L'etèrne retorn d'Adam

Jules Verne, Sergi Viaule

Description

Aquela novèla postuma, pareguda en 1910, desparelha dins l’òbra de Jules Verne que se coneis puslèu per èsser un autor optimista. Pensava que lo progrès porgit per las sciéncias e las invencions èra l’avenidor de l’umanitat.

Aicí son figas d’una autra desca. Sèm en plen dins un autre registre, plan mai pessimista : l’umanitat es confrontada a sa brutala e inexorabla desaparacion. Emai se capita qualques còps de se salvar, totjorn in extremis, es per tornamai càser dins sos travèrses que son guèrras e autres crimis.

Totòm se mainarà qu’aqueste tèxte, fòrça modèrne, sarra l’actualitat contemporanèa. A un sègle de distància sembla escrich per aqueste debuta de sègle XXIen.

Jules Verne, nascut en 1828 a Nantas, moriguèt en 1905 a Amiens. Foguèt lo vulgarizator mannat del raconte que pus tard vendrà un genre literari d’esperel : la Sciéncia-Ficcion.

Sujets

• Science-Fiction
• Toute la Science-Fiction
• Post-Apocalyptic
• Apocalyptic
• Science Fiction
• Adán
• Fiction
• Adam
• Apocalypse
• Littérature
• Jules Verne

Informations

• Publié par: Editions des Régionalismes
• Date de parution: 12 décembre 2022
• Nombre de lectures: 1
• EAN13: 9782824056555
• Langue: Occitan (post 1500); Provençal
• Poids de l'ouvrage: 3 Mo

Extrait

Meteis autor, meteis editor :




ISBN

Tous droits de traduction de reproduction et d’adaptation réservés pour tous les pays.
Conception, mise en page et maquette : © Eric Chaplain
Pour la présente édition : © edr/ EDITION S des régionalismes ™ — 2022
Editions des Régionalismes : 48B, rue de Gâte-Grenier — 17160 cressé
ISBN 978.2.8240.1110.3 (papier)
ISBN 978.2.8240.5655.5 (numérique : pdf/epub)
Malgré le soin apporté à la correction de nos ouvrages, il peut arriver que nous laissions passer coquilles ou fautes — l’informatique, outil merveilleux, a parfois des ruses diaboliques... N’hésitez pas à nous en faire part : cela nous permettra d’améliorer les textes publiés lors de prochaines rééditions.
Títol original : « L’ éternel Adam ».
Traduccion del francés : Sèrgi Viaule
Correccions ortograficas e suggestions : Pèire Beziat


AUTOR

jules VERNE




T Í TOU

L’etèrne retorn d’Adam (novèla)





I.
L o zatòc Forc-Ai-Ser, valent a dire « lo doctor, tresen enfant mascle de la cent unena generacion del linhatge dels Forcs », seguissiá plan-planet la Grand-carrièra de Basidran, capitala del Cars-Iten-Schun, çò que significa « Empèri de las Quatre Mars ». D’efièch, quatre mars termejavan aquela vasta encontrada : Tubelona o mar septentrionala, Elona o mar australa, Sepona o mar orientala e per acabar Merona o mar occidentala. Lo país èra geograficament de forma plan irregulara. Sas puntas extrèmas (que son de comptar segon las mesuras conegudas de cada lector) adesavan de longitud lo quatre gra d’Èst e lo seissanta dosen gra d’Oèst. Per çò qu’èra de la latitud, lo cinquanta quatren gra de Nòrd e lo cinquanta cinquen de Sud. Per dire de l’espandida respectiva de cada mar, cossí l’avalorar, emai foguèsse d’un biais aproximatiu, ja que se rejonhavan totas ? Tant e plan qu’un navigator, daissant un de lors ribatges, quin que foguèsse, e navegant drech davant, seriá de solide arribat sul ribatge diametralament opausat. D’efièch, de tota la susfàcia del glòb, existissiá pas autra tèrra que la de Cars-Iten-Schun.
De segur, En Forc marchava a passes comptats perque fasiá caud. Se dintrava dins la sason dels calimasses e sus Basidran -situada sus la còsta de Sepona-Schun, o mar orientala, a mens de vint gras al nòrd d’Eqüator- una terribla cataracta de rais casiá del solelh, aqueste gaireben al zenit.
Mentretant, mai que la lassièra e la calor, lo pes de sas pensadas alentissiá la caminada d’En Forc, lo zatòc saberut. Tot s’eissugant lo front d’una man discreta, se tornava memoriar la sesilha que veniá de s’acabar ont tantes orators eloquents, e s’onorava d’ èsser estat un d ’eles, avián requistament celebrat lo cent nonanta cinquen anniversari de l’empèri.
***
D’unes n’avián retraçat l’istòria, valent a dire la quita istòria de l’umanitat tota. Avián descrich la Madart-Iten-Schun, la Tèrra de las Quatre Mars, a l’origina divisida entre un nombre grandàs de pobladas salvatjas que s’ignoravan unas de las autras. Son d’aquestas pobladas que datavan las tradicions mai anticas. Per çò que tocava als eveniments anteriors, degun los coneissiá pas e es a pro pena se las sciéncias naturalas començavan de destriar una lusor febla dins las tenèbras impenetrablas del passat. De tot biais, aquestes tempses recuolats escapavan a la critica istorica, que los primièrs rudiments se compausavan de nocions incèrtas, relativas als ancians pòbles escampilhats d’aicí e d’alà.
Pendent mai de uèit mila ans, l’istòria, de mai en mai complèta e exacta de la Madart-Iten-Schun contava pas que combats e guèrras. Èran pas que batèstas, d’en d’abòrd individú contra individú, puèi familha contra familha, enfin tribú contra tribú. Cada èsser viu, cada collectivitat pichona o bèla, avent pas, al debanar del temps, d’autre objectiu que lo d’assegurar sa supremacia sus sos enemics en s’esforçant, amb fortunas divèrsas e qualques còps contràrias, de los asservir a lors leis.
En deçà d’aquestes uèit mila ans, los remembres dels umans se precisavan un bocin. A la debuta del segond dels quatre periòdes amb los quals se despartissián comunament los annals de Madart-Iten-Schun, la legenda començava pauc a cha pauc a s’ameritar condreitament lo nom d’istòria. D’alhors, istòria o legenda, lo contengut dels racontes cambiava gaire. Èra de longa chaples e carnalatges. Non pas mai, aquò’s vertat, tribú contra tribú, mas d’ara enlà pòble contra pòble. Tant e plan qu’a i soscar menimosament, aqueste segond periòde èra pas tan diferent del primièr. ...