAN ve Ayhan BARAN

DOĞDUĞUM KASABAYA TÜRKÜ...

Yamacını sarmışmor sıradağlar Sende doğup, senigörmeyen ağlar Sevgin içimde bir su gibi çağlar.

Karaman, Karaman; nerde Karaman ? Deva olur musun derde Karaman!

Baharda sümbülün gülün açar mı ? Dalında bülbülün, kuşun uçar mı ? Yanıklar çeşmenden suyun içer mi?

Karaman, Karaman; nerde Karaman ? Bir hayal şehrisin serde Karaman.

Derleryaman olur kızı uşağı Yedi renk sıralı ebe kuşağı Cennetle denk imiş değil aşağı

Karaman, Karaman; nerde Karaman ? Ölmeden gör gönül der de Karaman.

Buluta karışmışgörünmez dağı Gözle araştırdım solu ve sağı Dediler ki değil istikamet doğu.

Karaman, Karaman; nerde Karaman ? Bulunursun, hangi yerde Karaman?

Ayhan BARAN

KO

¤

Ş

MA

"Doğduğum kasabaya özlem"

Yıllardır isterdim seni göreyim, Sordum, aradım heryanı Karaman. Arzumdu doğduğumyere varayım Yollarım kapandı gine Karaman.

Ruhuma nûr olsun doğan güneşin Kavurdu içimi hasret ateşin Dolaşsam dünyayı bulunmaz eşin Gôrmeden özlerim seni Karaman.

Doğdum toprağında, taşında senin, Bülbüller ötüşür başında senin,

BENİM TÜRKÜM

Ölüverirsemgençyaşımda senin, Bağrına gömsünler beni Karaman.

Dağlara seslendim, bırakın beni, Ayhan der, üzmeyingaripbedeni Yaşar mıyım senigördüğümgünü ? Gelir mi o günler hani Karaman ?

Ayhan BARAN

Benim Türküm ismini taşıyan kitabının önsözünde Bor ilçemiz Hazine Avukatı Ayhan BARAN, 09 Nisan 1962 yılında, Bor savdasını, ülküsünü ve özlemlerini şu şekilde aktardı :

«İlçemizde birkaçyıl evvel açılan Kız Enstitüsünün, Bor'lu kızlarımızın kültür seviyesiniyükseltmeyolunda verdiği feyizli neticelerden ibret alan Bor kadınları kasabalarınıyeni bir Kız Enstitüsü Bina vepavyon Yaptırma Derneği'ni kurarak faaliyetegeçmişbulunmaktadır. Bor kadınlığının bağrındanyükselecek olan bu irfan abidesinin sevinç ve heyecanı şimdiden gönüllerimizi doldurmuş bulunmaktadır.

Kendimi, Milli Eğitim alanında bu mukaddes hizmetigaye edinen Derneğin emir ve hizmetinde telakki ettiğimden "BENİM TÜRKÜM" adlışiir kitabımın satışından elde edilecek hasılatı teberru etmek üzere satış hakkını mezkûr derneğe devrediyorum.

¤

Bor kadınlığının hizmeti uğrunda beliren bu isteğiminyerinegetirilmesindeyakın alaka ve himayelerini, yazı hayatımın ebedileşen bir hatırası olarak kabul ettiğim Niğde'nin çok kıymetli Valisi Muhterem büyüğüm Vefik Kitapçıgil'e minnet ve şükranlarımı arz etmeyi enşerefli bir vazife sayarım. Saygılarımla.» diyor.

Benim Türküm isimli kitabından 10 000 lira toplanıyor. Bununla da Bor Kız Enstitüsü’nün temeli atılıyor.

AYHAN BARAN VE GURBET

Gurbetiçok iyi tanıdı, gurbetle hüzünlendi, hasret ağlarının içinde kaldı, bir şiirinde gurbeti, diğerinde de yüreğini cehennemle ifade ederek şiirlerine taşıdı:

GURBET

Ne yeli, ne suyu ruhumu sarmaz Derdime dert katar sazıgurbetin Ağlayıp, inlerim halimigörmez Acaba kör müdür gözü gurbetin?

Baharı açmıyor, kuşu ötmüyor, Birbirinigeçengünler tutmuyor Derdi tükenmeyip,gamı bitmiyor Çekilmez çiledir nazı gurbetin.

Gurbet ilde hayat sürmek zor imiş, Meğer cehennemlegurbet bir imiş, Hasret ise ciğeryakan nâr imiş, Bir teselli vermez sözü gurbetin.

Ayhan BARAN

¤

KO

Ş

MA

Hasretin ateşi dağlar dilimi Bir cehennem olduyanaryüreğim... Doğru göstermezler bana yolumu El sözüne saftır kanar yüreğim.

Ana, baba, kardeşözler dururum Sıladan bir habergözler dururum Kimse bilmez ne dert gizler dururum Hançerlenmiş gibi kanar yüreğim.

Ayhan der ki ayrı düştümyurdumdan Acepbir ağlayan var mı ardımdan? Ölüversemgurbet ilde derdimden Geçer ağrılarım, diner yüreğim.

Ayhan BARAN

Şûkriye BARAN ve Ayhan BARAN ¤

Babası hayatının heryerindeyer aldı. Adeta kendisini aydınlatan, varlığını gösteren bir ışık gibi onu her zaman yüreğinde hissetti.

Ayhan BARAN ve ailesi beni her zaman güler yüzle karşıladı.

Zamanla annem Fatma Mürşide ile ziyaretimde kaydettiğimkamera kayıtlarımı da yayınlayacağım.

“Ayhan BARAN’ın babası”

BABAMA

Üzerime titreyen en kıymetli bedensin Bana hayatı parlak, renkli gösteren sensin Seninyüzün aydan dagüneşten de nurludur Aşıladığın saygı bir değil, bin türlüdür Benimle için ufukta batmayan birgüneşsin Koruyan ve ısıtan sönmeyen bir ateşsin. Öğütlerin ruhuma şifa veren ilaçtır Kalbim senin sevgine, varlığına muhtaçtır. Sen varsın diye içimgüvenir istikbale Sessiz dünyada herşeybence erer zevale, İçerimdeçırpınan bir ikinciyüreksin Benim nazarımda sen, Tanrı kadar yükseksin.

Ayhan BARAN

¤

Baba sevilir de ana sevilmez mi hiç... Ayhan BARAN, anasınınyokluğunu iliklerinde hissedenlerden biri. Özlemini, hasretini, anasının yuvasına lezzet veren kıymetini «tez gel anam» diye şiirlerinde dillendirdi :

TEZ GEL ANAM

Sonbahargeçirdik, kışdageçiyor Kuşlar katar katar ildengöçüyor Sensiz evimizin tadı kaçıyor.

Tezgel anam, tezgelşenlendir beni Özledim oy anam, özledim seni.

Anneliyavruyugörüpsıvıştım Dün gece rüyamda sana kavuştum Önünde pervane gibi dolaştım.

Tezgel anam tezgel boynum büküldü Gözümden ayrılık yaşı döküldü.

Gözlerim birpınargibiçağladı Ayrılık kor olupciğer dağladı, Günlerdir yoluna gönül ağladı.

Tez gel anam tez gel dağlar ağardı Ayrılık hasreti bağrımı sardı.

Günlerim bir ömür kadargeçiyor Sinemden neşeler, renkler uçuyor Uzayan yolculuk yara açıyor.

Tezgel anam, tezgel evgüne dönsün Göğsümü dağlayan alevler sönsün.

Ayrılık kanattı bağrımı anam Gel,gel de, dindir bu ağrımı anam Duydum geliyorsun doğru mu anam?

Tezgel anam, tezgel,güller açılsın Dilsiz gönlümüzde diller açılsın.

Ayhan BARAN

Vefa duygusu, içine işleyen bağlılığı, annesine olan özlemini katmerleştirdi adeta... Kendini hiçe sayan bir alemde annesinin güzelliğini haykırdı...

¤

ANNEME

Kolların arasındayıllarcayattım anne En ulvî duyguları sinenden tattım anne.

Şu anda gözyaşlarım durmayan bir deryadır Anneler evlât için dönmeyen bir dünyadır.

Ne büyük bir varlıksın bana herşeysin anne Mis kokulu nefesin yüzüme deysin anne.

Kanayan her yarama melhem olursun anne Keder girmesin diye kalbime sürsün anne.

Gülümseyişin bana en tatlı aştır anne Her gamlı olduğun gün darbeyi taştır anne.

İhtiyarlasan bile benceyinegüzelsin anne Beni arkamdan tutan en mübarek bir elsin.

Allah seni bizlerden eksik etmesin anne O elim yokluğuna kızın yetmesin anne.

Her zaman atışında «anne» der benim nabzım Duygumu anlatamam budur en büyük aczim.

Ayhan BARAN

¤

Kendi içaleminde dolaştı sık sık... Kendisiniyalnız hissettiği anlar oldu. Mevsimden mevsime dolaşırken duygu dünyasında zaman zaman kayboldu. Gözyaşlarını da içine akıttı...

KOŞMA

Mevsim bahar mıdır,yoksayaz mıdır? Etrafa bakınırgöz dertli dertli, Kalbin dilegelmişyoksa saz mıdır? Dudaktan dökülür söz dertli dertli.

Açarım derdimi dinleyen olmaz Ağlasam benimle inleyen olmaz Ruhumu dünyada anlayan olmaz Yanarak kavrulur öz dertli dertli.

Neş'eyi, sevinci duymuyor için Kimseningönlüne uymuyor için. "Ayhan" ızdıraba doymuyor için Hicran sana gerek yaz dertli dertli.

Ayhan BARAN

¤

İnsan hayatınayüklenen olumsuzlukları, dertleri, kederlerigidermek için çareler aradı. Güven duyulmayan, ikiyüzlü insanların nefretyüklü bakışlarına, kâlp kıran sözlerine karşı nasıl tavır konulacağını da söylemeyi ihmal etmedi.