Üzeyir Lokman ÇAYCI : Gurbet Çiçekleri

Üzeyir

Informations

• Publié par: TUCORA
• Publié le: 21 septembre 2014
• Nombre de lectures: 50
• Langue: Turkish

Extrait

Gurbet Çiçekleri

Üzeyir Lokman ÇAYCI

Ayşeortaokul ikincisınıfakadarbaşarılıbirşekildeokudu. Gelirlerinin azolmasısebebiylebabasıonu okula daha fazla gönderemedi.İkiyılsonra,komşularınınFransa'daçalışan küçükoğluRecep efendinin,kızlarıylaevlenmeisteğinide bir şanskapısıdiyerek geri çevirmediler. Sade birdüğünyapıldı. Ve Sirkeci'den kalkan bir trenle 1980yılınınAralıkayındaAyşe gurbetyollarınadüştü.

Recep efendiylekarısıarasındaonyaşfarkvardı.Önceleri çok güçlük çekmesinerağmengurbetinacımasızlığıile,kocasının anlayışsızlığıAyşe'yeepey tecrübelerkazandırdı.Aklıve anlayışıylabütün zorluklarakarşıdirençliolabileceğiniher haliyle gösteriyordu. Evliliklerininbeşinciyılındabir erkekçocuklarıdünyaya geldi. Ayşehamilekalıncayakadar dakocasınınsuçlamalarıylakarşı karşıyakaldı..."Hattasenkısırsın... seniboşayacağım" tehditleriyleAyşe'yesöylemediğisözkalmadı. Amasonralarıdoktorlar, tedavi gören her ikisinden kusuru, Ayşe'dedeğilondabulmuşlardı. Patronundangördüğübaskılarlaberaberağırişlerde çalıştırılmasıRecep efendinin sinirlerini iyicegerginleştirmişti. Baskılarsadeceişyerlerindekalmıyor,evlere ve ailehayatına kadaryansıyordu...Kocasınınstrestenuyuyamadığıgecelerde, Ayşede uykusuzkalıyordu... Yabancıolmak ve buşekildepara kazanmak gurbette kolay değildi...Dışarıdanhoşgörünen bir çokşeygibi gurbethayatı "alamancılar"süslemesi içindegerçeğiyansıtmıyordu?Ayşe bunlarıdüşünürkenyarınlarataşınacakacıhatıralarıda kalbinden aslaçıkaramıyordu. Dörtyaşındakiçocuklarınınkoltuğunüzerindeuyuduğubir sırada,havanınsoğukolmasınıdadüşünenRecep efendi : "Hanım...çocuk uyurkenmağazayagidip gelelim..."dedi...Ayşe bir an için tereddüt ederek kendi kendinemırıldandı:"Hadi çocuğabirşeyolursa?...Durup dururken genekocamı kızdırmayayım...Gurbethayatızatensabrınıtüketti..Her halde çabuk gider geliriz... Dışarıdahava da çoksoğuk..." Recep efendikarısınınkendi kendinesöylendiğinifark edince : - Birşeymi dedin? - Yooo...Kendi kendimemırıldandım...Havada çoksoğuk...Hiç olmazsaçocuğumuzüşümez...

- Ben deaynışeyleridüşünmüştüm... Evleri Paris bölgesinde bulunan Argenteuil'de idi...Çok konforlu dasayılmazdı... Gidecekleri CarrrefourMağazasıise arabayla ondakikalık mesafedeydi... Aceleyle evlerindençıktılar. Alışverişsüresiyaklaşıkiki saat sürdü... Yol bir trafikkazasıyla iyicekapanmıştı.Ayşe'niniçinde birsıkıntıvardı...Zaman zaman buboğazındaadetadüğümleniyor,nefesi kesiliyordu... Kocasınıdaendişelendirmemekiçin oradan buradankonuşarak zaman kazanmayaçalışıyordu...Birazilerideki kaza yerine giden ambulans sirenleri, polisaraçlarıda onlara iyi etki bırakmıyordu... Nihayet yolaçıldı...Her ikisi de derin nefesaldılar.Vekazasız belasızevlerinin önünegeldiler.Arabalarındaninerken Recep efendikarısına: - Sen hemenyukarıkoş...Belkiçocukuyanmıştır... Ayşeevinanahtarlarınıkocasındanalmayıunuttuğunu,fark edince geri döndü; "Hay aksilik...anahtarlarıalmayıunuttum..." diyerek kendisine doğrugelmekte olankocasındanonlarıaldıve tekrar üçüncü kataçıktı...Kapıyıaçtığızaman küçük Ali'nin elinde büyük bir bıçakvardı...Salondabulunan yenialınmışderikoltuklarıbu bıçaklakullanılamayacakhalegetirmişti... Recep efendi içeriyegirdiğindeçılgınadöndü..İrielleriyle küçük Ali'yi dövmeklekalmadı...Onun ellerini sert bir iplebağlayarak banyo küvetinin içineattı...Vedışındankapıyıkilitledi,"Şimdi koltuklarıparçalabakayımgücün yeterse..." diyebağırdı...Sert ve kendi kendini kontroldençıkmışkocasınınbağrışmaları karşısındaAyşeiçin içinağlayaraktitriyordu,..."Koltuğuher zaman alabiliriz amaçocuğuma,biricikevlâdımabirşey olursa...Ben neyaparımo zaman?" diyordu içinden,ağlarken... babasınıniri ellerialtındave gürlemelerikarşısındayardım bekleyen, annesine beni kurtar dercesine küçük Ali'ninbakışları, unutulacak gibideğildi...Ayşebütünhayatınıetkileyecek buanı aslaunutamayacaktı... Aradan üç saatgeçmişti...Kapılarınınönünden sesler geliyordu. Sonrakapılarınınziliçalındı.KomşularıDursun bey ve Hilal hanımküçükçocuklarıFerhat ile ziyaretlerinegelmişlerdi. - Recep efendi misafir kabul eder misiniz? Ayşeçok sevindi.. Zihninden"çocuğumşimdikurtulacak..." diyordu... Ve yürekten :

- Buyurun...buyurun ! dedi. KomşularınınaltıyaşlarındakiçocuklarıFerhat annesine sessizce : - Anne... Ben Ali ile oynamak istiyorum... - Sahi Ali nerede bizim çocuk, onunla oynamak istiyor... Recep efendi veAyşeönce birbirlerinebakıştılar...SonraAyşe dayanamadı: - Bizçocuğumuzu,uyurken evdebırakarakCarrefour'a gitmiştik...Orada ikenuyanmış...Bizibulamayıncamutfaktan büyük birbıçakalarak rast gele üzerinizdekioturduğunuzyeni derikoltuklarıparçalamış...Kocam hergördüğünde sinirlenmesin diye ben biraz evvel, üzerlerine battaniye örttüm... - HilalHanım: - Sonra ne oldu? - Beyim çok sinirlendi... Ayşegözyaşlarınıtutamayarak... - Önce iyice dövdü... sonra... ..... - Sonra ellerinibağlayarakbanyo küvetinin içineattı. Dursun Bey: - Ne zaman oldu? Recep efendi : -İkiüç saat oldu... HilalHanım: - Yani üç saattir küçük Ali, banyoda demek...Sizde hiç insaf yok mu? Hilalhanımve Dursun Bey yerlerindenfırlayarakbanyoya koştular. HilalHanım: - Bir de üstelik küçük, minicik yavrunun üzerinekapıyı kilitlemişsiniz...Bu olacakişdeğil...Yazıklarolsun size... Hilalhanım,Recep efendiye dönerek... - Sonrahanımınabaskıyapa yapa bu duruma düşürdün...Çocuğununbu halikarşısındakorkudan hissiz kalacak kadar...Sen ne biçimadamsınbe!... Dursun Beyhanımınaeliyle dokunarak sessizce : - Fazla ileri gittin...Ağırkonuşma...Zatenadamlarınbaşı dertte... Banyokapısıaçıldığında küçük Recep banyo küveti içerisinde uyuyordu.Ayşefırladıveçocuğunubağrınabastı...Elleri

mosmorolmuştu...Uyanan Ali'nin ellerini misafirleriyle çözdüler... Ama morluk dakikalar geçmesinerağmen kaybolmamıştı... Dursun Bey : -Çocuğuacele hastaneye götürmemizlazım...Kangren olabilir... Ayşeve Recep efendikomşularınınbu sözlerikarşısındadonup kalmışlardı. Hepsi iki araçla hastaneye gittiler. Acil serviste bütün müdahalelererağmen,küçük Ali'nin iki eli birdenkesilmişti.Hastaneçalışanlarıdahi olaykarşısında gözyaşlarınıtutamamışlardı. Küçük Ali,artıkbundan sonraoyuncaklarınıiki eliyle tutarak oynayamayacaktı...Annesininvebabasınınellerinden tutamayacaktı...ÇoksevdiğiAfyon'daki dedesine resimyapıp gönderemeyecekti... Asker dahi olamayacak... Mektup dahiyazamayacaktı...Ve en önemlisikoltuklarıbir daha parçalayamayacaktı... Ya annesi vebabasıküçük Ali'nin yenidünyasındaeskisi gibi olabilecekler miydi?Babasıbir dahabağlıyacakbir el bulamayacak... Onun elleriyle verilecek bir bardak sudan dahi her ikisi mahrumkalacaklardı... Aradan üç güngeçmişti.Küçük Ali,akşamüstüyavaşyavaş babasınayaklaştı.Babasıbaşınıkaldırarak,oğlunun,hüzünlü haliyle birşeylersöylemekistediğinifark etti. -Babacığımbundan sonrayaramazlıkyapmayacağım.Size söz veriyorum.Bir dahabıçaklaradadokunmayacağım.Uyuduğum zaman, siz evdeolmazsanızbileyatağımdanaşağıya inmeyeceğim...Neolurbabacığımdoktor amcalara söyle de benim ellerimi geritaksınlar...Neolurbabacığımbana ellerimi geri versinler!... Recep efendi, bu sözlerkarşısındadayanamadı...Çocuğunaiyice sarıldı... Kokladı...Buson olacak diyordu...Bir naylon torba içerisine bir şeylerkoydu...Hanımınabaktı...KüçükAlibabasınınarkasında idi... Bir ara göz göze geldiler...Sonrakapıyıdışarıdan kapayarakaşağıyaindi.Arabasıylaevin önündenuzaklaştı. Ayşeve küçük Recep pencereden onungidişinigözlediler... Evlerinin önündekiışıksızcaddede gözden kayboluncaya kadar...

Hanımına"Allahaısmarladık..." biledememişti.Uzun süre kocasındanhaber alamayanAyşe,geceyarısıEmniyet Müdürlüğü'negitti. Evdençıktıktansonra bir daha eve dönmediğinibildirerek,kocasınınbulunmasınıistedi... Eve geldikleri zamanAyşekocasınınkoltuk üzerinebıraktığı gömleğinikokladı.Kendi kendine: "Recep... herşeyerağmen ben seni seviyorum... Seni bu hale getirenlerutansın..."dedi. Annesininağladığınıgören küçük Ali : "Anneciğimbabam bir daha eve dönmeyecek mi? Yoksa benim ellerimi istemek için doktoramcalarınyanlarınamıgitti? Ne olursunanneciğimbabama söyle de doktor amcalar ellerimi geri taksınlar...Benoyuncaklarımlaoynayamıyorum." Ayşeçocuğununbu sözlerikarşısındagözyaşlarınıtutamadı. Kucağındakiyavrusuyla koltuk üzerindeuyuyakalmıştı. Ertesi günü, sabahleyin iki polis memuru evlerine geldi. Kocasınınbirağacabağladığıiple, kendisini asarak intihar ettiğini,kimlikkartınıda üzerindebulduklarınıkaydettiler... Ellerini kaybedençocuğuiçingözyaşıdöken birananınhenüz gurbetteki çilesibitmemişti...Gözyaşlarıkurumadankarşılaştığı diğerbir olay, onubaşkabir dünyadayapayalnızbırakmıştı... Kocasınınişyerindegördüğübaskılarınizleri üzerindehayatını küçük Ali"ylesürdürecekti...Yüreğineçivilenmişacılararağmen.

01.05.1992

Nedediler?

¤ Cuma, 18.O1.2002 17h43

Merhaba Üzeyir bey Dün aksam Gurbet Çiçekleri adli öykünüzü büyük bir dikkatle okudum ve çokduygulandım.Üstelikyaşanmışbir aile dramındanesinlenerekyazdığınızıdüşündükçe,insanıdaha da derin duygulara körüklüyorşüphesiz.GURBET ne kadaracıbir şey,aslındabu ibret verici öykünüzü okurken, "demek ki beterin beteri devarmış"savınıdoğrularcasınadüşünmeye başladım.Yanımdabir deoğlumvardı,kendisi ikiyaşında,ismi Batuhan. Öyküde,Ayşehanımoğlunuçok seviyor, ama esi Recep bey, sinirli birkişiliğesahipolduğuiçin kendioğluna vahşicedavranmasınıgerçektenkınıyorve garip buluyorum.Ben de evlatsahibiyim veinanınöyküyü hem okuyor hem de Batuhan'ayaşlıgözlerlebakıyordum.1995senesindeyazıldığına göregüncelliğinihalataşıyan,her aileye ibret verenbir öyküdür. Sizikutlarım.Yüksek izninizesığınarakben GURBETÇIÇEKLERİ adlıbu öykünüzü Yeni Dönemadlıgazetemizde debasılmasını isterdim, bir mahsuru yoksa tabii ki, bu konuda cevabinizi bekliyorum. Tekrarteşekkürederim ,eserlerinizi bizimle paylaştığınıziçin, hep var olun.Görüşmeküzere, sevgi ve sağlıcaklakalın.

ÖzdenBeyoğlu Kosova Radyosu

¤Perşembe,17.01.2002 14h42 Objet : GURBETÇİÇEKLERİ

Merhaba Üzeyir bey,

Ben de neredeyseşusıralardasize yazmak üzere idim. Tesadüfebakın.Yolladığınızyazıyıhenüzokumadımama beğeneceğimdenen ufak birşüphemyok.İzninizolursa ANAFİLYA'dayayınlamakda isterim.Başkabir yerde daha önce yayınlanmışsabildirirseniz sevinirim.Yazıaltınaeklerim. Siz çok tanınanbirkişisinizama Anafilyaokurlarıiçin bir resminizi ve bir iki paragraftaözyaşamınızıda iletebilir misiniz? Sevgi, teşekkürlervesaygılarımla.

Dr. Halit Umar

¤ Cuma, 25.01.2002 22h14 Objet : GURBETÇİÇEKLERİ

Üzeyir bey, Merhaba. Öykünüzü Genç Atak Dergisinin Mart 2002sayısında yayınlamakistiyoruz, sizce bir mahsuru varmı?Yapmak istediğinizdüzeltme veya eklemeçıkarmaolursa, lütfen <[e-mail]> adresineyazınız.Tabii izin verip vermediğinizide o adreseyazarsanızsevinirim. Saygı,sevgi veışıkla...

İlkerBalkan Genç Atak Dergisi GenelYayınYönetmeni

¤Salı,26.03.2002 21h20 Objet : GURBETÇİÇEKLERİ

Merhaba Üzeyir Bey Önceliklegöndermişolduğunuziyi dilekleriniz için sizeteşekkür ederim.Göndermişolduğunuzöykü veşiirçalışmalarını okudum. Son derece güzel vedüşündürücü.Aynızaman da duygu yüklü. Çalışmalarınızda sizebaşarılardilerayrıcadahabaşkaödüller almanızıdilerim. Herşeyingönlünüzceolmasıdileğiylehoşça kalın.

AyşeSibel

¤ Le jeudi 24 janvier 2002 à 13h52 Objet : GURBETÇİÇEKLERİ

Merhaba... Ne güzel Üzeyir bey öykünüz çokhoştepkileralmış ve çok güzel yerlerdeyayınlanmış...Birşeyimerak ediyorum bunlar ne ara oldu... Ben sizden bu öyküyü istedikten sonra mi, yoksa daha önceden mi... Hadibakalımherşeyçok güzele gidiyor... Tekrargörüşmeküzere... Selam ve sevgiler...

Feray ULAK TRT Türkiye'nin Sesi Radyosu

¤ Messsage du 18.01.2002 11:37 Konu : Gurbet Çiçekleri

Sevgili Uzeyir Çok sevindim mailinialınca.Teşekkürler.Yazıncok içten çok duygusalolmuş.İstediğinzaman bana yazabilirsin. Paylaşabiliriz. Sevgiler

MedihaÇELİKBİLEK

¤ Le lundi 18 mars 2002 à 11h07 Objet : GURBETÇİÇEKLERİ

SaygıdeğerÜzeyir Lokman ÇAYCI

"Gurbet Çiçekleri" isimli öykünüzü okudum. Biryaşamın soluşunuve paramparçaoluşunuanlattığınızbu öykünün önünde tüylerim ürperdi.Toplumcu gerçekçikimliğebürünüp, insanlarımızaveinsanlıkonuruna, öyküanlatımınıvediyalogları ustaca kullanarak böylesine güzel bir öyküsunduğunuziçin minnettarız. İçtensaygılarımla.

Zafer YALÇINPINAR ¤ Pazar, 01.12.2002 14h 39

Sevgili Üzeyir Bey, Bugün sizin GURBETÇİÇEKLERİbaşlıklıöykünüzün bir benzeri Kanal 7 televizyondacanlandırılmış.Konu veolayınbenzer olmasıile sizin sükse yapan öykünüzü banaanımsattı.Sizin böyle biryayındanhaberiniz varmı?Sizin izninizle mi yayınlandı? Selam ve sevgilerimle.

NazanÇETİN

¤ üzeyir çayci Sent: Tuesday, February 10, 2004 11:23 PM Subject:yayınizni...

SayınHocam, "Gurbet Çiçekleri" öykünüz veiliştirdiğinizresim enkatı yüreklerin bilecanınıacıtacaktürden. "Gurbet Çiçekleri" öyküsünüzü ve resminizi Zonguldak'tayayın yapan "Ulusal Güç"adlıdergimizdeyayınlamakistiyoruz. Elbette ki izniniz olursa... Bundan çok mutlulukduyacağız. Başarılarınızınveiçtenliğinizinsürmesidileğiyle...

AlevUzunbaşTaşlı

¤ Le mardi 26 mars 2002 à 21h20 Objet : GURBETÇİÇEKLERİ

Merhaba Üzeyir Bey Önceliklegöndermişolduğunuziyi dilekleriniz için sizeteşekkür ederim.Göndermişolduğunuzöykü veşiirçalışmalarını okudum. Son derece güzel vedüşündürücü.Aynızaman da duygu yüklü.Çalışmalarınızda sizebaşarılardilerayrıcadahabaşka ödülleralmanızıdilerim. Herşeyingönlünüzceolmasıdileğiyle hoşçakalın.

AyşeSibel

¤ Le samedi 19 janvier 2002 à 15h09 Objet : GURBETÇİÇEKLERİ

Merhaba Üzeyir Bey, Şuan ne haldeyim... anlatacak kelimebulamıyorum..çocukları çok seviyorum... kusurabakmayınşuanbaşkabirşey yazamayacağım...

izler edebiyat

¤ Sent: Sunday, January 11, 2004 4:39 PM Subject: GURBET ÇIÇEKLERI

Sevgili Üzeyir Bey, Çok hüzünlü bir öykü!Teşekkürederim...Yüreğinizesağlık

Candan Selman

¤ Le samedi 26 janvier 2002 à 19h20 Objet : GURBETÇİÇEKLERİ

SayınÜzeyir bey, Mescatweb'egöstermişolduğunuzilgidendolayıteşekkürler. Gönderdiğinizöykü çok güzel, enkısazamanda sitemize ekleyeceğim.Ayrıcasizin sitenizde ki öyküleri de okumaya çalışıyorum.Mescat webkısabir süre sonra tamamen yenilenecek. Yeni görünümü ile daha güzel bir siteolacağını umuyorum. Lütfen sitemiziunutmayın.Listemize üyeolmanız dileğiyle.Gurbete selamlar...

Mesut Çatalkaya mescatweb